ขั้นตอนแรกกดสมัครเลยแบบไม่คิดเยอะ
ก็กลัวพูดภาษาอังกฤษอยู่ดีๆนั่นแหละ แต่เห็นเค้าโฆษณาว่าเรียนตัวต่อตัวออนไลน์ แอบดูรายละเอียดแล้วคิดว่า “เออ…ถ้างั้นไม่ต้องอายคนอื่นนี่น่า” เลยจิ้มปุ่มสมัครทันทีโดยไม่ถามใคร ไม่กล้าคิดนาน เดี๋ยวลังเล!
ลงทะเบียนเสร็จครูทักมาแบบกันเอง
พอใส่ชื่อ-อีเมลเสร็จ แค่ชั่วโมงนึงครูโซฟี(ชื่อสมมุติ)ก็ส่งข้อความมาทักทายเลย ทักเป็นภาษาไทยก่อน ประทับใจมาก! แถมบอกว่าสามารถบอกได้ถ้าไม่เข้าใจ ไม่ต้องเกร็ง รู้สึกอุ่นใจเหมือนมีเพื่อนเก่าคุยอยู่
เข้าแอปครั้งแรกมือสั่น!
พอถึงเวลานัด เจอหน้าจอแบบตัวต่อตัวโผล่มาเต็มจอ จู่ๆก็อยากยกเลิกนัด! หัวใจเต้นตุบๆ เหงื่อซึม แต่ครูโซฟียิ้มกว้างทัก “สวัสดี! วันนี้เป็นยังไงบ้าง” ด้วยน้ำเสียงช้าๆ เลยฮึบแล้วตอบไปว่า “ไ… ไฟน์” แค่เริ่มคำแรกไว้ก่อนก็โล่งแล้ว!
- นาทีที่ 1-5: ฟังครูพูดช้าๆ ซ้ำๆ แปลกใจที่สมองพอเดาเรื่องได้
- นาทีที่ 10: เริ่มตอบคำถามง่ายๆ เช่น ชื่อ / มาจากไหน โดยครูช่วยเติมคำที่เราอ้อมแอ้ม
- นาทีที่ 20: แรกๆลืมหายใจ! พอได้ฝึกให้ถามครูบ้าง กลับกลายเป็นว่าตัวเองถามโดยอัตโนมัติ “What… about you?”
สรุป 3 เดือนที่กล้าพูดมากขึ้น
เรียนไปเรื่อยๆอาทิตย์ละ 2 ครั้ง วันนี้ครบ 3 เดือนแล้ว สิ่งที่เปลี่ยนไปมากสุดคือ “ไม่หนี” เวลาต้องเจอฝรั่ง พูดผิดก็ยอมลุยต่อได้ แค่รู้สึกว่าการฝึกทีละนิดมันช่วยได้จริงๆ เก่งขึ้นมั้ย? ก็ยังพูดวนไปวนมา แต่ไม่อึดอัดเหมือนแต่ก่อนแล้ว
เคล็ดลับของคนขี้กลัวแบบเรา:
- เลือกเรียนแบบส่วนตัวไว้ก่อน ลดการเปรียบเทียบ
- เจอครูคนไหนไม่ถูกชะตา ขอเปลี่ยนทันทีไม่ต้องเกรงใจ
- ตอบคำถามผิดถูกไม่สำคัญ แค่ “ส่งเสียง” ให้ครบเซสชั่นก็ชนะแล้ว!
สุดท้าย… บังเอิญวันก่อนไปร้านหนังสือ เจอฝรั่งถามทาง แทนที่จะรีบเดินหนี ก็ชี้ไปที่ทางเดินเล่มสีฟ้า พร้อมกับพูดไปว่า “This… way!” แม่ง… พูดเสร็จตัวสั่นแต่ในใจดีใจมากกก ขนาดแค่สองคำเนี่ยแหละ มันคือความกล้าที่ค่อยๆโตมาจากการเรียนตัวต่อตัวเนี่ยแหละ!