ฝึกฟรี! เรียนพูดภาษาอังกฤษเน้นสนทนาพร้อมเทคนิคเพิ่มความมั่นใจเวลาใช้งาน

เริ่มต้นด้วยใจไม่กล้าแต่โกรธตัวเอง

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่า เรื่องพูดอังกฤษนี่กูเป็นทุกข์มานาน รู้ศัพท์ก็พอตัว อ่านเขียนยังไหว แต่พอถึงเวลาต้องเปิดปาก สมองตื้อทันที เหมือนมีใครเอากาวมาทาปากเนี่ยแหละ เห็นฝรั่งเดินมาถามทางเฉยๆ ยังรีบเดินหนี อายตัวเองมาก ก็เลยโกรธตัวเองนั่นแหละ ไม่อยากแบบนี้ต่อแล้ว เลยตัดสินใจหาวิธีฝึกฟรี

หาที่ฝึกฟรีแบบเน้นสนทนาจริง

นั่งควานหาในเน็ตตั้งนาน ตะกี้ก็เจอวิธีนึงที่เค้าว่าดี เป็นกิจกรรมที่รวมคนอยากฝึกภาษามาคุยกันผ่านออนไลน์ แถมฟรีด้วย กูเลยคิดว่า “เอาดีฟรีแบบนี้ ไม่ลองไม่ไหว” ก็เข้าไปสมัครทันที ใส่อีเมล เบอร์โทร เหยียบไปเลย กะว่าได้ก็ได้ไม่ได้ก็ไป

• ขั้นแรก: ลงทะเบียนคร่าวๆ ให้เรียบร้อย พอดีเค้าว่ามีรอบละไม่กี่คนเนอะ
• ขั้นต่อมา: รอเมลตอบรับ นี่กูกดรีฟร้อนหน้าตลอด รอกลับมาตั้งหลายชม. พอได้เมลมาโล่งอกเลย
• ขั้นเซ็ตอัพ: อันนี้เซ็งนิดนึง คือต้องโหลดแอพนู่นนี่นั่นมาก่อน แล้วก็ต้องไปลงทะเบียนอีกในแอพนั่นอีก พิมพ์ข้อมูลเดิมแทบเป็นแทบตาย ใช้เวลานานใช้ได้ แต่ใจบอกต้องสู้

วันจริงเหงื่อแตกเชียว!

พอถึงวันนัด กูตื่นเต้นมาก ก่อนเข้าเซสชั่น 1 ชม. นั่งลุ้นจนท้องไส้ปั่นป่วน เปิดลิงค์เข้ารวมกัน มีคนไทยด้วย! เจอคนไทยเยอะใจชื้นขึ้นมาได้นิดนึง นึกว่าจะมีแต่ฝรั่งซะอีก ฮือบ… อาจารย์เริ่มมาแล้ว เค้าให้เราแนะนำตัวสั้นๆ ตามเซ็ตติ้งที่เค้าให้เตรียมมาก่อน

พอถึงคิวตัวเอง “คร๊าบบบ… สวัสดีค่าาา…” ลืมหมดเกลี้ยงเลยอะ! จอเขามีคำใบ้ช่วย แต่กูอ่านไม่ออกเพราะกลัว เลยพูดตะกุกตะกักน่าอายมาก แต่ครูเค้าใจดีมาก ไม่ว่าอะไร ให้กำลังใจตลอด แล้วก็เริ่มบทสนทนาง่ายๆ เน้นการถามตอบในชีวิตประจำวันจริงๆ เช่น ชอบทานอะไร ออกกำลังกายไหม ที่เค้าเน้นคือให้ไม่ต้องกลัวผิด ไม่ต้องกลัวสำเนียง พูดไปเถอะ!

กิจกรรมหลักคือคู่กับเพื่อนให้เราสร้างบทสนทนาสั้นๆ จากโจทย์ง่ายๆ แล้วผลัดกันแสดง พอได้คุยกับเพื่อนไทยด้วยกันนี่ชิลขึ้นเยอะมาก กลัวน้อยลง ค่อยๆ พูดตามใจคิด ประโยคก็สั้นๆ แบบง่ายสุด “I like coffee.” “Me too!” แค่นี้ก็โคตรดีใจแล้วนะ 555

เคล็ดลับเค้าที่กูชอบสุด

• หัวข้อง่าย ไม่ต้องไปคิดเยอะ: เค้าไม่ให้เราเข้าเรื่องยากๆ แต่ใช้เรื่องใกล้ตัวไปเรื่อยๆ กิน เที่ยว งาน เป็นพื้นฐาน ทำให้มีอะไรจะพูดไปเรื่อยๆ เน้น “พูดได้” ก่อน “พูดถูก”
• พูดซ้ำไม่เกี่ยง: อาจารย์ให้เราฝึกรื้อฟื้นประโยคเดิมๆ ในสถานการณ์นู้นนี่ อีกครั้งด้วยความมั่นใจมากขึ้น ไม่น่าเชื่อ พอพูดซ้ำๆ เราจะจำได้เองโดยไม่ต้องฝืนท่อง
• ตั้งคำถามชวนตอบ: นี่แหละกุญแจ เค้าบังคับให้เราถามคู่สนทนาด้วย แล้วให้เราจดโน้ตสั้นๆ คุยทีหลัง บังคับให้เราตั้งใจฟัง
• ลืมแกรมม่าไปเลย!: รูดใหญ่! เค้าตะโกนเลยว่าอย่ามัวมานั่งกดดันเรื่องแกรมม่าพอพูด แล้วเน้นการสบตาทางออนไลน์แทน จะได้มีความมั่นใจ ฟังดูเป็นธรรมชาติ

สิ่งที่กูทำต่อ (และจะทำต่อไปให้ได้!)

จบเซสชั่นมา กูสัญญากับตัวเองทันทีว่าจะไม่ทิ้งความกล้านี้ กูเลยทำแบบนี้ต่อทุกวัน!

• จัดเวลาเล่นอัดเสียง: ก่อนนอนนี่แหละ เลือกหัวข้อที่ฝึกมา เปิดโทรศัพท์อัดเสียงตัวเองพูดคนเดียว ฟังเสียงตัวเองจนชิน (ช่วงแรกขัดหูโคตร!)
• เอาไปใช้ในชีวิตจริง: มันคือการบ้านจากเซสชั่นนั่นแหละ ไปเจอร้านกาแฟเวิร์คช็อปเรนเจอร์ฝรั่ง กูก็เบ๊ะเข้าไปสั่งง่ายๆ “Medium hot latte, please.” แค่นี้ เจ๊ยิ้มให้แล้ว! มันได้ใจจริงไอ้น้อง!
• หาคนตี๋: ต้องหาอาจารย์ฟรีนี่ต่อ อัดคิวไว้ทุกวัน หาที่เพิ่มไว้เยอะๆ แพงไม่ไหว ก็ขอเป็นโฮสฟรีไปก่อน

ตอนนี้กูยังพูดได้ไม่คล่องหรอก พอฝรั่งเพียวๆ จีบหน้าก็ยังเขินอยู่ แต่ความรู้สึก “นึกออก พูดได้” มันเกิดบ่อยขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ต้องไปนึกแปลไทยเป็นอังกฤษก่อน ในใจกูชอบมันมาก ส่วนเรื่องฝีปากติดหน่วง แปลกนิดๆ บ้าง ปล่อยไป! เค้าบอกต้องสร้างความมั่นใจก่อนไง ฮึบบ! มันเวิร์คนะ ไม่หลอก พอฝึกทุกวันเริ่มรู้ได้ อย่าหยุดเจ้ากู!