เมื่อก่อนฉันคิดว่าภาษาอังกฤษมันยากมาก ยากจนบางทีท้อแท้ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว เพราะมีคนแนะนำแหล่งเรียนฟรีดีๆ ให้ อิชั้นเลยเริ่มตั้งแต่ศูนย์เป๊ะเลย
ขั้นตอนแรกลองทำแบบทดสอบวัดระดับ
แต่ก่อนเริ่มเรียนก็ไม่รู้นี่ว่าตัวเองอยู่จุดไหน บางทีก็มั่วเยอะ เดาทุกข้อ อิชั้นไปเจอแบบทดสอบสั้นๆ ประมาณสิบข้อนึงในเว็บเรียนภาษา ก็ลองทำดู พอส่งคำตอบไปนี่…คะแนนออกมาน่าอายมาก พื้นฐานอ่อนกว่าที่คิดซะอีก
เริ่มเรียนตามลำดับบทเรียน
อู้วว…บทแรกนี่ง่ายนิดเดียวเลย เรียนเรื่อง “การทักทาย” ทั้งคำศัพท์ง่ายๆ พวก Good morning, Hello อะไรแบบนี้ แล้วก็มีตัวอย่างประโยคให้ฟัง พอนานๆ ไปก็เริ่มยากขึ้นนิดนึง แต่ก็ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปนะ

- ฟังเสียงเจ้าของภาษา แล้วพูดตามออกเสียง
- เลือกคำตอบที่ถูกต้องตามบทสนทนา
- อ่านบทความสั้นๆ ยาวราว 3-5 บรรทัด แล้วตอบคำถาม
ข้อดีคือมันตัดพ้อให้พูดตามซ้ำๆ ให้คล่องปากก่อน บางทีหน้านึงใช้เวลานานเลย ถ้าไม่มั่นใจก็ย้อนกลับไปฟังใหม่ แต่ก็มีบางจังหวะที่หงุดหงิดเล็กน้อย
เจอปัญหาอะไรบ้าง
อย่างแรกเลยก็คืออินเตอร์เน็ตบ้านอิชั้นไม่ค่อยดี ถ้าเปิดวิดีโอตอนฝนตกนี่แทบร้องไห้ โหลดๆ ดับๆ เล่นเอารำคาญไปตามๆ กัน ก็ต้องรอให้สัญญาณดีก่อนค่อยเรียนใหม่ บางครั้งเนื้อหาก็สวนทางกับภาษาถิ่นที่เคยรู้มา บางคำก็เจอหลายแบบ ใช้ไม่เหมือนกันซะทีเดียว เคยถามเพื่อนต่างชาติ เขาบอกว่ามันก็มีหลายสำเนียงเนอะ เข้าใจยากไปหมด
ผลลัพธ์ที่เห็นชัด
พอสักสองอาทิตย์ให้หลัง ขอบอกเลยว่าได้อะไรคืบหน้าไปจากศูนย์แล้วนะ อย่างน้อย ฟังข่าวภาษาอังกฤษแบบไม่ต้องซับไตเติ้ลตลอดเวลา ได้แล้วนะ แม้บางทีจะไม่เข้าใจร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ว่า…โอ้ยยย ดีใจจนอยากปรบมือเองเลย
สรุปแล้วนะ สำหรับคนไม่มีตังค์แบบอิชั้น ที่สำคัญต้องขยันฝึกทุกวัน ให้เวลาและกำลังใจตัวเองเยอะๆ นะ ก็เหมือนเราเอาน้ำหยดลงก้อนหินทุกวันน่ะแหละ ซักวันก้อนหินก็ยังทะลุได้เลย!