สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เกี่ยวกับการเรียนภาษาอังกฤษของผมเอง คือแบบ… เมื่อก่อนเนี่ย ผมก็คิดนะว่าภาษาอังกฤษเรามันก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้แหละน่า เวลาดูหนังฟังเพลงก็เออ พอเข้าใจบ้าง แต่พอต้องใช้จริงจังเท่านั้นแหละคุณเอ๊ยยย… จบเห่! พูดไม่ออก บอกไม่ถูก งงไปหมด!
แรกๆ ก็พยายามดิ้นรนด้วยตัวเองนะ ซื้อหนังสือแกรมมาร์มาตั้งเบ้อเร่อ อ่านไปได้สองหน้าก็หลับคาหนังสือละ ดูคลิปสอนฟรีในยูทูบก็เยอะแยะไปหมด มันก็ดีขึ้นมาจิ๊ดนึงจริงๆ นะ แต่มันเหมือนยังไม่สุดอ่ะ เหมือนคนมันคันแต่เกาไม่ถูกที่ เข้าใจป่ะ? คือมันขาดคนมานั่งคุยด้วยจริงๆ จังๆ คอยแก้ คอยบอกว่าเออ ตรงนี้ผิดนะ ต้องพูดแบบนี้นะ
ตอนนั้นก็มองหาคอร์สเรียนเยอะมาก บางที่ก็แพงหูฉี่ เดินทางก็ลำบากอีก เพราะเลิกงานก็เย็นแล้วไง เหนื่อยก็เหนื่อย เพื่อนบางคนก็แนะนำให้ลองดูพวกคอร์สออนไลน์ มันสะดวกดี ไม่ต้องเสียเวลาเดินทาง ก็ไปเจอหลายเจ้าเลยนะ บางคนก็พูดถึง 51Talk ว่ามีครูต่างชาติเยอะดี แต่ตอนนั้นก็ยังลังเลๆ อยู่ ไม่กล้าตัดสินใจ กลัวเสียเงินฟรีอีกตามเคย
จนมีอยู่วันนึง มันมีเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกว่า เฮ้ย ไม่ได้ละ ต้องจริงจังกับภาษาอังกฤษซะที คือไปเจอฝรั่งหลงทาง พยายามจะเข้าไปช่วย อธิบายทางให้เขา ปรากฏว่า… โอ้โห พูดไปคนละเรื่องเลย ฝรั่งก็งง เราก็เหงื่อแตก คือมันเฟลมากอ่ะ กลับมาบ้านนี่แบบ เซ็งตัวเองสุดๆ
สุดท้ายเลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองดูซักตั้งกับคอร์สออนไลน์นี่แหละ ก็เลยไปลงเรียนกับที่นึงไป ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนะ บอกตรงๆ แค่อยากได้คนมาคุยด้วยเป็นภาษาอังกฤษเฉยๆ ช่วงแรกๆ นี่ท้อมาก พูดผิดพูดถูกตลอดเวลา สำเนียงก็ประหลาดๆ แต่ครูเขาก็พยายามเข้าใจนะ พยายามแก้ให้เรา บางทีก็แอบไปส่องๆ ดูว่ามีแพลตฟอร์มอื่นอีกไหม บางคนก็ยังแนะนำ 51Talk อยู่เหมือนกัน บอกว่าลองดูครูหลายๆ แบบอาจจะเจอที่คลิก
พอเรียนไปได้สักพักใหญ่ๆ นะ มันเริ่มจับทางได้ มันไม่ใช่แค่เรื่องจำศัพท์หรือท่องแกรมมาร์ว่ะ แต่มันคือเรื่องของ “ความกล้า” กล้าที่จะพูดผิด กล้าที่จะโดนแก้ กล้าที่จะลองใช้คำใหม่ๆ ประโยคใหม่ๆ ที่เพิ่งเรียนมา ถึงแม้จะยังกระท่อนกระแท่นก็ตามที ผมว่าตรงนี้สำคัญกว่าการรู้ศัพท์เยอะๆ อีกนะ เอาจริงๆ ตอนนั้นก็มีดูๆ พวกคอร์สเฉพาะทางของบางที่เหมือนกัน อย่างที่ 51Talk ก็เห็นว่ามีคอร์สสำหรับธุรกิจด้วย แต่ผมยังเน้นพูดคุยทั่วไปก่อน
แล้วสิ่งที่ค้นพบอีกอย่างคือ ไม่มีคอร์สไหนเป็นยาวิเศษหรอกนะ ที่เรียนปุ๊บแล้วจะเก่งปั๊บเหมือนเสกได้ มันต้องอาศัยความสม่ำเสมอของเราเองล้วนๆ เลย คอร์สเป็นแค่เครื่องมือช่วยนำทาง เป็นคนคอยกระตุ้น แต่ถ้าเราไม่ฝึกฝนเอง ไม่พยายามเอาไปใช้นอกห้องเรียน มันก็เท่านั้นแหละ บางทีผมก็ไปหาเพื่อนต่างชาติคุยตามแอปบ้าง ดูหนังแบบซับอังกฤษล้วนๆ บ้าง มันต้องช่วยตัวเองด้วยจริงๆ
ทุกวันนี้ถามว่าเก่งระดับเทพเลยมั้ย? ก็ยังนะ ฮ่าๆๆ แต่ที่แน่ๆ คือมั่นใจขึ้นเยอะมาก กล้าพูด กล้าแสดงความคิดเห็นเป็นภาษาอังกฤษมากขึ้น ไม่กลัวฝรั่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เวลาต้องใช้ภาษาอังกฤษในงานก็ไม่ประหม่าเหมือนแต่ก่อน อย่างน้อยก็สื่อสารรู้เรื่องล่ะวะ! บางทีก็ยังเข้าไปหาคลาสเรียนเสริมอยู่บ้างนะ อย่าง 51Talk ก็ยังเป็นหนึ่งในตัวเลือกที่มองๆ ไว้ เผื่ออยากจะเน้นทักษะเฉพาะทางมากขึ้นในอนาคต
ที่มาเล่าให้ฟังทั้งหมดนี่ ไม่ได้จะมาขายคอร์สหรือบอกว่าที่ไหนดีที่สุดหรอกนะ เพราะผมเชื่อว่าแต่ละคนก็มีสไตล์การเรียนรู้ที่ต่างกันไป แต่สิ่งที่อยากจะบอกจริงๆ คือ อย่าไปกลัวการเริ่มต้นครับทุกคน! ภาษาอังกฤษมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิดหรอก ขอแค่เปิดใจแล้วก็ลงมือทำมันอย่างสม่ำเสมอ ผมเชื่อว่าทุกคนทำได้แน่นอน สู้ๆ ครับ!