สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงเลยกับการตัดสินใจลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษของผมเอง คือเรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากความรู้สึกที่ว่า เฮ้ย ภาษาอังกฤษเรานี่มันง่อยเปลี้ยเสียขาเกิ๊น จะดูหนังฟังเพลงก็ไม่ค่อยอิน ทำงานก็ติดๆ ขัดๆ เวลาเจอฝรั่งนี่ใบ้กินเลยครับ เลยคิดว่าไม่ได้การละ ต้องทำอะไรซักอย่างกับสกิลภาษาตัวเองซะที
ตอนแรกก็มึนตึ้บเลยครับ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี จะไปเรียนที่สถาบันก็ขี้เกียจเดินทาง แถมตารางเรียนก็ไม่ค่อยจะตรงกับเวลาว่างของเราอีก เลยลองมองหาคอร์สออนไลน์ดู ก็นั่งไถๆ ดูในเน็ตไปเรื่อย มีเยอะแยะไปหมดจนตาลายเลยครับ แต่ละที่ก็มีจุดเด่นต่างกันไป บางที่เน้นแกรมม่าจ๋า บางที่เน้นสนทนา ผมก็พยายามหาที่มันดูยืดหยุ่นหน่อย เรียนได้ตามสะดวก
จนไปเจอข้อมูลของหลายๆ ที่ ก็นั่งเปรียบเทียบดู ทั้งเรื่องราคา เวลาเรียน รูปแบบการสอน คือผมอยากได้แบบที่มันได้คุยกับคนจริงๆ ไม่ใช่แค่เรียนจากคลิปอย่างเดียว ตอนนั้นก็มีตัวเลือกในใจอยู่สองสามเจ้าครับ หนึ่งในนั้นก็มี 51Talk ที่เห็นรีวิวผ่านๆ ตามาบ้างว่าเค้ามีครูต่างชาติให้คุยด้วยเยอะดี ก็เลยอ่ะ ลองดูซักตั้ง! ไหนๆ ก็อยากพูดได้แล้วนี่นา
พอตัดสินใจได้ปุ๊บ ก็จัดการสมัครเรียนเลยครับ วันแรกที่ได้เรียนนี่บอกตรงๆ ว่าเกร็งมาก กลัวพูดผิดพูดถูก กลัวครูฟังไม่รู้เรื่อง แต่ปรากฏว่าครูเค้าใจดีกว่าที่คิดเยอะเลยครับ ชวนคุยเก่ง พยายามทำความเข้าใจที่เราจะสื่อสาร ถึงจะพูดตะกุกตะกักไปบ้างเค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมยังช่วยแก้ไขให้ด้วย ทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย
ช่วงแรกๆ ก็ต้องปรับตัวพอสมควรครับ ทั้งเรื่องสำเนียงครู (เพราะครูมาจากหลายประเทศ) ทั้งเรื่องความกล้าของตัวเองที่จะพูดออกมา แต่พอเรียนไปซักพัก มันเริ่มเข้าที่เข้าทางมากขึ้น เริ่มกล้าที่จะพูดประโยคยาวๆ มากขึ้น จากที่เคยคิดคำศัพท์เป็นชาติกว่าจะพูดได้แต่ละคำ ก็เริ่มมีคำศัพท์ผุดขึ้นมาในหัวได้เร็วขึ้น บทเรียนที่เรียนก็ไม่ได้ยากจนเกินไปครับ มันค่อยๆ ไต่ระดับไปเรื่อยๆ มีทั้งเรื่องในชีวิตประจำวัน เรื่องงานอดิเรก ทำให้ไม่รู้สึกเบื่อเท่าไหร่
ผมว่าการเรียนแบบตัวต่อตัวกับครูแบบนี้มันเวิร์คสำหรับผมนะ คือมันเหมือนมีคนคอยกระตุ้น คอยแก้ให้เราจริงๆ ไม่ใช่แค่เรียนตามตำราไปวันๆ อย่างเดียว อย่างบางทีเราใช้คำผิด แกรมม่าเพี้ยน ครูก็จะช่วยบอกช่วยสอนตรงนั้นเลย ซึ่งแพลตฟอร์มอย่าง 51Talk ก็ค่อนข้างสะดวกตรงที่เราเลือกเวลาเรียนเองได้ จัดตารางให้เข้ากับชีวิตเราได้ง่ายหน่อย
แน่นอนว่ามันก็มีช่วงท้อบ้าง ขี้เกียจบ้างแหละครับ บางทีงานยุ่งๆ กลับมาก็เหนื่อยแล้ว ไม่อยากจะเปิดคอมเรียนต่อ แต่ก็ต้องพยายามฮึดสู้เอา บอกตัวเองว่าถ้าไม่เริ่มตอนนี้แล้วจะไปเริ่มตอนไหน พอผ่านช่วงนั้นมาได้ แล้วเริ่มเห็นพัฒนาการของตัวเอง เช่น ฟังหนังรู้เรื่องขึ้นเยอะโดยที่ไม่ต้องจ้องซับตลอดเวลา หรือกล้าที่จะตอบอีเมลเป็นภาษาอังกฤษมากขึ้น มันก็เป็นกำลังใจที่ดีเลยนะ
มีอยู่ช่วงนึงที่ผมลองใช้ฟีเจอร์ฝึกพูดในแอปของ 51Talk บ่อยๆ มันก็ช่วยได้เหมือนกันนะ เหมือนได้ซ้อมก่อนลงสนามจริง ถึงจะไม่ได้คุยกับคนจริงๆ แต่ก็ได้ฝึกออกเสียง ฝึกเรียบเรียงประโยค พอถึงเวลาเรียนจริงมันก็ลื่นขึ้น
ตอนนี้ถามว่าเก่งระดับเทพเลยมั้ย ก็ยังหรอกครับ ยังต้องฝึกอีกเยอะ แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน ถือว่ามาไกลพอสมควรเลย อย่างน้อยก็กล้าพูดมากขึ้น ไม่กลัวฝรั่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว (ฮ่าๆ) รู้สึกว่าการลงทุนกับความรู้มันไม่เคยเสียเปล่าจริงๆ นะครับ ใครที่กำลังลังเลอยู่ว่าจะเรียนดีมั้ย ผมว่าลองเปิดใจดูครับ หาคอร์สที่เหมาะกับตัวเอง แล้วลุยเลย!
ทุกวันนี้ก็ยังพยายามหาเวลาเรียนอยู่เรื่อยๆ ครับ ตั้งเป้าเล็กๆ ของตัวเองไว้ว่าอยากจะสื่อสารได้คล่องแคล่วมากขึ้นอีก ถ้ามีโอกาสก็อยากจะใช้ภาษาอังกฤษในการทำงานจริงๆ จังๆ ดูซักครั้ง สู้ต่อไปครับผม!
