วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์เปิดคอร์สสอนภาษาอังกฤษออนไลน์ให้เพื่อนๆฟังนะ เริ่มจากเรื่องง่ายๆเลย คือเรามีปัญหาคือโดนทักตลอดว่าอยากเรียนแต่ขี้เกียจเดินทาง ไงล่ะ
ขั้นแรก : มองหาเครื่องมือ
เอาจริงๆนะ แรกๆก็มึนเหมือนกันว่าจะใช้อะไรสอนดี แค่เห็นโปรแกรมในเน็ตก็ปวดหัวแล้ว แต่วันนึงนั่งๆอยู่ก็ลองเปิด Zoom สอนฟรีให้เพื่อนในกลุ่มดูก่อนเลย สอนแค่ครึ่งชั่วโมงแต่สะดวกมาก นักเรียนนั่งหิ้วกาแฟอยู่ในร้านก็เรียนได้
ทดลองลงมือทำ
- สัปดาห์ที่ 1 : หยิบโน้ตบุ๊กเก่าๆขึ้นมาทดลองอัดวีดีโอสอนแกรมมาร์เบื้องต้น พออัดเสร็จเอาไปแปะในกลุ่มเฟส เพื่อนแชร์ต่อเพียบ แบบไม่คิดมากจริงๆ
- สัปดาห์ที่ 2 : ลงทุนซื้อยืนถือมือถือใบ้คำศัพท์ง่ายๆ 15 คำ เปิดคลิปลงที๊คท็อก เจอคอมเมนต์ว่า “พี่พูดชัดครับ” เยอะเกินคาด
- สัปดาห์ที่ 3 : บอกตรงๆว่าแพ๊กเกจ Google Meet เป็นอะไรที่กดใช้ไม่เป็นเลย ต้องเรียกน้องมาสอนวิธีแชร์หน้าจออีกที มึนมากตอนเปิดฟีเจอร์ยกมือตอบคำถาม
ปัญหาที่เจอตัวเป็นๆ
เอาจริงตอนแรกนึกว่ามันง่าย พอเปิดคอร์สจริงเจอเรื่องเพี้ยนๆเพียบ! คลาสนึงมีนักเรียนคนนึงเข้านอนกลางคันแล้วกรนดังมาก (ได้ยินผ่านไมค์) หรือบางทีเปิดคลาสเช้ามืดเจอเด็กม.6 ส่งจอเข้ารวมแล้วแอบกินก๋วยเตี๋ยวเสียงดังซู่ซ่า แบบนี้ไม่รู้จะดุดีหรือขำดี
แต่ข้อดีคือ ได้นักเรียนหลากหลายแบบคาดไม่ถึง ทั้งพี่อ้วนวัย 40 ที่ต้องใช้คุยกับลูกค้าต่างชาติ คุณป้าอายุ 60 อยากฝึกพูดเที่ยวเมืองนอก แม้กระทั่งน้องมอต้นที่พ่อแม่จ่ายตังค์ให้เรียน
สรุปหลังจากลุยมา 3 เดือน
ตอนนี้ใช้แค่โทรศัพท์มือถือกับขาตั้งแบบถูกๆ คนลงทะเบียนเกินร้อยแล้วนะเนี่ย ข้อดีสุดๆคือเราไม่ต้องจ้างสตูดิโอ ไม่ต้องเดินทางไปสอนตัวต่อตัวทั้งวัน แม่งประหยัดค่ารถได้เป็นหลักพัน ส่วนนักเรียนก็ชอบเพราะเรียนตอนพักเที่ยง ก่อนนอน หรือแม้แต่ตอนแช่ในอ่างได้เลย!
ใครกำลังคิดอยู่ว่าจะสอนออนไลน์ดีไหม… แนะนำว่าลองเริ่มจากการสอนฟรีก่อนสัก 5 คนดู รับรองว่าเห็นข้อบอดได้ชัดกว่าอ่านทฤษฎีเป็นร้อยเท่า!
