เรียนภาษาอังกฤษไม่มีพื้นฐานเลยฟรี เหมาะกับคนเริ่มต้นใหม่

คือวันนี้จะมาเล่าให้ฟังว่าผมเรียนภาษาอังกฤษยังไงแบบไม่ต้องมีพื้นฐานเลย ฟรีทุกอย่าง เอาใจคนเพิ่งเริ่มต้นอย่างเรา

เริ่มจากศูนย์เป๊ะ

ตอนแรกเปิดทีเจอคำว่า “ABC” ก็นั่งจ้องกระดาษเป็นไก่ตาแตก คิดในใจว่าตัวนี้มันอ่านว่า “เอ” หรือ “อา” วะ นี่แม้แต่ตัวอักษรยังแยกไม่เป็น สุดท้ายต้องยอมถอยกลับไปดูคลิปเด็กอนุบาลร้องเพลง A-B-C ดันเจอเด็กฝรั่งร้องเพลงเร็วปรี้ด ฟังเท่าไหร่ก็ไม่ทัน พอจับจุดได้ก็เปิดเสียงตามไปแบบตะกุกตะกัก “เอ…บี้…ซี้?”

• ขั้นแรก: เอาสมุดเส้นบรรทัดมานั่งลอกตัวเบี้ยวๆ แรกๆ เขียน A ยังบิดเป็นคลื่นสึนามิ
• ขั้นต่อมา: เอาฟุตเต็จตัวเองพูด ABC บันทึกลงมือถือ พอฟังเสียงตัวเองแล้วดันแอบขำ ตอนพูดตัว D ดันออกเสียงเป็น “ดี๊” เหมือนลูกคันเบ็ด

ดักฟังชีวิตประจำวัน

เปลี่ยนมาสร้างบรรยากาศด้วยการเปิดการ์ตูนฝรั่งแบบไม่มีซับ พอดูไปสักพาก็นั่งงงเป็นเป็ด รู้สึกเหมือนดูหนังเงียบแทรกเสียงแปลกๆ เลยเปลี่ยนแผนไปฟังพนักงานเซเว่นพูดว่า “ten baht” “twenty baht” ตอนทอนเงินให้ลูกค้า พอได้ยินบ่อยๆ ก็เริ่มฮึดจัดห้องเอง เปิดยูทูปหา “ภาษาอังกฤษในร้านสะดวกซื้อ” แล้วก็รัวเลียนแบบ

ไอเดียแจ่ม: เอาสติ๊กเกอร์โพสต์อิทติดทั่วห้องน้ำ ติดตรงกระจกว่าคือ “mirror” ติดฝารองนั่งว่า “toilet seat” พอเพื่อนมาเที่ยวเห็นเข้าแหกปากขำใส่ เดินกดน้ำทีก็ต้องก้มอ่านป้าย “faucet” ที่แปะไว้ก่อนทุกที

เจอทางตันก็ดิ้นรน

พอก้าวเข้ามาสัปดาห์ที่สองเริ่มท้อแท้หนัก เหมือนวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง หัดถาม “What is your name?” จนขึ้นใจ แต่พอนึกจะตอบกลับคำถามนี้ ดันตาลายนึกศัพท์ไม่ออก สุดท้ายก็ยื่นมือถือให้ฝรั่งเดินผ่านใส่ไมค์แล้วว่า “How do I say ชื่อเล็ก ไงครับ?” ดันได้ยินฝรั่งหัวเราะลั่นก่อนจะบอกว่า “Just say MY NAME IS LEK”

• เคยคิดโกงโดยใช้แอปแปลภาษาแชทกับฝรั่ง แต่พอฝรั่งถามกลับ “What do you do for a living?” ดันตอบไปว่า “I sell soup” เพราะกูเกิลแปล “ขายแกง” เป็น “sell soup”!
• หันมาฝึกกับเพื่อนบ้านวัย 70 ที่เค้าพอพูดอังกฤษได้ เค้าสอนให้พูด “I fine thank you” แทน “I’m fine” เพราะ “มันมันไหม้มันหนืดเกินไป”

ผลลัพธ์วันนี้

ตอนนี้ผ่านไปเดือนนึง จับความได้บ้างเวลาฟังการ์ตูนแค่ “come here!” “run!” แบบสั้นๆ ส่วนฝีมือการเขียนนั้นดันไปไกลถึงขั้นประสมคำแบบ “H-e-l-l-o” ได้แล้ว! ถึงจะยังนึกศัพท์ไม่ออกเวลาจะสั่งกาแฟ แต่เดี๋ยวนี้สั่งน้ำเปล่าได้มั่นใจมากขึ้นเพราะพูดว่า “water without coffee” แทนนั่งยิ้มแห้งๆ

สรุปสั้นๆ: มันก็ยังงูๆ ปลาๆ อยู่นะ แต่รู้สึกเหมือนตัวจมอ่อนๆ มาเกาะแล้วล่ะ ที่สำคัญคือไม่ยอมแพ้เอาดื้อๆ ตอนนี้ถึงแม้พูดติดขัดก็ยังไม่อาย เดินไปไหนก็พกสมุดบัดดี้ติดตัว เจออะไรไม่รู้ศัพท์ก็วาดรูปเก็บไว้จะได้จำได้ ใครว่าไม่มีพื้นฐานแล้วจะเรียนไม่ได้ เชื่อเถอะว่าแม่งเริ่มจากศูนย์เหมือนกันทุกคนแหละ!