วันก่อนนั่งดูใน Pantip เจอคนถามหาแอพเรียนภาษาอังกฤษฟรีๆ เลยอดนึกถึงตอนตัวเองโดนไล่ออกตอนโควิดไม่ได้ เงินเก็บก็เหลือน้อย พอดีเจอโพสต์รวมแอพเรียนฟรีใน Pantip นี่แหละ เลยลองเอามาใช้ดู อยากรู้ว่าจริงมั้ยที่ไม่ต้องจ่ายตังค์ก็เก่งได้
เริ่มจากขั้นแรกเลย คือการค้นหา
เปิดโทรศัพท์เข้าร้านแอพเลยอะ แล้วก็เสิร์ชชื่อแอพที่เห็นใน Pantip แต่จำได้มานิดหน่อยอะ แบบว่ามันมีหลายชื่อมาก แต่แอพพวกนี้เนี่ย ฟรีจริงนะ ส่วนใหญ่จะมีแบบเสียตังค์ด้วย แต่เราก็เลือกใช้แค่ฟีเจอร์ฟรีนั่นแหละ
- ลองลงอันแรก: มันบอกว่าหัดสนทนาได้ฟรี พอดาวน์โหลดมาก็ต้องสมัครสมาชิกก่อน แบบว่าอีกลักขั้นอะ ใส่เมล ใส่รหัส ซะงั้น มันมีแบบทดสอบวัดระดับก่อน ตอนทำข้อสอบนี่สมองตื้อมาก สมัยเรียนเกือบติดศูนย์อังกฤษอะ พอทำเสร็จมันบอกเราอยู่ระดับ Beginner แน่นอนอยู่แล้ว
- แอพสอง เน้นคำศัพท์: สลับไปลงอีกแอพนึง ที่คนพูดถึงเยอะเลยเรื่องคำศัพท์ อันนี้ดีหน่อย มีเกมส์ให้เล่นทายคำศัพท์ง่ายๆ พวกสัตว์ ผลไม้ ทีแรกก็สนุกดีอะ เล่นไปได้วันสองวัน แต่มันเริ่มซ้ำไปซ้ำมาแล้วก็ยากขึ้น บางทีคำศัพท์แปลกๆ ที่ไม่เคยใช้ พอทนเล่นไปอาทิตย์นึงก็รู้สึกเซ็ง
- แอพสาม สอนแกรมม่า: โอ้ย! พอดีเจออีกตัวที่บอกสอนไวยากรณ์ดีมาก มันมีการอธิบายเป็นไทยนิดหน่อย ดาวน์โหลดลงมา เข้าคอร์สพื้นฐาน มันมีคลิปวีดีโอสั้นๆ สอนเรื่อง Present Simple นี่คือมึนเลยอะ พยายามฟังแล้วฟังอีก เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง มันมีแบบฝึกหัดให้ทำ ตอบทีละข้อ บางทีรู้ว่ามันควรตอบอะไรแต่ก็งงกับหลักการพี่แกอยู่ดี พอผ่านเลเวลนึงก็ต้องดันสมัครแบบพรีเมี่ยมอะถึงจะเรียนต่อได้น่ะสิ เลยพอแค่นั้นแหละ
ใช้ไปสักพักเริ่มรู้สึก
ใช้มันทุกวันอยู่ประมาณเกือบเดือนอะ ทุกเช้าหลังตื่นนอน จะเปิดแอพขึ้นมาก่อน ค่อยไปอาบน้ำทีหลัง พยายามจริงจังอะ แต่มันรู้สึก…ไม่คืบหน้าซักทีอะ สิ่งที่เจอคือ:
- ฟรีก็จริง แต่ส่วนที่มันเด็ดๆ มักต้องจ่ายตังค์หมดอะ
- เรียนไปได้เรื่อยๆ แต่เหมือนจับแพะชนแกะ ไม่ได้เป็นสเต็ปที่มันเรียงกันไปไหนสักที่ มันกระจัดกระจาย
- บางแอพโฆษณาเยอะมากกก เซ็งมาก ขัดจังหวะจนหงุดหงิด แคปหน้าจอไว้ตั้งหลายรอบ ไว้แฉใน Pantip ต่อแน่ (ฮ่า)
- สุดท้ายแล้ว เรียนคนเดียวผ่านแอพมันก็ยังไม่เห็นผลอะ คิดไปคิดมา เหมือนเรียนท่องๆ แต่ขาดการเอาไปใช้จริง
พลิกมุมมองใหม่ก็มา
นึกถึงสมัยโดนไล่ออกตอนโควิด อยู่บ้านต้องทำอะไรเยอะแยะ ตอนนี้นี่สบายกว่าเยอะ เลยกลับไปอ่านคอมเม้นต์ใน Pantip ให้ลึกลงไปอีก เจอคอมเมนต์นึงบอกว่า “แอพเรียนภาษาเนี่ย ใช้เป็นตัวเสริมแค่นั้นแหละ ภาษามันต้องใช้” นี่แหละจุดเปลี่ยน!
