รวม ประโยคพื้นฐาน สำหรับ ฝึกสนทนาภาษาอังกฤษเบื้องต้น ใช้ทันที

อาทิตย์ก่อนเห็นเว็บฝรั่งสอนภาษาอังกฤษ เลยไปกดเซฟโพสต์นี้ไว้ จนวันนี้ถึงได้มาแกะดู เผื่อเอาไว้ไปท่องเที่ยวเดี๋ยวนี้

เริ่มจากงงตึ้บ

มานั่งเปิดโทรศัพท์ตอนกินข้าวเช้า นึกว่าจำง่ายๆ แต่พอเริ่มอ่านประโยคแรก “How are you?” ก็เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองเคยตอบฝรั่งว่า “I am rice” ตอนไปเที่ยวพัทยาเมื่อปีก่อน (อยากบอกว่า “ฉันอิ่มแล้ว” ไง!) เลยรู้สึกว่าต้องจริงจังหน่อยแล้ว

จัดตารางโคตรไม่เป็นทางการ

ชงกาแฟสามแก้วแล้วนอนอืดบนโซฟา แบ่งไว้แค่วันละห้าประโยค เริ่มจาก:

• “What is your name?” แบบฝึกหัดแรกคือตะโกนถามต้นยางหน้าบ้าน โดนหมาเพื่อนบ้านเห่าต้อนรับ
• “Where are you from?” ฝันไปว่าถามคริส เบคแฮม แต่พอหันไปเห็นกระจกก็ย้อนถามตัวเอง “มาอยู่หน้าตู้เย็นทำไมฟะ!“

เอาไปใช้ตอนตากผ้า

บ่ายๆ ไปตากผ้ากับแม่ ปกติจะคุยแต่ว่า “ผ้าหนีบติดซิปแล้วนะ” วันนี้ลองสลับโหมด:

“MOM! WHAT TIME IS IT NOW?” (อยากให้ดูเก๋) ผลคือแม่เดินมาซ้ำหัวถามว่า “เป็นไข้หรือไง” 😅 แต่พอยื่นมือถือให้ดูประโยค “Can you help me?” เค้าก็หัวเราะแล้วช่วยพับผ้าไปจีบไป

ปัญหาคาใจก้อนโต

ฝึกไปสามวันเจอทางตัน:

• นึกถึงเมื่อวานแต่พูดว่า “Tomorrow I eat padthai” (ที่จริงกินไปแล้วว่ะ)
• เวลาไม่รู้ศัพท์กระแดะใส่ภาษามือ แล้วคนฟังตาเหล่
• ยิ่งจำหลายประโยคยิ่งมันเหม่งจนเป็นลมลิง

สรุปแบบเหยียบหน้ากะทะ

ตอนนี้รู้แล้วว่า “Sorry, my English is poor” คือเซฟเวิร์ดชั้นดี เวลาฝรั่งยิ้มเก้อๆ สุดท้ายเอาแคปโน้ตมือที่เขียนไว้ยัดเข้าตุงเล้า อย่างน้อยถ้าพิมพ์ไม่ทันก็ชี้ที่กระดาษสิ

ทั้งวันลืมไปเลยว่าฝึกไว้ตั้งเก้าหกเจ็ดแปดประโยค พอหิ้วตะกร้าผ้าไปเจอเพื่อนบ้านฝรั่ง ก็หลุดแต่ “…very hot today!” จบเกม! 🤣 แต่ยังดีกว่าตอนที่เคยตอบ “I am rice” พอเถอะ

ดึกๆ นั่งทวนสักหน่อยได้แค่ประโยคนี้ติดใจมา “See you again!” … ไว้ค่อยลอกเรียนใหม่พรุ่งนี้เถอะ!