แม่เจ้า！ เห็นหัวข้อก็เหมือนโดนถอนไอ้ตัวเก่งอังกฤษเข้าสักที อันนี้ต้องมาแชร์ประสบการณ์ตัวเองให้เต็มที่ เพราะเราเคยเป็นคนที่ภาษาอังกฤษติดลบมาเกือบยี่สิบปี เจอฝรั่งทีไรวิ่งหนีทุกที ไม่เชื่อลองฟังเหตุการณ์ก่อนเริ่มฝึกเลย
ความอายมันเริ่มต้นตรงนี้แหละ
เมื่อสามเดือนก่อนเรางงไปซื้อกาแฟที่ร้านดังขาช็อค เอ้า! บาริสต้าเขาถามว่า “For here or to go?” ตาเรากลอกเลยอะ หน้าแดงจัด ตอบไม่ออก ยืนงันไปสิบวินาที แก้เก้อบอก “Yes! Yes!” ปรากฏว่าได้แก้วมาเต็มๆสองใบทั้งที่นั่งเดียว เสียเงินเพิ่มอีกห้าสิบบาท แถมต้องรีบดื่มให้หมดก่อนออกจากร้าน มันโคตรอาย!
กลับมาบ้านนั่งทุบโต๊ะ สาบานกับตัวเองว่า : “เอาจริงละ ไอ้ภาษาอังกฤษนี่แม่งต้องได้แล้ว”
ขั้นเทพแบบบ้านๆที่เราใช้ (ไม่มีวิชาการเลยแม้แต่น้อย)
- เลิกกังวลเรื่องสำเนียงเป๊ะ – พูดไทยคำอังกฤษคำยังได้เลย แค่ให้ฝรั่งเขาเข้าใจ เราเคยเห็นทักษะลุงขายข้าวมันไก่หน้าเซเว่น แกพูดว่า “Chicken rice fifty บาท na ka!” ฝรั่งยังยิ้มให้เลยนะ
- ท่องศัพท์ในชีวิตประจำวัน+หยิบมือถือช่วย – เอากระดาษโน้ตสติ๊กเกอร์มาติดทุกอย่างในบ้านเลย:
- ตู้เย็น = Refrigerator (แปะไว้เต็มประตูเลย)
- ชักโครก = Toilet (อันนี้แปะข้างฝา)
- แมว = Cat (เจ้าเหมียวขายหน้าติดโน้ตที่คอไปสามวัน)
พอเห็นทีไร อ่านเลย แปลเป็นไทยในหัว แล้วพูดอังกฤษออกเสียงดังๆ (ตอนแรกแฟนนึกว่าเราบ้า)
- ยอมดูการ์ตูนเด็กฝรั่ง – เปิด YouTube ดูซีรี่ย์เด็กอย่าง Peppa Pig ทั้งคลิป ไม่ต้องพยายามจดทุกคำ โฟกัสแค่:
- ฟังเขาพูดคำซ้ำๆบ่อยๆแบบไหน
- ประโยคเขายาวแค่ไหน
- เขาใช้สีหน้ายังไงตอนพูด (เลียนแบบทำหน้ายกคิ้วบ้าง อะไรบ้าง)
สามวันผ่านไป ลูกสาวเราด่าเลย “แม่ค่ะทำไมดูแต่หมูน้อย!” ฮ่าๆ
- บังคับตัวเองให้พูดกับคนจริงๆทุกวัน – เรามีนัดกับเพื่อนบ้านคนไทยที่เก่งอังกฤษทุกวันเสาร์ ตรงเวลา 14:00 น. เดินตุปัดตุเป๋ไปบ้านแก ตะโกนตั้งแต่หน้าประตูว่า “I come to speak English! Open the door na ka!”
โดนลากผ่านความกลัวหน้างาน (หมือนไปง้อเจ้านายใหม่)
อาทิตย์ที่แล้ววิ่งเข้าเซเว่นเจอฝรั่งหัวเราะกับกบฯ โอ้โหโอกาสมาแล้ว! สูดหายใจลึกๆ เดินดุ่มๆไปหาเลย พยายามจำคำในคลิปเด็ก:
“Hello! Thai frog funny, yes? We put on face… when… rain come!” พูดไปพนึ่งๆ มือเปียกเหงื่อ ตอนนั้นคิดว่าเราทำสำเร็จแค่กล้าพูด แต่สุดท้ายฝรั่งหัวเราะแล้วยกนิ้วโป้งให้ พร้อมบอก “You’re right! Frogs love rain!” นั่นแหละความสุขวันนั้น นอนยิ้มทั้งคืน
เอาเป็นว่าคนไม่เก่งก็เริ่มได้ เราเริ่มจากศูนย์ยังรอดเลย อย่าไปสนว่าตอนนี้เราดูโง่ขนาดไหน แปะโน้ตตามบ้านให้บ้าได้เลย จับแฟนมาเป็นแขกฝึกพูดแล้วขำเราก็ช่างหัวแม่ง สักเดือนสองเดือนมันจะค่อยๆดีขึ้นเองแหล่ะ อิอิ
