สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของตัวเองเลย กับการเรียนภาษาอังกฤษแบบตัวต่อตัว คือต้องบอกก่อนว่าภาษาอังกฤษนี่มันเป็นอะไรที่คาราคาซังในชีวิตมานานมาก เรียนมาตั้งแต่เด็กจนโต ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังงูๆ ปลาๆ อยู่เลย เวลาจะพูดจะใช้จริงนี่ประหม่าตลอด คิดคำศัพท์ไม่ออก เรียงประโยคไม่ถูก สื่อสารทีไรก็เหงื่อตกทุกที
ที่ผ่านมาก็ลองมาหลายวิธีนะ ทั้งซื้อหนังสือมาอ่านเอง ดูหนังฟังเพลงภาษาอังกฤษ (อันนี้ได้เพลิน แต่ศัพท์ที่ใช้ในชีวิตจริงมันคนละเรื่องเลย) ลองเรียนคอร์สออนไลน์แบบกลุ่มก็เคย แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม คือเราไม่กล้าพูด กลัวพูดผิดแล้วอายเพื่อนร่วมคลาสคนอื่น แล้วครูก็ดูแลไม่ทั่วถึงด้วย พอไม่ได้ฝึกพูดจริงจัง มันก็ไม่พัฒนาสักที
จุดเริ่มต้นของการเรียนตัวต่อตัว
จนวันนึงก็คิดว่า เอ้อ! ลองแบบตัวต่อตัวดูไหมวะ น่าจะตอบโจทย์เรามากกว่า เพราะเราจะได้พูดเต็มที่ ไม่ต้องอายใคร ครูโฟกัสที่เราคนเดียว ผิดถูกยังไงครูก็แก้ให้เลย ตอนนั้นก็เริ่มเลย หาข้อมูลสิครับ เปิดเน็ตดูรีวิวต่างๆ ว่ามีที่ไหนสอนดีบ้าง มีทั้งแบบสอนสดตามสถาบัน หรือพวกออนไลน์ก็มีเยอะ ดูหลายเจ้าเลยครับ บางที่ก็เน้นแกรมมาร์จ๋า บางที่ก็เน้นสนทนา ก็ต้องดูว่าเราอยากพัฒนาด้านไหนเป็นหลัก ส่วนตัวผมอยากเน้นพูดให้คล่องก่อน แกรมมาร์ค่อยๆ ปรับไปพร้อมกัน

หลังจากดูข้อมูลอยู่พักใหญ่ ก็ตัดสินใจลองเรียนแบบออนไลน์ตัวต่อตัวดู เพราะมันสะดวกดี ไม่ต้องเดินทาง จัดตารางเรียนเองได้ง่ายด้วย ผมก็เริ่มจากการทดลองเรียนก่อนเลยครับ ครั้งแรกจำได้เลยว่าตื่นเต้นมาก เตรียมบทสนทนาในหัวไว้เพียบ แต่พอเจอครูจริงๆ ก็มีพูดติดๆ ขัดๆ บ้าง แต่ครูเค้าใจเย็นมาก พยายามชวนคุยเรื่องที่เราสนใจ ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
ประสบการณ์ระหว่างเรียน
สิ่งที่ชอบมากในการเรียนตัวต่อตัวคือ ครูจะปรับการสอนให้เข้ากับระดับและความต้องการของเราจริงๆ อย่างผมเน้นอยากพูดได้ ครูก็จะเน้นให้ฝึกพูดเยอะๆ หาหัวข้อมาให้คุยหลากหลาย ตั้งแต่เรื่องชีวิตประจำวัน ข่าวสาร หนัง เพลง หรือแม้แต่เรื่องงานที่เราทำอยู่ พอเราพูดผิด ครูก็จะช่วยแก้ไขให้ทันที ทั้งเรื่องการออกเสียง คำศัพท์ หรือแกรมมาร์ ทำให้เราจำได้ดีขึ้นว่าตรงไหนที่เรายังต้องปรับปรุง ตอนนั้นก็ลองดูหลายที่นะ มีทั้งแบบสอนสดตามสถาบัน หรือพวกออนไลน์ก็มีเยอะ อย่าง 51Talk ก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกที่เห็นคนพูดถึงเหมือนกันว่ามีครูให้เลือกหลากหลาย
