เทคนิค เรียน ภาษา อังกฤษ เร่งด่วน สำหรับคนเตรียมตัว ไป ต่าง ประเทศ

เมื่อเดือนที่แล้วตัวเองเตรียมไปอังกฤษทำงานแบบฉุกเฉิน แค่สามอาทิตย์ว่ะ! ตอนแรกนึกว่าตายแน่เพราะภาษาอังกฤษมันเน่าเละเหมือนข้าวหมาก ไหนจะแกรมม่าสับสน ไหนจะศัพท์ไม่รู้เรื่องแถมพูดยังตะกุกตะกัก แต่สุดท้ายเอาตัวรอดมาได้แบบไม่น่าเชื่อ มาฟังวิธีมานะ

ขั้นแรก : ทำลายทุกสิ่งที่ขัดขวาง

วันจันทร์ตอนตีห้าโดนฝันร้ายสะดุ้งตื่น นั่งคิดในห้องน้ำน้ำเลยตัดสินใจทำสาม件事ใหญ่:
第一 ลบเกมมือถือทิ้งหมดโดยเฉพาะ Candy Crush ที่เล่นมาเจ็ดปี

第二 หยิบปากกาแดงๆ มาจัดการปฏิทินผนังห้อง โดยขีดฆ่าวันที่บินออกให้เห็นชัดๆ
第三 วิ่งไปร้านหนังสือหลังเลิกงานซื้อสมุดโน้ตสีเหลืองแสบตา + ดินสอสองอัน (เผื่อหัก)

ขั้นเอาตัวรอดในสี่วัน

ตื่นตีห้าทุกวันเหมือนนาฬิกา เริ่มโดย:

• 逼自己เขียน : เขียนประโยคง่ายๆ 十句ในสมุดเหลืองตอนกินข้าวเช้า เช่น “I want sticky rice” “Where is toilet”
• ติดกระดาษฉาบห้องน้ำ : พอแปรงฟันก็เจอคำศัพท์พวก “shampoo”, “passport”, “emergency” แปะไว้บนกระจกจนมองไม่เห็นหนตัวเอง
• พูดกับแมว : บังคับให้น้องเหมียวฟังเราพูดภาษาอังกฤษวันละครึ่งชั่วโมง มันหนีเราก็จับคอมาพูดต่อ อัด音ไว้ฟังเองแล้วขำน้ำตาเล็ดเพราะสำเนียงเพี้ยนเหมือนควาย

วันที่สามเริ่มทนไม่ไหว หลังเลิกงานกลับบ้านมานอนร้องไห้บนพื้นเพราะคิดว่ายังพูดไม่ได้จริง แต่พอเปิดเสียงที่อัดไว้ฟัง 发现ตัวเองพูด “How are you” ถูกต้องนี่หว่า! เลยฮึดนอนดึกดื่นๆนอนดึกดื่นๆอีกสองชั่วโมง

ลงสนามจริงแบบไม่เกรงใจใคร

สุดสัปดาห์เดินเข้าร้านกาแฟฝรั่งใกล้ถนนข้าวสาร เจอตาสีฟ้าคนหนึ่งนั่งอยู่ นึกในใจว่า “ตาย就ตายเหอะ”

• ทักแบบตัวสั่น : “Hello… coffee… Americano?” (พูดเหมือนหอบ)

  พบว่าฝรั่งยิ้มตอบกลับ “Sure!” แล้วยังถามเพิ่ม “Hot or cold?”

• พอฟังคำถามแทบช็อก แต่พอนึกถึงแผ่นกระดาษในกระเป๋าที่เขียน “Cold = เย็น” ก็ตอบไปแบบก๊าก “Cold please”
• นั่งสั่นจนแก้วกาแฟ差点ตกพื้น แต่พอจ่ายเงินพูดถูกเองว่า “Here is money” แถมฝรั่งยังท้วงมา “We say ‘here is my payment’”

รอยยิ้มของพนักงานทำให้บ้ามากขึ้น หลังนั้นเลย:

第一 เปลี่ยนเป็นสั่งอาหารทุกวันที่ร้านนี้ แม้จะต้องกินสปาเก็ตตี้เจ็ดวันก็ยอม
第二 แอบฟังลูกค้าฝรั่งพูดแล้วกระซิบตามในใจจนคนข้างๆมอง奇怪
第三 ยืนฝึกพูดหน้าบ้านกับยายข้างบ้านจนเธอถอดเครื่อง助听器หนี

วันที่เครื่องบินตกใจ

ตอน过海关ที่ Heathrow Airport ดิ้นรนในใจสุดๆ:

– เจ้าหน้าที่ถาม “Purpose of visit?” ตอบเสียงดังเกินไป “WORK!” จนคนแถวหน้าหันมามอง

– พอถูกถามต่อ “How long stay?” นึกถึงแผ่นกระดาษในกระเป๋ากางเกงที่เขียน数字ไว้ ก็ตอบ “Twenty one days!” แบบตะโกน

ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ยิ้มแล้วบอกว่า “Welcome to England, your pronunciation is very good” ทั้งที่ตัวเองรู้ตัวว่าเพิ่งพูดตะกุกตะกักเหมือนรถเกี่ยวข้าวพัง

จริงๆไม่ต้องเก่งมาก แค่กล้าทำ + กล้าผิดก็รอดแล้วครับทุกคน!