มีอยู่วันนึงนั่งคิดว่าตัวเองพูดอังกฤษไม่ได้เลย เหมือนเด็กอนุบาลที่ยังไม่รู้จักตัวอักษร จะเริ่มยังไงดีเนี่ย นึกว่าน่าจะมีคอร์สแบบไม่ต้องมีพื้นฐาน ยิ่งคุยกับฝรั่งทีไรอึดอัดทุกที เลยเริ่มคว้าน้ำเหลวค้นหาอยู่ในเน็ตหลายวัน
เจอคอร์สนี้เข้าโดยบังเอิญ
ตอนดึกๆกำลังเลื่อนฟีดในเฟซบุ๊กไปเรื่อยเปื่อย จนไปเจอโพสต์นึงบอกว่า “เริ่มจากศูนย์ได้” แค่อ่านก็ยิ้มแล้ว เข้าไปดูรายละเอียดเลยกดสมัครทันที มันไม่ต้องใช้ความรู้ก่อนหน้ามาเลย อย่างน้อยไม่ต้องเกร็งเหมือนคอร์สอื่นๆ
-
ขั้นตอนการเรียนเป็นแบบนี้เลย:
- วันแรกเปิดมาก็เจอแค่คำง่ายๆอย่าง “hello” กับ “cat” ที่เคยพอรู้อยู่แล้ว
- คลิปแรกอาจารย์เล่าเรื่องตัวเองเป็นภาษาไทยซะส่วนใหญ่ พอเข้าใจไม่ท้อตั้งแต่ต้น
- ได้ยินเสียงฝรั่งพูดช้าๆแบบกัดคำให้ฟังชัดเจน ต้องกดย้ำซ้ำสามรอบบางประโยค
เจอทางตันบ้างเป็นธรรมดา
ตอนเรียนบทเกี่ยวกับคำกริยามันผันไปผันมา จำแทบแย่ สมมติว่า “go” เนี่ยพอพูดถึงอดีตมันกลายเป็น “went” ซะงั้น! ทำเอาวิงเวียนหัวสองวัน ทิ้งไว้ก่อนแล้วไปกินข้าว พอกลับมาฟังใหม่ก็ตะกุกตะกักพูดตามอาจารย์ในคลิป
ปลายสัปดาห์เริ่มแต่งประโยคง่ายๆได้แล้ว แต่ทำข้อสอบฟังชุ่ยมาก ตอบว่า “I goes to school” ทั้งๆที่เพิ่งเรียนไปเองว่าต้องใช้ “go” แถมเพิ่งท่องไปด้วย! เสียเวลาอยู่เกือบอาทิตย์กับเรื่องแค่นี้
ตอนนี้เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลง
สองอาทิตย์ผ่านไป เริ่มสะกิดตัวเองได้ว่าประโยคแบบนี้มันต้องใช้ “am/is/are” นะ ถึงยังเรียงลำดับคำเพี้ยนๆบ้าง แต่ก็เริ่มฝึกฟังเพลงสากลแล้วพยายามแยกคำออก จับคำง่ายๆอย่าง “love” หรือ “sun” ในเนื้อเพลงได้ ตื่นเต้นจนกระโดดบนเตียง!
-
กล้าทำในสิ่งที่คิดว่ายากไป:
- สั่งกาแฟในร้านที่มีฝรั่งครั้งแรกรัวๆเหมือนไก่โดนจับตัดคอ
- ได้ยินคนถามทางก็พยายามยิ้มแล้วตอบว่า “Go straight” ปลอบใจตัวเองว่ายังดีกว่าคำรามในใจ
ตอนท้ายคอร์สทำแบบทดสอบ ตื่นเต้นมือเปียกโชก แตะคำตอบทีละข้อแบบสุกเอาเผากิน ตอนคะแนนออกมาก็ตกใจนึกว่าจบ! แถมได้ใบประกาศด้วย แม่งเอ้ยภูมิใจมาก เอาติดตู้เย็นไว้เลย
ตอนนี้ก็ยังไม่คล่องเลยนะ แต่ก็กล้าพอที่จะฟังแล้วก็ตอบกลับได้บ้าง แม้จะตะกุกตะกัก มันรู้สึกเหมือนเด็กหัดขี่จักรยานที่ถอดล้อเสริมออกแล้ว ถึงจะล้มบ้างแต่ก็ยังอยากลองใหม่ ถ้าใครคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์จริงๆลองเรียนดูนะ ลองจับกลุ่มกันในไลน์ก็ยังดี ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยที่ต้องเริ่มจากจุดนี้ ถ้าเรียนจบพร้อมกันก็มาคุยกันนะว่าได้ผลยังไงบ้าง