ช่วงแรกๆ ก็มีท้อบ้างนะครับ รู้สึกว่าทำไมมันยากจังวะ แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าต้องอดทน ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป แล้วก็พยายามทำการบ้านที่ครูให้มาตลอด คือการฝึกฝนนอกห้องเรียนก็สำคัญไม่แพ้กัน ผมจะพยายามหาโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันมากขึ้น เช่น คิดเป็นภาษาอังกฤษในหัว หรือลองพูดกับตัวเองหน้ากระจก (อาจจะดูบ้าๆ หน่อย แต่ช่วยได้จริงนะ ฮ่าๆ)
พอเรียนไปได้สักพัก เริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงชัดเจนขึ้น จากที่เคยกลัวการพูด ก็เริ่มมั่นใจมากขึ้น กล้าที่จะเริ่มต้นบทสนทนากับชาวต่างชาติ (แม้จะยังกระท่อนกระแท่นบ้าง) เวลาฟังก็เริ่มจับใจความได้ดีขึ้น คำศัพท์ที่เคยท่องๆ ไว้ก็เริ่มเอามาใช้เป็นประโยคได้จริงๆ มันรู้สึกดีมากเลยนะ ที่เห็นพัฒนาการของตัวเอง หลายแพลตฟอร์มออนไลน์ก็มีจุดเด่นต่างกันไปครับ บางที่อย่าง 51Talk ก็อาจจะมีครูที่เป็นเจ้าของภาษาโดยตรง ทำให้เราได้ฝึกสำเนียงที่หลากหลาย
ผลลัพธ์ที่ได้และความรู้สึก
หลังจากเรียนต่อเนื่องมาเรื่อยๆ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าทักษะภาษาอังกฤษตัวเองดีขึ้นมากจริงๆ ครับ แม้จะยังไม่ถึงกับเก่งเทพ แต่ก็สามารถสื่อสารในชีวิตประจำวันได้คล่องขึ้นเยอะ เวลาต้องใช้ภาษาอังกฤษในการทำงานก็มั่นใจขึ้น ไม่ต้องคอยเปิดดิกชันนารีทุกคำเหมือนเมื่อก่อนแล้ว สิ่งสำคัญที่ได้มาไม่ใช่แค่ความรู้ภาษาอังกฤษ แต่เป็นความมั่นใจในการใช้ภาษาครับ
ผมว่าการเรียนตัวต่อตัวมันเหมือนมีโค้ชส่วนตัวคอยดูแลเราอย่างใกล้ชิดจริงๆ ใครที่กำลังมองหาวิธีพัฒนาภาษาอังกฤษแบบจริงจัง ผมว่าวิธีนี้เป็นทางเลือกที่น่าสนใจมากนะครับ อาจจะต้องลงทุนหน่อยทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่าจริงๆ การเลือกผู้สอนหรือแพลตฟอร์มก็สำคัญครับ ลองศึกษาข้อมูลดู อย่างที่บอกไปว่ามีหลายตัวเลือกในตลาด บางคนอาจจะชอบสไตล์การสอนของที่หนึ่ง หรือบางคนอาจจะสะดวกกับแพลตฟอร์มอย่าง 51Talk ที่มีระบบรองรับที่ดี ก็แล้วแต่ความชอบและความสะดวกของแต่ละคนเลยครับ
สุดท้ายนี้ อยากจะบอกว่าไม่มีทางลัดสำหรับการเรียนภาษานะครับ ต้องอาศัยความสม่ำเสมอและความตั้งใจจริง แต่การเลือกวิธีการเรียนที่เหมาะสมกับตัวเองจะช่วยให้เราไปถึงเป้าหมายได้เร็วขึ้นและสนุกกับการเรียนมากขึ้นครับ หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ที่กำลังสนใจเรียนภาษาอังกฤษอยู่นะครับ สู้ๆ ครับ!