เลยเริ่มเปลี่ยนวิธี ใช้แอพพวกนี้อย่างไม่ได้คาดหวังมาก ค่อยเป็นค่อยไป ทำโควต้าวันละนิดหน่อย แทนที่จะยัดเยียดหลายชั่วโมง สิ่งที่ทำต่อคือ:
- หาเพื่อนคุย: เลยไปลองเข้าเว็บหาแลกเปลี่ยนภาษาดู บางเว็บก็มีคนไทยหาคนต่างชาติแลกกัน แบบสไกป์นี่ล่ะ คุยได้วันละครึ่งชั่วโมง ช่วงแรกพูดไปติดๆ ขัดๆ หน้าแตกบ้าง แต่มันช่วยได้อะ ได้ฝึกจริงๆ
- เปิดเน็ตฟิกช์: พยายามเปิดการ์ตูนฝรั่งที่เคยดูผ่านมาหลายรอบแล้วนี่แหละ แล้วเปิดซับอังกฤษดูบ้าง ฟังไป หัดออกเสียงตามบ้าง ตอนแรกไม่อิน พอพยายามจำสำเนียง ลองพูดตามหลายๆ ที รู้สึกว่ามันดีกว่าการท่องในแอพ
- แปลอะไรใกล้ตัว: มองไปรอบตัวห้องเลย อะไรที่เห็นป้าย คู่มือพวกนี้ นั่งหยิบกระดาษจดไว้ ขีดๆเขียนๆ อ่านๆ ว่าจริงๆ มันเรียกว่าอะไร แล้วใช้พวกพจนานุกรมในแอพเช็ค
แล้วมันเก่งขึ้นไหมล่ะเนี่ย
ฟรี…ก็ฟรีแหละ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเก่งได้ง่ายๆ ถ้าคิดไม่เยอะ ค่อยๆ ทำเป็นนิสัยเล็กๆ ทุกวัน มันได้ผลกว่าการยัดเยียดแล้วทนเซ็งจนล้มเลิกไปอีกเป็นกอง
เหมือนที่คอมเม้นต์ใน Pantip มันบอกนั่นแหละ จริงที่สุดแล้วแอพพวกนี้เป็นเครื่องมือเริ่มต้นที่ดีนะ แต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่เราเอาไปใช้กับอะไรต่อมากกว่า พูดจากใจคนเคยผ่านเนี่ย ถ้ารอให้ฟรีอย่างเดียวช่วย คงไปไม่รอดแน่นอนอะ
สรุปง่ายๆ ก็คือ ฟรีก็ใช้ได้! แต่อย่าตั้งใจมากเกิน ใช้นิดหน่อยเป็นประจำ แล้วไปหาทางอื่นช่วยเสริมในการฝึกพูด-ใช้จริงด้วยนี่แหละ ถึงจะเห็นผล ไม่ก็เปลืองเวลาเปล่าๆ ไม่เก่งขึ้นมาแน่นอนอะ (เซ็งแทน)! พอทำแบบนี้อยู่ประมาณเดือนสองเดือน ก็พอได้พื้นฐานมาคุยงานได้บ้างล่ะ ดีกว่าจากไม่รู้อะไรเลย!
