เริ่มต้นด้วยความมึนงง
วันนี้อยู่บ้านว่างๆ เลยคิดอยากเก่งอังกฤษขึ้นหน่อย แต่จะให้ไปเรียนก็เปลืองตังค์ แถมขี้เกียจออกจากบ้านด้วย เลยลองดีลเปิดยูทูปดู เขาพิมพ์หาแค่ “เรียนภาษาอังกฤษฟรี” กับ “สอนภาษาอังกฤษผู้เริ่มต้น” เนี่ยแหละ เจอคลิปเพียบ ตาก็พร่าเลยว่าอันไหนดี
ตาลอยไปเจอคลิปนึง ภาพปกน่าเรียนดี เหมือนคนไทยสอน เลยนั่งฟังทั้งคลิป แต่…งงกับคำศัพท์ทุกคำที่สอน!? กลายเป็นว่าครูเค้าเป็นฟิลิปปินส์สอนภาษาอังกฤษอีกล่ะ…โชคดีที่คำอธิบายเขายังเป็นภาษาอังกฤษ เลยพอเดาๆ ได้บ้างนิดๆ แต่ก็เหนื่อยแทนมือใหม่จริงจัง ถ้าไม่มีพื้นนี่จบข่าวแน่
มือใหม่หัดสอนกับคำศัพท์ใกล้ตัว
เลื่อนคลิปต่อไปเจออาจารย์หน้าตาท่าทางไทยแท้ พูดชัดมาก เป็นพื้นฐานสุดๆ เริ่มที่คำว่า “Spoon” ชูช้อนขึ้นมาให้ดูเลย เห็นภาพปุ๊บ จำได้ปั๊บ! มันเวิร์คกว่าการท่องศัพท์เป็นสิบเท่า เค้าเรียงลำดับสอนดี เริ่มจากของในห้องครัวก่อน แล้วค่อยขยายไปห้องอื่น

- เห็นรูปส้อม : “Fork”
- จิ้มจานข้าว : “Plate”
- กดน้ำตาล : “Sugar”
- ถือแก้วน้ำ : “Glass”
คลิปนี้สั้นๆ แต่โดนใจข้าพเจ้าสุดๆ! เพราะใกล้ตัว เลยไม่ต้องฝืนจำ ใช้เวลาประมาณ 15 นาทีเอง แต่ได้คำศัพท์พื้นฐานติดหัวไปสิบกว่าคำแน่นอน
บทเรียนวันนี้คือ…อย่าตกใจถ้าพลาด!
ผ่านมาหลายคลิป ยอมรับว่า มันมีช่วงท้อเหมือนกัน โดยเฉพาะตอนพยายามเลียนเสียงตามครูฝรั่ง แล้วออกมาไม่เหมือนสักที รู้สึกหน้าแตกเลย เสียง “Th” ใน “Thank you” นี่คือฟังง่ายแต่ทำยากมากกก! ลิ้นเหมือนจะพันกัน ฝึกไปยี่สิบครั้งยังไม่เป๊ะสักครั้ง
สุดท้ายแล้วตีความได้ว่า การเรียนที่บ้านเนี่ย ดีตรงที่ได้ลองผิดลองถูกส่วนตัว ไม่มีใครเห็นหน้าเราเมื่อพลาด แค่พยายามเรื่อยๆ พูดไปเหอะ! ตอนฟังไม่ทันก็กดหยุดหรือเลื่อนวิดีโอกลับไปฟังใหม่ได้ตามสบาย มันเป็นโลกส่วนตัวสุดๆ ชิวมาก
สรุปสั้นๆ จากใจ : วันนี้ไม่เสียตังค์สักบาท ได้เรียนฟรี ไม่ต้องใส่ชุดนักเรียน ออกจากห้องนอนมาแค่ก้าวเดียว เหนื่อยก็พัก หิวก็กินขนมต่อหน้าครูได้เลยสบายใจ มันคือการเริ่มต้นเล็กๆ แต่รู้สึกแฮปปี้ล่ะ!