เริ่มจากศูนย์จริงๆ
ตอนแรกเครียดมากเพราะ พื้นฐานมันเป็นศูนย์เป๊ะ แบบเด็กประถมยังพูดได้กว่าเรา เลยเริ่มแบบดื้อๆ กลัวคนอื่นว่าไม่อยากไปเรียนพิเศษ ไม่กล้าคุยกับฝรั่ง
ลงมือทำแบบบ้านๆ
วันเสาร์แรกนอนเกือบทั้งวัน ตื่นมากลายบ่ายแล้วรู้สึกผิดมาก! เลยกุดมือถือลงแอปเรียนฟรีได้ยินมาใน TikTok ไม่ต้องกรอกอีเมล ไม่ต้องสมัครสมาชิก แค๊ะปุ่มเริ่มเรียนได้เลย มันมีรูปการ์ตูนกับเสียงอ่านให้ตามสะใจ
- เปิดแอปตอนหกโมงเช้า แค่เจ็ดนาทีเองน่า ปวดหัวกว่าทำโอที
- ท่องศัพท์ไม่เกินวันละห้าคำ แค่ cat/dog/hello เอามือจดลงกระดาษ sticky note ติดกระจกห้องน้ำ พอแปรงฟันก็ยืนอ่าน
- เลียนเสียงเจ้าของภาษา อัดเสียงตัวเองฟังแล้วขำแตก! พูดเหมือนโดเรม่อนเป็นหวัด
อุปสรรคมันก็มา
ผ่านไปอาทิตย์นึง รู้สึกท้อเป็นขั้นวิกฤติ! นั่งฟังเพลงฝรั่งแล้วงงว่าเมื่อไหร่จะฟังออก บางวันขี้เกียจจนแทบไม่เปิดแอป พอเลี่ยงไปดูหนังฝรั่งแบบซับไทย สมองก็ล้าเกินไป ดูจบเรื่องจำได้แค่ popcorn กับ toilet เท่านั้น!
ปรับแผนจนรอด
เลยตัดสินใจ ลดความเป๊ะ ไม่ต้องดูซีรีย์ฝรั่งให้หมดตอน ไม่ต้องอ่านข่าว BBC วันละสามบทความ
- เปลี่ยนมา ดูคลิปสั้นใน TikTok ฝรั่ง เวลาสิบห้าวินิตพอ ไม่ต้องเปิดดิกทุกคำที่ไม่รู้ สงสัยแค่คำที่เจอบ่อยๆ
- เมื่อวานนี้ ลองอัดวิดีโอพูดกับตัวเอง พูดประมาณว่า “Hello my name is… Today I eat fried rice” พูดเสร็จฟังใหม่แล้วขำร่อใหญ่!
- ตั้งกลุ่มไลน์กับเพื่อนสี่คน ตกลงกันวันนึงส่งศัพท์ใหม่สักคำ แค่นี้ก็อุ่นใจว่าเราไม่ได้สู้คนเดียว
ได้อะไรมากกว่าที่คิด
พอครบหนึ่งเดือน เซอร์ไพรส์ชัวร์ๆ คือไปเจอเมนูร้านอาหารฝรั่งเลม่อนด์อ่านออกบ้างแล้วนะ!
- สั่ง orange juice ไม่ต้องชี้น้ำแข็งแล้วกรอกเสียงดังฟังชัด!
- พอฝรั่งทักว่า How are you? ตอบกลับได้แบบอัตโนมัติว่า “I’m fine” แม้จะไม่ค่อยฟีนะแต่ก็ภูมิใจสุดๆ
- ตอนนี้เริ่มแยกเสียง want กับ won’t ออกแล้วนะ รู้สึกเหมือนตัวเองเจ๋งเกินบรรยาย
รู้สึกเลยว่าถ้า ไม่กดดันตัวเองเกินไป แล้วเริ่มจากเล้กๆ มันก็ค่อยๆ ซึมเข้าหัวแบบไม่ทันรู้ตัว แค่ทำทุกวันไม่หักโหม บางทีความสำเร็จมันมากับเรื่อยเปื้อนแบบไม่รู้ตัวเนอะ!
