เฮ้ย เรื่องเรียนภาษาอังกฤษนี่มันเรื่องใหญ่เลยนะ พอดีว่าเมื่ออาทิตย์ก่อนลูกพี่ลูกน้องผมขอย้ายมาอยู่บ้านด้วย แม่งพูดอังกฤษไม่ได้เลย เวลานัดหมอก็ให้ผมเป็นล่ามตลอด ผมก็เริ่มลนลาน หาอะไรให้มันเรียนฟรีๆสักที
เริ่มต้นยังไงดี
แรกๆผมก็เอาแต่เสิร์ชกูเกิ้ลคำว่า “คอร์สภาษาอังกฤษฟรี” เจอแต่เว็บขายคอร์สเก็งกำไร พอคลิกเข้าไปแม่งต้องใส่เบอร์โทรทุกเว็บ ตกเย็นวันนั้นผมลองใหม่ คราวนี้ใส่คำว่า “ฝึกพูดภาษาอังกฤษฟรี ไม่ต้องสมัคร” ทีนี้เพจร้านกาแฟเล็กๆในเชียงรายขึ้นมาตะหาก! เขาแชร์ลิงค์แบบไม่ระบุแหล่งที่มา แต่บอกว่า “นาทีทองสำหรับวัยรุ่นที่ไม่มีตังค์”
ลองลงมือเรียนแบบเมามัน
ผมเปิดคอร์สตอนตีหนึ่ง คาบแรกแม่งให้ดูคลิปการ์ตูนหมูอ้วนตัวหนึ่งร้องเพลง “Hello! How are you?” พอจบคลิปก็มีช่องให้อัดเสียงตอบกลับแบบเรียลไทม์ ผมร้องตามอย่างมั่นใจ “ไอแอมฟายน้าา!” มันฟังเสียงตัวเองผ่านไมโครโฟนเก่าๆแล้วขำกลิ้ง แต่หลังจากล้อตัวเองเสร็จก็เริ่มเซ็งเพราะ
- เจอบั๊กห่วย: พออัดเสียงไป 3 รอบ แม่งเด้งออกจากระบบเอง!
- ขั้นตอนมั่ว: กว่าจะหาจุดกดเรียนคาบถัดไปต้องเลื่อนหาตรงกลางหน้าเว็บ สีปุ่มกลมกลืนกับพื้นหลังสุดๆ
- ไม่เซฟความคืบหน้า: รีเฟรชทีแม่งกลับไปจุดเริ่มต้นใหม่!
ดวงช่วยทีเถอะ
เกือบถอดใจแล้วครับ แต่สุดท้ายผมไปเจอทางลัดโดยบังเอิญ แกะกล่องข้าวเย็นจากแบรนด์ดังที่เพิ่งสั่งมา แม่ค้าซองมันใส่สติ๊กเกอร์ QR Code ตัวจิ๋วเขียนว่า “Scan Here! Free English for Delivery” ผมถ่ายรูป QR นั้นแล้วพรีวิวคอร์สใหม่ในมือถือ มันมีระบบที่
แบบว่าใช้ง่ายหนิ! กดปุ่ม “พูดตาม” ก็อัดเสียงได้ทันที ฝึกเสร็จก็ฟังเสียงตัวเองย้อนหลังได้ ไม่โดนโยนออกจากระบบบ้าๆอีก แถมวันรุ่งขึ้นเปิดแอปใหม่ มันจำได้ว่าผมฝึกถึงบทไหน! สัปดาห์นี้บ้าพลัง เรียนวันละ 20 นาทีเวลาพักเที่ยง แค่ 7 วันเริ่มรู้สึกปากมันเองเวลาเห็นฝรั่งเดินผ่านที่ตลาดนัด
จุดพลิกผันมาแบบไม่ทันตั้งตัว
เช้าวันเสาร์ช่วงดื่มโกโก้ร้อน เดลิเวอรีน้องใหม่มาส่งของหน้าบ้าน เห็นหน้าฝรั่งแว๊บแรกผมนึกว่ามาจากแอปฯ แต่ปรากฏว่าเขาเป็นลูกครึ่งแถวบางนา แกทักผมแบบรัวๆ “Bro, change for five hundreds?” ตอนนั้นสมองผมทำงานเร็วมาก แทนที่จะตกใจหรือยืนนิ่ง ผมกลับยิ้มแล้วตอบโต้ด้วยความมั่นใจแบบไม่อายคนในบ้าน: “I check wallet first. Wait na!” นี่มันความเปลี่ยนแปลงที่วัดผลได้จริงๆจากการฝึกฟรีๆนี่แหละครับ