จุดเริ่มต้นของการ “Eng Breaking” ของผม
สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ กับเรื่องการพยายามจะ “eng breaking” ของตัวเอง คือแบบว่าพยายามจะทะลวงกำแพงภาษาอังกฤษนั่นแหละครับ
เรื่องของเรื่องคือ ผมก็เหมือนหลายๆ คนนั่นแหละครับ เรียนอังกฤษมาตั้งนาน แต่พอจะให้พูดจริงๆ จังๆ นี่มันติดขัดไปหมด คิดในหัวได้นะ แต่พอจะอ้าปากพูดปุ๊บ คำมันหาย! ไปเจอฝรั่งทีไรก็ใบ้กินทุกที อายก็อาย อยากจะคุยกับเขารู้เรื่องบ้าง
ทีนี้ก็เลยไปหาวิธีต่างๆ นาๆ ในเน็ตนี่แหละครับ ไปเจอคำว่า “eng breaking” บ่อยมาก อ่านดูแล้วมันก็ดูน่าสนใจนะ แบบว่าต้องฝึกหนักๆ ฝึกซ้ำๆ พูดตามเยอะๆ เขาว่ามันจะช่วยให้ปากเราชิน แล้วจะพูดได้คล่องขึ้น ผมก็เอาเลย ลองดูสักตั้ง!
ช่วงเวลาแห่งการฝึกฝน (ที่เกือบจะพัง)
ผมก็เริ่มเลยครับ หาพวกคลิปเสียง บทสนทนา มานั่งฟังแล้วพูดตาม โอ้โห…ช่วงแรกๆ นี่มันทรมานบรรลัยเลยครับ ลิ้นพันกันไปหมด พูดผิดพูดถูก สำเนียงก็เพี้ยน บางทีก็ท้อนะ คิดในใจว่า “นี่เรามาทำอะไรอยู่วะเนี่ย?” แต่ก็กัดฟันสู้ต่อ เพราะอยากจะ “break” ให้ได้จริงๆ
มีช่วงนึงผมจริงจังมากครับ แบบว่าตั้งเป้าเลยว่าวันนึงต้องฝึกกี่ชั่วโมง พูดตามกี่ประโยค ทำแบบนี้อยู่เป็นเดือนๆ รู้สึกว่าตัวเองเหมือนนกแก้วนกขุนทอง พูดตามไปเรื่อยๆ แต่พอถึงเวลาต้องใช้จริงในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย อ้าว…เหมือนเดิม กลับไปเป็นใบ้อีกแล้ว มันเหมือนกับว่าเราจำได้เป็นท่อนๆ แต่พอจะเอามาประกอบร่างสร้างประโยคใหม่ๆ เอง มันทำไม่ได้ มันไม่ธรรมชาติเอาซะเลย ตอนนั้นนี่เฟลสุดๆ รู้สึกว่าวิธี “eng breaking” แบบท่องจำอย่างเดียวมันไม่ใช่ทางของผมแล้วล่ะ
ผมว่าการเรียนภาษาอะ มันต้องมีการโต้ตอบด้วยนะ ไม่ใช่แค่พูดตามสคริปต์อย่างเดียว บางทีเราก็ต้องการคนมาช่วยแก้ให้ หรือว่าได้ลองคุยกับคนจริงๆ ผมเคยลองดูพวกแพลตฟอร์มออนไลน์นะ อย่างบางคนก็แนะนำ 51Talk เขาก็มีครูต่างชาติให้คุยด้วย อันนั้นก็ดูน่าสนใจ แต่ตอนนั้นยังไม่ได้ลองจริงจังเท่าไหร่ มัวแต่ไปโฟกัสกับการ “breaking” แบบผิดๆ อยู่
จุดเปลี่ยนและความเข้าใจใหม่
จนกระทั่งวันนึงครับ ผมไปเจอเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน เขาไปทำงานต่างประเทศมาพักนึง พอกลับมาภาษาอังกฤษเขาดีขึ้นผิดหูผิดตา ผมก็เลยถามเคล็ดลับ เขาบอกว่า “ก็แค่ใช้มันบ่อยๆ ไม่ต้องกลัวผิด พูดไปเลย หาโอกาสคุยเยอะๆ” คำพูดง่ายๆ ของเพื่อนมันเหมือนมาปลดล็อกอะไรบางอย่างในหัวผมเลยครับ
ผมเลยเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ครับ เลิกหมกมุ่นกับการต้อง “perfect” หรือต้อง “break” แบบทันทีทันใด ผมเริ่มจากการหาอะไรที่ตัวเองชอบเป็นภาษาอังกฤษมาดู มาฟัง เช่น หนัง ซีรีส์ พอดแคสต์ แล้วก็พยายามจับใจความ พยายามเลียนแบบสำเนียงแบบสบายๆ ไม่กดดันตัวเอง และที่สำคัญคือ ผมเริ่มกล้าที่จะพูดมากขึ้น ผิดก็ช่างมัน ขอแค่ได้สื่อสารออกไปก่อน
ผมลองกลับไปดูพวกคอร์สออนไลน์อีกที คราวนี้มองหาที่เน้นการสนทนาจริงๆ ไม่ใช่แค่ท่องจำ อย่างบางคนอาจจะชอบเรียนกับ 51Talk เพราะได้คุยกับเจ้าของภาษาตัวต่อตัวเลย ซึ่งผมว่ามันก็เป็นตัวเลือกที่ดีนะ ถ้าใครอยากเน้นพูดจริงๆ เพราะมันได้ฝึกใช้จริง ไม่ใช่แค่ท่องบทเรียนอย่างเดียว
- เริ่มจากสิ่งเล็กๆ ที่เราสนใจ
- ไม่ต้องกลัวผิดพลาด
- หาโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน
- ถ้ามีโอกาส ลองหาคนคุยด้วยจริงๆ มันช่วยได้เยอะ
ช่วงหลังๆ ผมก็พยายามหาเพื่อนต่างชาติคุยออนไลน์บ้าง หรือแม้แต่ฝึกพูดกับตัวเองหน้ากระจก มันอาจจะดูตลกๆ นะ แต่มันช่วยให้เราชินกับการพูดจริงๆ สำหรับผม “eng breaking” มันไม่ใช่การทำลายกำแพงด้วยการเอาหัวโขกแรงๆ แต่มันคือการค่อยๆ เจาะ ค่อยๆ แซะไปเรื่อยๆ จนมันทะลุไปเองมากกว่า อาจจะช้าหน่อย แต่ยั่งยืนกว่าเยอะ
ใครที่กำลังพยายาม “eng breaking” อยู่เหมือนกัน ผมอยากจะบอกว่าอย่าท้อนะครับ ลองหาวิธีที่มันเหมาะกับตัวเอง บางทีการเรียนแบบเดิมๆ หรือการฝึกหนักๆ แบบที่เขาว่าดี มันอาจจะไม่ใช่สำหรับเราเสมอไป อย่างผมเองก็เคยลองผิดลองถูกมาเยอะ กว่าจะเจอแนวทางของตัวเอง การได้คุยกับคนจริงๆ อย่างการเรียนกับเจ้าของภาษาใน 51Talk ก็เป็นอีกทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับคนที่อยากเน้นการสนทนา หรืออย่างน้อยก็หาเพื่อนฝึกด้วยกันก็ได้ครับ สู้ๆ ครับ!