เรื่องมันเริ่มจากวันนึงฉันนั่งหิวความรู้อยู่เฉยๆ เลยคิดว่าทำไมไม่ลองเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มซะหนูล่ะ ก็เปิดกูเกิ้ลมั่วๆ ไปเรื่อยเปื่อยจนมาเจอบอร์ดเด็กมหาลัยเขาแชร์ลิ้งค์อะไรสักอย่างน่ะ เขาว่าเป็นคอร์สฟรีอะ
ตอนเห็นครั้งแรกนี่แทบไม่อยากเชื่อ
ปุ่มสมัครขึ้นมาโชว์ชัดเจนเลย เข้าไปอ่านรายละเอียดยังไม่ทันจบก็โดนแบนซะงั้น นี่เป็นรอบที่สามที่เจอเว็บหลอกลวงแล้วโว้ย! ทิ้งโน้ตบุ๊ควางพักนึง เผลอๆ เรากำลังโดนหลอกให้กรอกข้อมูลส่วนตัวเปล่า?
ลองใหม่แบบระวังขึ้น
คราวนี้อ่านทีละตัวอักษรเลยพบว่าปี 2564 นี่เก่าขนาดนั้นแล้วเหรอเนี่ย แต่ทำไมเพจยังอัปเดตรายชื่อนักเรียนทุกอาทิตย์นะ? ใช้ Google translate ภาษาวิบัติๆ แปลดูอีกที อ้าวเฮ้ย ตรงหัวข้อเขียนว่า “ยังรับสมัครใหม่” แปะไว้ด้วยอะตะแน่นะ
- กดไลค์เพจหลักก่อนเพราะกลัวหาย
- กรอกฟอร์ม 5 หน้าจนตาลาย แถมโดนส่งกลับมาหน้าแรกเพราะเบอร์โทรผิดรูปแบบ
- อัพโหลดรูปบัตรปปช. สามรอบ เพล้ง! คราวนี้ระบบขึ้นว่า “ไฟล์ใหญ่เกิน” ทั้งที่รูปถ่ายด้วยมือถือแค่ 2MB
ตอนยืนยันอีเมลนี่ตลกสุด พิมพ์รหัสที่ส่งมาไม่ทันสิบวิบอตมันเด้ง “รหัสหมดอายุ” ซะงั้น! ลองกดส่งใหม่สี่ที อีเมลก็ไม่เข้าแม่งสะเปะสะปะไปหมด
จบแบบคาดไม่ถึง
เช้าวันเสาร์ตื่นมาตีห้า เปิดไลน์เจอแอดมินส่งห้องซูมมาเตะตาซึ่งๆ แล้วก็ข้อความว่า “วันนี้เริ่มคลาสแรกแล้วเน้อ แวะมานะจ๊ะ” ทั้งที่ยังไม่ได้ตอบรับนัดใดๆ นึกว่าตัวเองลืมไปว่าสมัครแบบไหนแล้วแน่
ตอนเข้าไปในห้องนี่อึ้งเลยเพื่อน กลุ่มผู้ประกอบการวัย 50 กว่าๆ นั่งรออยู่ตั้งยี่สิบคน โค้ชจบจากอเมริกาพูดภาษาอังกฤษเป๊ะๆ แต่สอนแบบช้าๆ ซ้ำไปซ้ำมา ปนภาษาไทยล้วนๆ ช่วงพักกินขนมกัน โค้ชเดินมาถามว่า “คุณสมัครผ่านเพจเฟซบุ๊คเราใช่มั้ย ระบบเราล่มบ่อย แคปหน้าจอส่งทางอินบ็อกซ์ดีกว่าจ้ะ”
จนถึงวันนี้ก็ยังเรียนอยู่เลยจ้า แม้บางเสาร์จะโดนแจ้งห้องลืมเปลี่ยนรหัสผ่านเข้าไม่ได้ แต่แค่พิมพ์ในแชทว่า “คูนามาแล้วค่า” แอดมินก็รีบโยนลิ้งค์ใหม่มาให้ทันที คนมันชอบฟรีไงล่ะจ้ะ!