วันนี้อยากเล่าเรื่องเรียนอังกฤษในยูทูปให้ฟัง หลายคนคงคิดว่าเปิดคลิปก็เรียนได้เลยใช่ไหม แต่แรกๆเราคิดแบบนั้นแหละ จบแล้วชีวิตเปลี่ยน บอกเลยไม่ใช่อะ
จุดเริ่มต้นง่ายๆแบบมั่วๆ
เริ่มจากเปิดยูทูปเจอคลิปไหนพรีเซนเตอร์น่ารักก็กดเข้าไปดู สักพักเมนูแนะนำก็พาคลิปมาเต็มไปหมด ตั้งแต่แกรมมาร์ยากๆไปจนถึงศัพท์แสลง ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนก่อนดี ดูวันนึงเป็นชั่วโมงแต่จบไม่รู้เรื่อง เพราะแต่ละคลิปไม่เชื่อมโยงกันเลย
แต่มันท้อครับ!
ตอนกลางคืนนั่งจ้องจอตาแทบพร่า พอปิดเครื่องจำได้แค่ “Hello guys!” กับ “Don’t forget to subscribe!” เรียนมาสัปดาห์นึงยังแต่งประโยคง่ายๆไม่เป็นด้วยซ้ำ มันพาลไม่มั่นใจไปหมด บางทีเปิดคลิปใหม่ครึ่งนึงก็เผลอหลับคีย์บอร์ดไปแล้ว
จัดระเบียบตัวเองใหม่
- ทดลองลดจำนวนลงวันละคลิปเดียว โดยเลือกดูซ้ำคลิปเดิมก่อน อันนี้สำคัญมาก กดหาคลิป “พื้นฐานจริงๆ” แบบที่เด็กอนุบาลยังเรียนได้
- เริ่มจดทุกอย่างที่ครูพูดตาม ไม่ใช่แค่เนื้อหาสอน แต่แม้แต่ประโยคที่ครูบอกว่า “นี่สำคัญนะ” ยังเอากระดาษมารองเขียน
- ถ้าเจอส่วนไหนงงมาก พิมพ์เวลาตรงนั้นไว้ เช่น 5:30 แล้วกลับมาดูใหม่ 3 รอบ
- หาแบบฝึกหัดคลิกละอย่างน้อย 5 ข้อมาทำ แม้ว่าคลิปบางอันไม่มีแบบฝึก
เจอทางตันอีกเมื่อคลิปสอนฟรีดีๆส่วนใหญ่สอนไม่จบ มักจะบังคับให้เข้าเว็บเรียนแบบเสียเงิน สุดท้ายต้องใช้วิธีตามแท็ก #ภาษาอังกฤษฟรี กับ #พื้นฐานภาษาอังกฤษ อย่างเดียวเท่านั้น
ความเปลี่ยนหลังจากขาลาก
พอผ่านมา 2 เดือนลองฟังข่าวภาษาอังกฤษในยูทูป ปรากฏว่าแยกแยะศัพท์ได้มากขึ้น จากแต่ก่อนได้ยินเหมือนเสียงตุ๊กแกกลั้วน้ำลาย ตอนนี้พอจับคำพื้นฐานได้ว่าเขาพูดเรื่องสุขภาพหรือการเดินทาง ส่วนแกรมมาร์ยังงงๆเวลามันเรียงประโยคกลับหัวกลับหาง แต่เริ่ม “ฟังรู้เรื่อง” ตอนที่ช่างฝรั่งในคลิปซ่อมรถบอกว่า “Give me a wrench” เห็นภาพเลยว่าหม้อข้าวของเครื่องมือไทยมันเรียกว่าแรนซ์
ทิ้งท้ายว่าการเรียนอังกฤษออนไลน์มันดีจริงถ้าจัดระบบตัวเองได้ แต่ถ้าคิดแค่เล่นไปเรื่อยมันพังแน่ ขนาดเรายังท้อเป็นสิบรอบ จำไว้ว่าให้หา 3 อย่างเท่านั้น
- ช่องที่เราชอบหน้าครู
- เริ่มบทเรียนแบบเป็นขั้นเป็นตอน
- ใช้เวลาจดแม้แต่สิ่งที่คิดว่าไม่สำคัญ
ผลลัพธ์ตอนนี้แม้ไม่สมบูรณ์แบบแต่พอใจ เหมือนตักน้ำใส่ตุ่มทีละขัน ทุ่มเทแค่ไหนก็ได้ผลลัพธ์แค่นั้นครับ ไม่ได้มีเวทมนตร์อะไรเลย