คอร์ส เรียน เขียน ภาษา อังกฤษ เริ่มต้นง่าย ใช้ได้จริง สอนเขียนตั้งแต่พื้นฐาน

เอาจริงๆ ก่อนเรียนคอร์สเขียนภาษาอังกฤษอันนี้ ผมก็ลังเลอยู่นะ ว่ามันจะเวิร์กจริงเหรอ แต่พอดูรีวิวแล้วมีคนบอกว่าเรียนจบไปเขียนอีเมลทำงานได้เลย เลยตัดสินใจลองดู

เริ่มจากลงทะเบียนยังไงก็ไม่ถูกซะแล้ว

กดหาคอร์สในเน็ตทีแรก ขึ้นมาเป็นสิบเว็บ หน้าแรกเจอแบนเนอร์ใหญ่โตเลยครับ ป้ายสีส้มสะดุดตาขนาดว่า “เขียนภาษาอังกฤษง่ายนิดเดียว!” ก็โอเค กดเข้าไปดูรายละเอียด ปรากฏว่าด้วยความที่เว็บมันเป็นภาษาอังกฤษเกือบหมด เลือกคอร์สไม่ถูก แถมปุ่มซ่อนหาดูยากสุดๆ ต้องเอาเมาส์แหมะคร่อมๆ ถึงจะเห็นว่าจุดนี้คือปุ่มสมัคร ใช้เวลาตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะสมัครได้

ลงคอร์สมาเรียนวันแรกแบบมึนๆ

• เปิดคลิปมาเจอครูคนไทยสอน เขาพูดเร็วมากๆ แบบไม่รอให้จดตามด้วยซ้ำ
• จู่ๆ ก็โยนแกรมมาร์ Present Simple มาให้มึนเลย พวก S+V.อะไรนั่นแหละ
• ครูให้เขียนบทเเนะนำตัวเอง แค่ “Hello, my name is…” ยังสะกดผิดเป็น “ny name is” อยู่เลย

ได้เวลาไปลงมือเขียนจริง

พอถึงสัปดาห์ที่สอง ครูให้ส่งการบ้านเขียนอีเมลขอข้อมูลลูกค้า ตอนนั่งคิดนานมากครับ หัวไม่ไป พิมพ์ทีลบที สุดท้ายก็เขียนได้แค่ประโยคง่ายๆ ประมาณว่า “I want data. Please send me.” แค่นี้ก็รู้สึกเหมือนสมองตันแล้ว ครูตรวจมาบอกว่าเป็นอีเมลที่ดูไม่เป็นทางการเอาซะเลย ต้องมาเรียนนอกรอบใหม่

เริ่มเห็นผลตอนเดือนที่สาม

บังเอิญเจองาน part-time ที่ต้องตอบเมลลูกค้าต่างชาติ อันนี้เครียดเลยครับ แต่นึกถึงเทคนิคในคอร์สที่ให้เลียนแบบอีเมลตัวอย่างเลยเปิดชีทเก่าๆ มาดู จัดโครงสร้างแบบย่อหน้าเว้นบรรทัด ใช้คำว่า “Could you please…” แทน “I want…” ผลคือเจ้าของงานชมว่าการเขียนเป็นระบบมากขึ้น (ถึงจะยังมีพิมพ์ผิดสัพเพเหระบ้าง)

ตอนนี้หัดเขียนไดอารี่ภาษาอังกฤษทุกวัน เริ่มจากประโยคง่ายๆ ก่อน อย่าง “Today I eat noodles.” ไปถึง “My son broke his toy. He cried loud.” ครูบอกให้เขียนอะไรก็ได้เเต่ต้องเขียนทุกวัน ทำมาตั้งสองเดือนรู้สึกว่าจับทางเขียนถูกแล้ว เวลาอยากสั่งอาหารทะเล ไม่ต้องงมโข่งว่า “กุ้ง” ภาษาอังกฤษเรียกว่า shrimp หรือ prawn แค่เปิดดิกดูก็เขียนได้

มันสะดุดตายเวอร์

ที่ประทับใจสุดคือครูสอนให้ใช้ Google Translate ช่วยดูว่าประโยคที่เราเขียนมันดูเป็นธรรมชาติรึเปล่า แต่จำไว้เลยนะครับ ห้ามใช้มันช่วยแปลเป็นเบื้องต้นเด็ดขาด เพราะเอาพาร์ทนั้นมาเลยทำงานจะคำศัพท์ประหลาดๆ ผิดเพี้ยนแบบ “ผมไปซื้อน้ำที่ร้านค้า” ถูกแปลเป็น “I go shop buy water” ฮาตามมุมห้องทุกที

เรียนมาเต็มคอร์สได้แค่ไหนก็เอามาจากชีทเก่า + เว็บราชการ + เทมเพลตเมลธุรกิจที่ครูแจก จนทุกวันนี้พอเจออีเมลฝรั่งทีไรก็ไม่หน้ามืดแล้ว ถึงขั้นเคยเขียนอีเมลชวนครูฝรั่งมารับประทานข้าวที่บ้านโดยใช้ “Would you like dinner at my place” คืนนั้นครูก็มาจริงๆ เเต่เอาสงสัยหนักเลยว่าทำไมเค้าถึงถามกลับว่า “Is this official meeting?” นั่งนึกอยู่นาน พอถึงคอร์สเรียนวันถัดไปถึงรู้ตัวว่าเขียนคำเชิญแบบทางการเกินไป กลายเป็นเหมือนหนังสือเรียกประชุมไปซะงั้น!