ตอนนี้ภาษาอังกฤษของแย่มาก อ่านไม่รู้เรื่อง พูดไม่ได้ แค่อยากดูซีรีส์ฝรั่งยังต้องพึ่งซับไทยตลอด นึกตัวเองมาได้ว่าตอนเด็กๆ พื้นฐานอังกฤษไม่ได้เรียนมาเลย หันไปหาเว็บฟรีปรับพื้นฐาน ใครเค้าบอกว่า “ภาษาอังกฤษมันไม่ยาก ถ้าเริ่มถูกจุด”
ขั้นแรก: หยุดเรียนแบบเก่า
ลาออกจากคอร์สแพงๆ ซะก่อน อันนั้นมันสอนเร็วเกิน ครูพากันพูดภาษาอังกฤษทั้งชั่วโมง พอเรารู้ศัพท์ไม่ถึง 100 คำ มันก็เหมือนฟังชาวต่างชาติพูดมอญซะอย่างงั้น ยกเลิกการเป็นสมาชิกคอร์สออนไลน์ทั้งหมด แล้วลบบัญชีเรียนออกจากมือถือซะ
เริ่มใหม่แบบคนไม่มีพื้นฐานจริงๆ:
- หาวิดีโอสอนพยัญชนะภาษาอังกฤษในยูทูป แบบอนุบาลมากๆ อ่านทีละตัวอักษร
- ใช้แอพแปลไทย-อังกฤษในมือถือถึกขึ้น พิมพ์ประโยคไทยไปถอดศัพท์ดูก่อน
- อ่านแคปชั่นขยะในเฟสกลุ่มตลก ถ้าคำไหนแปลไม่ออก ไม่ต้องไปจำ ข้ามๆไปก่อน
วิธีการเรียนเห็นผล
เคล็ดลับที่ได้จากบล็อกเกอร์ฝรั่งคือ ให้ใช้ภาษาอังกฤษแบบวันต่อวัน ไม่ต้องเร่ง:
- ตอนทำข้าวเช้า เปิดเพลงอังกฤษฟังเบาๆ แค่ให้หูชิน
- เล่นเกมมือถือตั้งค่าภาษาอังกฤษ ถึงจะงงๆแต่พอเดาได้
- ถ้าเจอฝรั่งถามทาง ชี้มือไปเลย อย่าไปอาย
เดือนแรกมันท้อมากนะ ตกเย็นอ่านสั้นๆ แค่นี้ปวดหัวแล้ว แต่พอสัปดาห์ที่ 3 เริ่มสังเกตว่า:
- เห็นป้าย “No smoking” ในลิฟต์ทีแรกนึกว่าไร่ยาสูบ รู้ทีหลังแปลว่า “ห้ามสูบ”
- เวลาเปิดเฟสเจอโพสฝรั่งไม่ต้องกดแปลทุกที อ่านแค่คร่าวๆก็พอเข้าใจ
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น
สามเดือนผ่านไป ไม่ได้เก่งแบบดูหนังไม่ง้อซับ แต่นี่คือสิ่งที่เปลี่ยนไป:
สิ่งเล็กๆที่ภูมิใจ
- สั่งอาหารในร้านสเต็กได้โดยไม่ต้องชี้เมนู
- อ่านอีเมลจากแอมะซอนรู้เรื่องว่าของที่สั่งกำลังจะมาถึง
- แอบอ่านคอมเมนต์ฝรั่งด่าเกมส์ในเพจได้เอามาตลกกับเพื่อน
ที่สำคัญที่สุดคือ เลิกกังวลเรื่องแกรมม่า ไปซะ ฝรั่งเค้าก็พูดแบบงูๆปลาๆกันทั้งนั้น แค่สื่อสารรู้เรื่องพอแล้ว ไอที่ครูไทยยัดๆเรื่อง Tense นี่มันไม่จำเป็นสำหรับคนเริ่มใหม่เลย
ตอนนี้ยังไปไม่ถึงขั้นพูดคล่อง แต่รู้สึกว่าภาษาอังกฤษไม่ใช่เรื่องน่ากลัวเหมือนแต่ก่อน ถ้ามีเพื่อนมาถามวิธีเรียน ฉันจะบอกว่า ให้เริ่มจากพื้นฐานช้าก่อน ค่อยๆเก็บบทสนทนาจากชีวิตประจำวัน เอาแค่พอใช้ได้ มันถึงจะอยู่ตัว