ว่างๆ เลยเปิดกูเกิลหาเว็บเรียนภาษาอังกฤษฟรี อ่านเจอบทความนึงเขาว่ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์มีคอร์สออนไลน์ฟรีจัดเต็ม เลยคิดว่าลองดูก็ไม่เสียหาย
ขั้นตอนแรกหาเข้าเว็บให้เจอ
กดเสิร์ชหลายรอบมาก กว่าจะเจอลิงก์เว็บเรียนของธรรมศาสตร์จริงๆ เข้าไปหนแรกงงเป็นไก่ตาแตก มีหลายปุ่มมาก แต่โชคดีปุ่มสมัครสมาชิกสีส้มๆ มันโผล่ขึ้นมาเด่นชัดดี กดปุ๊บก็ต้องกรอก:
- ชื่อ นามสกุล (กรอกตามบัตรปปช.)
- อีเมล (ยืนยันสองรอบกลัวกรอกผิด)
- ตั้งรหัสผ่าน (จำไม่ไหว… แอบจดใส่โน้ตเอา)
รอนาทีนึงเจออีเมลยืนยันมาในอินบ็อกซ์ ซอยคีย์ล็อกอินได้เลยจ้า!
หลังเข้าระบบเจออะไรบ้าง?
เปิดดูเมนูแล้วตาแป๊ก! มีหมวดหมู่ระดับตั้งแต่ beginner จนถึง advance แยกเป็นห้องย่อยๆ เลยเดินดูทีละจุด:
- วีดีโอสอน : อาจารย์หนุ่มเสียงดังฟังชัด สอนละเอียดกว่าในติ๊กต็อกเยอะ
- แบบฝึกหัด : มีให้ลากคำศัพท์จับคู่รูปภาพ ตรงนี้ทำเพลินเหมือนเล่นเกม
- ทดสอบวัดระดับ : ยอมรับเถอะ… กดเริมเริ่มต้นไว้ก่อนปลอดภัยสุด
แตะเข้าไปในคอร์สพื้นฐานเจอหัวข้อ “การทักทาย + Present Simple” นั่งฟังวีดีโอแรก 10 นาทีรู้สึกอาจารย์พูดช้าพอฟังตามทัน อัดวีดีโอไว้ซ้ำกี่รอบก็ได้ไม่ด่า
ปัญหาที่เจอตอนฝึกจริง!
พอเริ่มทำแบบฝึกหัดปรากฎว่า…
- อินเทอร์เน็ตบ้านกระตุก : ตอนตอบคำถามโหลดหน้าถัดไปไม่ขึ้น แอบรำคาญนิดนึง
- คำศัพท์แปลก : เจอคำว่า “grateful” ในแบบฝึกหัดตอนแรกนึกว่าเป็นชื่อแบรนด์น้ำหอม!
- ระบบล็อกอินหลุดบ่อย : ทีหลังต้องคอยเช็คว่าล็อกอินอยู่มั้ยก่อนเรียนต่อ
แต่ข้อดีคือมันนับคะแนนทันที ผิดข้อไหนระบบเฉลยปุ๊บ มีรูปการ์ตูนกระตุ้นให้ทำต่อแบบฮาๆ
สรุปหลังใช้งานอาทิตย์นึง
จากคนที่ลืมแกรมม่ามาหลายปี การเรียนรู้ออนไลน์ฟรีแบบนี้ช่วยรีเซ็ตความรู้ได้ดีกว่าเปิดดิกเล่มเก่า:
- ไม่ต้องกลัวอาย : ผิดกี่รอบก็ไม่มีใครมอง
- เรียนตามสปีดตัวเอง : หยุดทำขนมกินตอนเรียนก็ได้
- เนื้อหาไม่ลอย : ที่ชอบสุดคือแบบฝึกหัดมีคำใบ้ตลอด ไม่ทิ้งให้งมเดา
ตอนนี้กำหนดเป้าหมายไว้ว่า…จะเข้าไปวันละ 20 นาที ถ้าทำได้ติดกัน 7 วันจะไปซื้อสังขยาฝาแป้งกินแก้เหนื่อย อิอิ