ตอนแรกก็รู้สึกกลัวเลยอ่ะ คิดว่าภาษาอังกฤษมันยากเกินไป ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี เพื่อนฝรั่งก็ไม่มี แต่อยากพูดได้แบบคล่องๆ เลยเริ่มจากศูนย์จริงๆ
เริ่มจากฟังก่อนทุกอย่าง
เปิดยูทูบหาเพลงง่ายๆ ที่คุ้นหู อย่างเพลงเด็ก ABC หรือ Head Shoulders Knees and Toes นั่นแหละ มานั่งฟังทุกวันตอนกินข้าวเช้า ตอนแรกแค่ฟังเฉยๆ ไม่รู้เรื่องเลยนะ แต่พยายามจับจังหวะคำศัพท์ง่ายๆ ที่ได้ยินบ่อยๆ
เลียนแบบหมาๆ ยังไม่คิดแกรมม่า
พอเริ่มชินหูก็เริ่มพยายามพูดตามคลิป พูดเหมือนนกแก้วนกขุนทองเลย ไม่สนใจว่าถูกหรือผิด แค่ทำให้ปากขยับให้เหมือนเจ้าของภาษา ตอนแรกเสียงตัวเองมันตลกมาก ออกสำเนียงไทยจัด! แต่ก็ยอมทนอาย ฝึกหน้ากระจางในห้องน้ำทุกเช้าประมาณ 10 นาที

-
ทริคเด็ดที่ใช้:
- หาเพลงโปรด 1 เพลงมาเปิดซ้ำ 20 รอบให้จำเนื้อได้โดยไม่ตั้งใจ
- ดูการ์ตูนเด็กภาษาอังกฤษ ภาพช่วยให้เข้าใจโดยไม่ต้องแปล
- พูดกับตัวเองเวลาอาบน้ำ เช่น “Now I’m shampooing my hair”
ช่วงท้อแท้กับทางแก้
ผ่านมา 2 อาทิตย์เริ่มท้อ คิดว่าทำไมยังพูดไม่ได้สักที แต่พอมาเจอคลิปครูคริสเตนบอกว่า “Native speaker ก็ติดอ่างเป็นเรื่องปกติ” เลยปล่อยวาง เปลี่ยนมาอัดเสียงตัวเองฟังวนไปมา พอได้ยินก็รู้เลยว่าสำเนียงตรงไหนเพี้ยน ก็ปรับใหม่เรื่อยๆ
ตอนนี้เริ่มสื่อสารได้ละ
ฝึกมา 5 เดือนไม่มีขาด วันนี้ไปเจอฝรั่งหลงทาง กล้ามากแต่ก็กล้าพูด บอกทางเขาได้แบบประโยคง่ายๆ “Go straight, turn right at 7-11!” เขายิ้มแล้วขอบคุณ น้ำตาเกือบไหล! ถึงยังพูดไม่เป๊ะ 100% แต่ก็เริ่มมีความสุขเวลาพูดแล้วนะ คนที่ไม่กล้าลองบอกเลย…เริ่มจาก เลียนแบบเสียง ก่อนแกรมม่ามันค่อยมาเอาทีหลัง!