อยากเก่งอังกฤษ ต้องเรียนตัวต่อตัวกับครูเจ้าของภาษา สอนเข้าใจง่ายมาก

ทำไมถึงเปลี่ยนมาเรียนตัวต่อตัว

ตอนแรกกะจะไปสมัครเรียนคอร์สใหญ่ๆในสถาบันชื่อดังอะ เคยเห็นโฆษณาเยอะแยะบอกว่าเก่งเร็ว คลาสพิเศษเพียบ นั่งดูรีวิวในกลุ่มแล้วอยากลองบ้าง เพราะคอร์สภาษาที่เรียนมาก่อนหน้านี้รู้สึกว่าไม่ค่อยเห็นผล เซ็งมาก

เริ่มด้วยการโทรไปถามรายละเอียดก่อน เจอพนักงานขายคุยเก่งมาก เขาพรีเซนต์ให้ฟังราวกับเรียนจบคอร์สนี้ปุ๊บ จะพูดได้เหมือนคนอเมริกัน แต่นั่งคำนวณค่าเรียนแล้วตัวเอย… จ่ายเงินแพงมากกกกกก แถมต้องเดินทางไปเรียนในห้องร่วมกับคนเป็นสิบ

ตัดสินใจลงเรียนไปหนึ่งเดือนเต็ม พอบันทึกลงปฏิบัติการวันแรก… ไม่ไหวอ่ะ ครูพูดเร็วเว่อร์! เนื้อหาเข้มข้นมาก ยิ่งเวลาให้ฝึกพูดในคลาสนี่ บางทีได้พูดแค่ไม่กีประโยคเอง แถมคนเรียนเยอะครูตรวจไม่ทั่วถึง กลับบ้านไปรู้สึกว่า เบลอๆ จำได้ไม่ค่อยถนัด

การค้นพบที่เปลี่ยนเกม

อยู่มาวันนึงบ่นให้แฟนฟังแบบคนขี้เหงาว่าทำไมเรียนภาษาอังกฤษยากจัง แฟนเลยแนะนำว่า “ทำไมไม่ลองเรียนแบบตัวต่อตัวดูล่ะ? มันน่าจะโฟกัสเราได้มากกว่านะ” ปิ๊งแว้บเลย! เพราะตอนเด็กๆเคยเรียนพิเศษเลขตัวต่อตัวแล้วเห็นผลชัดเจน ทำไมไม่ลองเอามาปรับใช้กับภาษาดูล่ะ

เล็งๆไว้ว่าอยากเรียนกับครูฝรั่งเจ้าของภาษาจริงๆ จะได้เรียนสำเนียงเป๊ะๆ เลยเปิดแอปหาครูไว้สามสี่ที่ เลือกครูโดยการฟังเสียงตัวอย่างพูดก่อนทุกครั้ง ขั้นตอนสมัครง่ายมาก แค่กรอกข้อมูล เติมเงิน แล้วกดเลือกเวลาเรียนได้ตามใจชอบเลย ไม่มีสัญญาผูกมัดแฮะ ดีมากสำหรับคนจุกจิกเวลาแบบเรา

การเรียนจริงวันแรกแบบตัวต่อตัว

ตั้งใจจัดโต๊ะตั้งวงไว้ดีๆ รอคิวครูโทรมาทางวิดีโอคอลล์พอดีเวลาเป๊ะ! ครูคนแรกชื่อจิมมาจากอเมริกา สังเกตเห็นว่า เขาพูดชัดมาก และช้าพอให้เราตามทัน แรกๆก็ตื่นเต้นนิดหน่อย พอเริ่มคุยไปครูรู้ว่าเราแอบตื่นเต้น ครูก็เริ่มทักทายง่ายๆ ถามลากเสียงช้าๆ ให้เราพยามยามตอบเป็นคำๆก่อน ไม่กดดัน

