พอดีวันก่อนมีเพื่อนถามว่า “ยุ่งขนาดนี้จะเรียนภาษาอังกฤษยังไง?” เลยจะมาเล่าให้ฟังว่าเราเรียนยังไงในวันที่ว่างน้อยมาก แต่จำเป็นต้องใช้ภาษา
ก่อนเริ่มก็ท้อเหมือนกันนะ
ตื่นมาก็ทำงานเช้า ยันสามทุ่ม บางทีโดนเรียกประชุมดึก แค่นอนก็แทบไม่พอแล้ว ไปหาที่เรียนที่ไหนก็แพงไปหมด แล้วยังต้องนั่งรถติดเป็นชั่วโมง ไปถึงก็หลับในคาบแล้ว!
พอเห็นคอร์สนี้เลยลองซื้อดู
เดินสะดุดตาโฆษณาในเฟสบุ๊ค เขาเขียนว่า “15 นาทีต่อวันก็เก่งได้” นึกว่าล้อเล่น! แต่เค้าวางแผนมาให้เลยลองดู:
- 7:00 ตื่นมากดแอพทันที (แปปเดียวหลังล้างหน้า) ทำแบบทดสอบวัดระดับ
- ตอนเที่ยงกินข้าว เล่นบทสนทนาสั้นๆ 5 นาที พวกสั่งอาหาร
- เลิกงานดึกๆ ฟังพอดคาสต์เรื่องงานตอนอาบน้ำ
ของแบบนี้มันต้องปรับ!
อาทิตย์แรกทรมานมาก เวลาเพลินๆอย่างตอนขี้นรถเมล์ มันมีแต่เสียงฝรั่งรัวๆในหูฟัง แต่พอยัดเข้าไปในกิจวัตร มันก็เริ่มชิน เช่น:
- รอคิวรพ.ฟังศัพท์แพทย์
- แชทลูกค้าต่างชาติเสร็จ ก็เปิดดูตัวอย่างประโยคเขา
- เข้าห้องน้ำยังแปะศัพท์ติดกระจก!
สามอาทิตย์รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลง
เมื่อวานเจ้านายโยนเมลฝรั่งมาให้แปล ไม่ต้องเปิดดิคชันนารี่เลย! แถมคุยโทรศัพท์กับลูกค้าอินเดียก็ปะติดปะต่อได้ ตอนแรกคิดว่าโกหก แต่แบ่งวันละเล็กละน้อยจริงๆ มันได้ผล!
สรุปก็คือถ้าคิดว่า “ไม่มีทางนะ” ลองแค่ปรับเวลาเป็น เกมส์ชิ้นเล็กๆ แปะไว้ทุกที่ที่ทำได้ เดี๋ยวคล่องเอง!
