เมื่อเช้านึกขึ้นได้ว่ามีกิจกรรมฝึกภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันที่คิดไว้ เลยลองทำตามแบบไม่เป็นทางการเลย เริ่มจากตื่นมาก็ยิ้มให้ตัวเองแล้วพูดว่า “Good morning!” แรงกว่าเดิมนิดนึง
เดินไปซื้อกาแฟที่ร้านโปรด ก็ลองสั่งเป็นภาษาอังกฤษสั้นๆกับพนักงานว่า “One black coffee, please” แล้วก็ “No sugar” เพิ่มเข้าไป ตอนแรกพนักงานทำตาโตเลยครับ 555+
ระหว่างรอกาแฟก็นั่งนึกประโยคพื้นฐาน พอเค้าเรียกชื่อก็ยกมือว่า “That’s me!” ง่ายๆแบบนี้แหละ แม้บางทีออกเสียงยังเพี้ยนแต่พนักงานก็เข้าใจนะ
กลับมาที่ออฟฟิศเจอน้องแมวก็ทักไปเสียงดังๆ “Hungry? Want to eat?” อารมณ์ประมาณพูดกับแมวแต่ฝึกไว้ก่อน ปรากฏว่าเจ้าเหมียวหันมามองด้วยตาอันบองๆ
ช่วงพักเที่ยงฝึกนั่งดูยูทูบเรื่องอาหาร แล้วเลียนแบบเสียงพูดตาม เช่น “Wow! So delicious!” หรือ “Too spicy!” เจออะไรน่าสนใจก็หยิบโน้ตบุ๊ควาดรูปพร้อมเขียนคำศัพท์ข้างๆไว้
รู้สึกว่าวันนี้มีช่วงเวลาลำบากนิดหน่อยตอนคุยงานกับทีมนะ ตอนจะอธิบายไอเดียใหม่ไม่ออก ก็แทรกไปว่า “Wait, wait… I find word!” พอก้มหน้าก้มตาหาในดิกชันนารีมือถือ
ก่อนนอนแวะเข้าห้องน้ำก็ยิ้มกระจองอแงพูดกับกระจก “You did great today!” แม้จะรู้สึกว่าเสียงตัวเองยังฟังดูแปลกๆอยู่ 555 แต่ก็ชินไปเรื่อยๆ
รวมๆแล้ววันนี้ได้อะไรบ้าง
- ฝึกไปไม่กี่ชั่วโมงแต่เหนื่อยเหมือนทำงานทั้งวันเนอะ (ฮา)
- ไม่ได้เริ่มต้นใหม่ทั้งหมด แค่ปรับสิ่งที่มีอยู่ให้กลายเป็นสื่อการเรียนรู้ภาษา
- ผิดถูกไม่เกี่ยง สำเนียงอ่อนก็ช่างเหอะ คนฟังเขาใจความเป็นมนุษย์เรานะ
ปิดท้าย เอาเคล็ดลับแบบบ้านมาฝากทุกคน ถ้าจะฝึกจริงๆให้กลายเป็นนิสัย ทำแบบนี้ดีที่สุด: เริ่มจากเรื่องรอบตัว แล้วอย่าอายที่จะพูดออกเสียงเลย! แม้จะรู้สึกว่าตัวเองเหมือนฝรั่งพูดไทยแทรกอังกฤษก็ตาม 555+