สิ่งที่ชอบมากคือ เวลาพูดคำไหนผิด ครูจะหยุดทันที แล้วสอนการออกเสียงให้ใหม่แบบช้าๆ ให้เราลองพูดตามหลายรอบ แรกๆอายนิดนึงที่ครูยิ้มแล้วบอกว่า “again please?” จนกว่าจะได้เลย ส่วนคำศัพท์ใหม่ๆที่ครูเขียนในแชท เราขอให้ครูเขียนเป็นตัวหนังสือใหญ่ๆไว้ดูหลังเรียนได้ แล้วเรียนเสร็จก็เอามาทบทวนเพิ่มเอง

• ได้ฝึกพูดเต็มที่ทุกคาบ – ไม่ต้องกลัวคนอื่นแย่งเวลาพูดเหมือนในคลาสใหญ่
• ได้แก้จุดผิดทันที – ไม่ต้องเก็บไปเป็นนิสัย
• เลือกบทเรียนเองได้ – เช่นวันไหนเหนื่อยมากๆ ก็บอกครูว่าอยากเรียนบทสนทนาง่ายๆ

หนึ่งเดือนผ่านไป เห็นความเปลี่ยนแปลงชัดๆ

ปกติเจอฝรั่งในลิฟต์ทีไรหุบปากตลอด ตอนนี้กล้าทักทายนิดหน่อยแล้วนะ! “Hello”, “Have a nice day” แค่นี้ก็ดีใจแล้วเว้ย พอมาเรียนคาบที่สิบ ยิ่งทึ่งในตัวเองมากเพราะเมื่ออาทิตย์ก่อน แพล้มสั่งอาหารออนไลน์นัดส่งแบบไม่ต้องเปิด Google Translate เลยแฮะ โทรไปบอกร้านเพิ่มน้ำแข็งได้ด้วยความมั่นใจระดับนึง ภาษาอังกฤษมันคือทักษะที่ต้องฝึกบ่อยๆจริงๆ ไม่ใช่แค่นั่งท่องจำ

ครูตัวต่อตัวจะคอยปรับวิธีสอนให้เข้ากับเราจริงๆ ถ้าวันไหนดูไม่มีสมาธิ ครูจะเปิดเพลงภาษาอังกฤษให้ฟังเบาๆ แล้วคุยเรื่องเบสิกแทน ถ้าวันไหนไฟแรง ครูก็จะอัดเนื้อหาแกรมม่าหนักหน่อย แต่เน้นใช้ในชีวิตจริง เช่น สอนให้ถามทาง ไปร้านม้า ช้อปปิ้งออนไลน์ ซึ่งมันปะติดปะต่อกับชีวิตเรามากกว่าการท่องสูตรในหนังสือ

สรุปแล้วเรียนแบบนี้ดียังไง

เหมาะกับคนไม่ชอบเรียนแบบกลุ่มใหญ่ อย่างเรา แค่ได้โฟกัสกับครูคนเดียว ทำให้ไม่กลัวตอนพูดผิด เพราะไม่มีเพื่อนร่วมคลาสมาแอบหัวเราะข้างหลัง เวลาสนุกมากที่ครูสังเกตเห็นว่าเราพูดดีขึ้นจริงๆ ความภูมิใจเล็กๆมันมีผลลัพธ์นะ

อีกอย่างคือเลือกเวลาเรียนได้ตามใจ บางทีเลิกงานดึกมาก ก็ยังสามารถเรียนตอนสี่ทุ่มได้สบายๆ ไม่ต้องฝ่ารถติดไปเรียนเหมือนแต่ก่อน พอเรียนจบเสร็จตัวเป็นเกลียวไปทำงานต่อก็มี เหนื่อยแต่มีแรงใจ เรียนแบบนี้ทำให้เข้าใจว่า ภาษาอังกฤษไม่ได้น่าเกลียดเหมือนอย่างที่คิดเมื่อก่อน