สวัสดีเพื่อนๆ วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์เรียนภาษาอังกฤษที่ต่างประเทศคนเดียวนะ ไปอยู่มาครบหนึ่งเดือนแล้วโดยที่ไม่ต้องกังวลอะไรเลย ขอบอกว่าเริ่มจากศูนย์จริงๆ!
ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว
ต้นเดือนที่ผ่านมา ฉันทิ้งตัวลงนั่งหน้าคอม หาข้อมูลเรียนต่อต่างประเทศเหมือนคนปกติ เว็บไหนก็ได้ดูไปเรื่อย คุยกะเอเจนต์หลายเจ้า สุดท้ายก็ลุยเดี่ยว ไม่พึ่งใคร ปักหมุดเลือกที่ฟิลิปปินส์เพราะถูกสุด สมัครวีซ่าด้วยตัวเอง มือใหม่หัดส่งเอกสาร ตื่นเต้นมากเวลาไปยื่นที่สถานทูต
- กดจองตั๋วเครื่องบินแบบประหยัดสุด
- หารีวิวหอพักใกล้โรงเรียนแบบตะบี้ตะบัน
- แพ็กกระเป๋าแบบมั่วๆ ซื้อของฝากไทยไปเพียบ
วันแรกสุดวุ่นวาย
ลงจากเครื่อง อ้า! อากาศร้อนชื้นแบบไทยๆ เดินงงๆในสนามบิน หารถไม่ถูก สุดท้ายนั่งแท็กซี่แบบควักเงินสด ปกติไม่เคยถือเงินเยอะ ตอนจ่ายม้วนแบงก์ใหล หน้าแท็กซี่เผลอหัวเราะ อายตัวเองโคตรๆ หอนะ…หาตั้งนานกว่าครึ่งชั่วโมง เพิ่งรู้ว่าอาคารหลังสีชมพูคือที่พัก
แรกๆ พูดอังกฤษตะกุกตะกักเหมือนไก่กา พูดประโยคได้แค่ “ขอกาแฟ” “ทางไปหอพัก” ประมาณนี้ เวลาซื้อของต้องชี้ๆ เอื้อมมือพาทีม ปวดหัวจริงๆเรื่องอาหาร บางมื้อกินแต่ข้าวผัดไข่ บางทีเจอพริกเผ็ดแทบบ้า
เริ่มเก็บบทเรียน
อาทิตย์แรกเรียนแบบ ฟังแทบไม่ออก เลย แต่ใช้ท่าไม้ตาย: ยิ้มตลอด+พยักหน้าตอนครูถาม อัดคาบเช้า-บ่าย-ค่ำแบบจัดเต็ม ตอนเย็น โดนครูจับกลุ่มพูด ตอนแรกแอบหลบแถวหลังสุด จนมาวันนึงครูดันจับคู่ให้กับเกาหลี ต้องตะบี้ตะบันสื่อสารกัน ตะกุกตะกักชั่วโมงนึง เหงื่อแตกซัม ซื้อน้ำแข็งไสมากินช่วยชีวิต
- อาทิตย์สามเริ่มกล้าเปิดปากพูดผิดพูดถูก
- เพื่อนร่วมคลาสรู้เรื่องไม่ตรงกันก็เถียงกันเอง
- สุดท้ายก็ใช้สกิล Google Translate นัดกินข้าวเย็นด้วยกัน
ชีวิตประจำวันมันส์ๆ
เสาร์-อาทิตย์ พากันเที่ยวทะเลป่ารก ลืมไปเลยว่าเรียนมาสัปดาห์ไหน บางทริปนั่งเรือโคลงเคลง แทบอาเจียนใส่เพื่อนชาวญี่ปุ่น กลางคืนเจอกับแก๊งเพื่อนต่างชาติ โดนชวนกินเหล้าแบบไม่รู้คำปฏิเสธ ถอนตัวไม่ถูก สั่งแต่โค้กตลอดคืน ตื่นมาแปลกใจทำไมไม่เมา
ที่เจ๋งสุดคือได้เพื่อนทั่วเอเชีย ตอนกลับมาไลน์เสียงเด้งไม่หยุด ญี่ปุ่นส่งสติ๊กเกอร์น่ารักๆ เกาหลีชอบส่งคำว่า fighting! ไต้หวันถามว่าจะมาหาพี่ไหม
สรุปแล้วได้อะไร
ความมั่นใจขึ้นมาหลายเท่า จากคนกลัวๆ ตอนนี้ไม่คิดมากแล้ว กล้าลองกล้าผิด เรียนภาษาในประเทศเขาเห็นผลจริงๆ ของถูกด้วยแถมเฮฮา ใครคิดอยากไปแต่กลัวอยู่คนเดียว บอกเลยว่า ลองสักตั้งดิ โลกรออยู่!
ถ้ามีเวลาไปอีกน่าจะลองสามเดือนดู ไปเมื่อกี้เงินเหลือเฟือ เพราะแอบไปตลาดสดซื้อผักมาหุงข้าวกินเองบ้าง ตอนแรกๆกลัวจะอดตาย กลับมากลายเป็นเชฟขั้นเทพไปเลยนะเนี่ย!