ที่ทำงานให้ผมมานี้ต้องใช้ภาษาอังกฤษบ่อยมาก ผมเริ่มรู้สึกว่าภาษาผมไม่พอ เลยคิดว่าเรียนตัวต่อตัวน่าจะช่วยได้ไงหละ
ตามหาที่เรียนจนแทบหัวร้าง
ก่อนอื่นผมเปิดกูเกิลหาโรงเรียนสอนภาษาแถวบ้านนี่แหละ พิมพ์ไปว่า “เรียนภาษาอังกฤษตัวต่อตัวใกล้ฉัน” เจอผลค้นหาเพียบแต่ส่วนใหญ่ราคาแรงชิบหาย ตอนนั้นผมคิดในใจว่า “เวรละ คงเรียนไม่ไหวแน่ๆ”
เสาร์อาทิตย์นึงผมขับรถตระเวนไปสามสี่ที่ นัดเจออาจารย์ไปคุยหน้านึง บางทีสัญญาก็อ่านแล้วมึน บางที่เขาขอให้ซื้อคอร์สเป็นแพ็คสิบห้าครั้ง ผมทนไม่ไหวคิดกับตัวเองว่า “เอามาหรือ เงินเดือนผมทั้งเดือนนี่ยังไม่พอเลย!”
เจอครูฝรั่งคนนี้แบบหลุมพราง
อยู่ๆเพื่อนที่ออฟฟิศเขาก็มาบอกว่า “มึงลองหาในเฟสบุ๊กดิ มีกลุ่มครูต่างชาติรับสอนตัวต่อตัว” ผมโพสต์หาครูไว้ ผ่านไปอาทิตย์นึงมีฝรั่งคนนึงชื่อปีเตอร์ทักมา เขาบอกสอนชั่วโมงละสามร้อยบาท ผมเลยลองจองคาบดูก่อน
คาบแรกปีเตอร์เปิดซูมมาปุ๊บผมแทบช็อค! เค้าเป็นนักท่องเที่ยวสอนไปเที่ยวไป หลังคาบเรียนเขาก็ส่งเสียงแชทมาอีกว่า “พอมีปัญหาอะไรคุยกับผมได้ตลอดนะ” ผมยิ้มแก้มปริเพราะคิดว่าคราวนี้เจอตัวช่วยแล้ว
เรียนกับครูปีเตอร์แบบไม่กั๊ก
ตอนเรียนปีเตอร์จะให้ผมเล่าเรื่องในชีวิตประจำวันก่อนเป็นภาษาอังกฤษเลย แรกๆผมติดขัดมาก บางทีกินน้ำลายตัวเองจนลิ้นเป็นเหนียว แต่เขาไม่เคยดุแถมช่วยแก้คำให้ตลอด กิจกรรมที่ชอบคือให้อ่านข่าวกีฬาแล้วคุยกัน เพราะรู้ว่าผมคลั่งบอลสุดๆ
สามอาทิตย์ผ่านไป สิ่งที่เปลี่ยนคือผมไม่ต้องกลัวเวลาเจอเจ้านายฝรั่งแล้ว ตอนนี้สั่งงานทีมได้ไม่สะดุด แถมล่าสุดนัดสาวต่างชาติทิ้งท้ายในแอพเดทแบบไม่ต้องเปิดกูเกิลแปลเลย เรียนตัวต่อตัวแบบนี้มันเห็นผลเร็วจริงๆนะ
