เป็นคนที่อ่อนภาษาอังกฤษมาตลอด แต่คราวนี้ต้องยื่นเข้ามหาลัยด่วน คะแนน TOEIC ต้องได้ 500 ขึ้น งอมแงมทำไงดีน้า เลยไปลงคอร์สเข้มข้น 20 ชั่วโมง มา เจอบทเรียนสนุกๆ ที่ทำให้เราไม่หลับตอนเรียนเหมือนที่ผ่านมา อิอิ
วันแรก โดนทดสอบความเฟลแบบยับ
ก่อนเริ่มติว อาจารย์ให้ทำข้อสอบวัดระดับก่อน กว่าจะยันจบ พิมพ์คำตอบผิดหลายรอบจนมือสั่น คะแนนออกมาก็จ้ำม่ำ เฟลชิบ! เรื่องง่ายๆ แบบ tenses ยังมั่วได้เลย
- ปัญหาแรกเจอเลย: ศัพท์บางคำไม่รู้จัก พอเจอในพาร์ทอ่านปุ๊บ ต้องแอบเปิดดิกฯ บนโทรศัพท์ตลอด หงุดหงิดกับตัวเองมาก
- ปัญหาใหญ่ที่สอง: ฟังไม่ทัน! พอ audio พูดเร็วหน่อย ทำตัวเหมือนแมวน้ำอยู่บนบก งง มันพูดคำว่าไรนะ?
- ปัดตา: แกรมม่าเปะปะไม่เป็นระเบียบ ตอบแบบไม่เกรงใจกระดาษคำตอบเลยทีเดียว
ครูบอกตรงๆ ว่าให้เริ่มจากเลิกกลัวก่อน แล้วก็อย่ามัวแต่อายถ้าพูดผิด เดี๋ยวแกะรอยจุดอ่อนให้หมดจรด งานนี้ต้องใช้วิธีตะบี้ตะบันแบบจัดเต็ม
ลงมือเต็มที่ กองกระดาษและหมึกหมดไปหลายขวด
แผนง่ายๆ ไม่เน้นอะไรหรูหรา เอาให้ปากกาแท่งเดียวพังไปหลายแท่งเท่านั้นเอง!
- อาทิตย์แรก: ตามล่าจุดอ่อน ทุกวันหลังเรียนเสร็จ แบ่งเวลา 2 ชั่วโมงมานั่งไล่ดูว่าเราอ่อนตรงไหน เช่น บางทีใช้ present simple ตลอดทั้งที่เหตุการณ์เกิดในอดีต หรือฟังไม่ออกว่าเสียง ‘th’ กับ ‘s’ มันต่างกันไง
- อาทิตย์ที่สอง: กระหนำศัพท์ เอากระดาษ sticky note มาพิมพ์ศัพท์ยากๆ แปะทั่วบ้าน ตู้เย็น กระจกห้องน้ำ บันได เดินไปไหนก็เห็น ยันคุยกับหมาเป็นภาษาอังกฤษบ้างบางทีนั่นแหละ!
- อาทิตย์ที่สาม: หูให้ไว แทนที่จะฟังเพลงสากลเฉยๆ ดันเปลี่ยนเป็นเอาข่าวภาษาอังกฤษมาเปิดตอนอาบน้ำ บางช่วงเปิดซ้ำตั้ง 10 รอบ เพื่อให้แน่ใจว่าเข้าใจ ไม่ได้ฟังรัวๆ ไปงั้นๆ
- อาทิตย์สุดท้าย: จับเวลาแบบไม่มีทางถอย พิมพ์ข้อสอบเก่าแบบจับเวลาจริง บางรอบนั่งทำเพลินจนน้ำตาเล็ด เพราะรีบเกินไป เวลามันไม่พอเลยอ่ะ!
คืนก่อนสอบ : ปวดตึ๊บ+กระวนกระวาย
เปิดไอแพดทบทวนตั้งแต่หัวค่ำจนตีสอง หัวสมองไม่ยอมรับรู้แล้ว แต่ไม่กล้าพัก! คิดว่าเรายังไม่พร้อม หนังสือแผ่นนั้นยังไม่ได้ดู ตัวไหนที่เคยทำผิดต้องกลับไปดูใหม่ ก็เลยโด๊ปกาแฟแก้วโตเข้าไป สุดท้ายคืนนั้นนอนไปแค่ 3 ชั่วโมงเอง ตื่นมาหน้าตาเหมือนผีดิบ คนข้างๆ บอกว่าเข้าใกล้การเป็นหมีแพนด้าเต็มตัว ฮ่าๆ
สนามจริง : มือเปียก เหงื่อแตก!
ตอนทำข้อสอบ พาร์ทฟังนี่หละ ยากกว่าที่ซ้อมมา! พอเสียงเริ่มปุ๊บ ใจนึกในหัวว่า ‘เล่นเราหรอวะเนี้ย’ ต้องรีบลุยให้ได้ ตอบไม่ทันบางข้อยังโดนทิ้งไป รู้ตัวอีกทีกระดาษคำตอบเลอะหมึกไปเพราะมือเปียกเหงื่อ อ่ะ ก็ไม่เป็นไร ขอแค่ผ่านพองานนี้ก็พอ
หลังจากใช้เวลาหามิเตอร์ออกมานานหลายวัน เปิดดูผลก็ได้แปะหัวใจไว้เยอะมาก เพราะคิดว่ามันคงไม่รอดแล้ว ผลออกมาว่าได้ TOEIC 520! ตอนแรกยังดูไม่คล่องเลยว่าตำแหน่งตัวเลขอยู่ตรงไหน เดี๋ยวนะ! แสดงว่าเราผ่านแล้วนี่นา! สมองถึงกับเบลอๆ
เอาเข้าจริง การติวหนักไป 20 ชม. ไม่ได้เปลี่ยนคนที่ขี้เกียจซิ่วแต่กลัวแม่ด่า อย่างเราให้กลายเป็นเทพภาษาอังกฤษทันทีหรอก! แต่ที่ได้มา คือเรามั่นใจขึ้นเยอะ ไม่กลัวเวลาต้องอ่านอะไรเป็นภาษาอังกฤษอีก เห็นข้อสอบแล้วไม่ได้อยากจะเผามันทิ้งบนเตาเหมือนแต่ก่อนแล้วล่ะ
ทุกนาทีที่ใช้ไป คุ้มกับการที่ได้รู้ว่า ‘ทำไมเราไม่เอาเรื่องอะไรบางอย่างไปฝากคนอื่นทำ?’ เช่น ไม่ก็แอบใช้ google translate เอาดาบหน้าไปเลยก็ได้ 555+