วันก่อนนั่งเลื่อนฟีดเห็นโพสต์โปรโมตคอร์สเรียนฟรีอ่ะ แอบคิดในใจว่าอีกแล้วหรอ ของฟรีมักมีไว้หลอก คนที่บ้านก็บ่นอยู่ว่าเรียนภาษาอังกฤษตั้งกี่ปียังพูดไม่ได้สักที เลยคิดว่าลองดูหน่อยก็ไม่เสียหาย
ขั้นแรกลงทะเบียน
เริ่มจากค้นหาในกูเกิ้ลคร่าวๆ พิมพ์คีย์เวิร์ดลงไปเพลินๆ เจอเว็บนึงอวดอ้างว่าไม่ต้องจ่ายสตางค์สักบาท คลิกเข้าไปหน้าแรกเจอฟอร์มลงทะเบียนยาวเหยียด อารมณ์เหมือนสมัครงานเลย! กรอกชื่อ-นามสกุล ยันประวัติการศึกษา บางช่องถ้าไม่ใส่ระบบก็ไม่ยอมให้ผ่านซะงั้น เสร็จแล้วก็กดส่งแบบมึนๆ
- กรอกข้อมูลอยู่เป็นชั่วโมงเพราะมือถือค้างสองรอบ
- ยืนยันอีเมลสามรอบกว่าจะได้ลิงก์เข้าเรียน
- หลังสมัครปุ๊บ อีเมลสแปมก็เริ่มทะลักเข้าเมลบ็อกซ์ทันที
เปิดคลาสแรกตะกุกตะกัก
พอถึงคาบเรียนจริงเปิดซูมเข้าไป ครูดันพูดอังกฤษสนิทตั้งแต่ดะ… เรายังปรับหูไม่ทันเลย! เหงื่อแตกเลยนะเนี่ย คิดในใจว่าคงทนไม่ถึงชั่วโมงแน่ๆ ครูโหดมากถามนู่นนี่เป็นภาษาอังกฤษเร็วแบบไม่ได้ผ่อนปรน แต่พอดูรอบๆ แล้วเห็นแต่คลิปกิ๊กกะเก๋าสอนตามยูทูปก็เอาเถอะ ถึงพูดยังไม่ชัดแต่ถ้าเอาตัวรอดได้ก่อนก็พอ
- ครั้งแรกที่แชร์จอพูดหน้าขึ้นคอแดง ตามองพื้นตลอด
- แอบกดปิดไมค์ไว้จนครูตามหาว่า “นักเรียนที่หัวเราดีสีเขียวหายไปไหนนะ?!”
- ถูกเรียกให้ออกเสียงคำว่า “world” ซ้ำถึงสิบรอบ ลิ้นตายคาปาก
อดทนจนเห็นผลลัพท์
พอผ่านไปสองอาทิตย์เริ่มชินละ ถึงไม่อินเลิฟกับภาษาอังกฤษแต่มันรู้สึกเหมือนเล่นเกมทายคำมากขึ้น แถมได้เจอเพื่อนร่วมชั้นต่างชาติที่พยายามหัดพูดไทยบ้างล่ะกะลาสี ลองไปคุยกะแฟนที่บ้านให้เลิกบ่นใส่ขวดน้ำดู ยังงงเลยว่าซีเรียสอะไรนักหนา ส่วนใหญ่พอเห็นเราแบ็กแพ็คเที่ยวในรูปก็แคปส่งมาขอให้ช่วยพูดภาษาอังกฤษให้ย่าแมวฟังอีกแล้ว
- สั่งอาหารฝรั่งคราวหลังร้านแถวบ้านถามว่ามาจากต่างประเทศหรอ
- เจอทัวริสต์หลงทางที่วัดโพธิ์ กล้าขึ้นไปชี้ทางเป็นครั้งแรก
- แฟนบ่นว่าบรรยายรายการรักริมหาดให้ฟังไม่หยุด
ตอนนี้รู้ละว่าการฝึกแบบฟรีๆ มันก็มีดีของมัน แค่กล้าจบประโยคได้โดยไม่คำนวณค่าเรียนในหัวทุกนาทีก็โอเคแล้วเนอะ! จะได้ไม่ต้องโดนนินทาว่าเป็นมนุษย์กะลาสมัครเรียนทิ้งไว้วันยังค่ำอีกต่อไปแล้วล่ะ ทดสอบชิวๆ สวัสดีค่า~ 😎