วิชาภาษาอังกฤษในโรงเรียนเรียนอะไรบ้าง เตรียมตัวทั้งสอบและการใช้งานจริง

ลองเอาไปใช้งานในชีวิตจริง ดันติดขัดอีกตะหาก!

คิดว่าพร้อมแล้ว เจอฝรั่งทีไร…พูดไม่ออกทุกที! งานเข้าเลยมาปรับแผนใหม่:

หอบสรุปแกรมม่า+การ์ดคำศัพท์ แวะร้านกาแฟแถว BTS ที่ฝรั่งเพียบ ตอนแรกก็แอบนั่งฟังเฉยๆ ตกบ่ายคึกได้ใจ ยกลูกขึ้นไปสั่งน้ำ “Can I have an iced americano, no sugar please?” โอ้วแม่! พูดได้! แค่นี้ก็ดีใจจะแย่ 555

ชิลๆ กับพี่แบริสต้า บอกไปว่า ขอฝึกเป็นลูกค้าฝรั่งก็ได้ เขาก็โอเคนะ แรกๆ พูดตะกุกตะกัก พี่เขาใจดีค่อยๆ ฟัง ลุยต่อกับหนังฝรั่ง เลือกเรื่องที่ชอบเปิดซับไทยก่อน พอดูจบปิดซับเปิดใหม่…ฟังไม่ออกเลยเว่ย! แต่ก็ยึดไว้ที่ ฟังวันละ 10 นาที ให้หูเคยชิน แรกๆ อึนๆ งงๆ เดี๋ยวนี้แอบแยกเสียงคำบางคำออกแล้วอะ (ภูมิใจเบาๆ)

ความจริงที่เจอแบบขวานผ่าซาก

สรุปแบบไม่ต้องเกรงใจอะไรเลยก็คือ:

• เรียนในตำรา เน้นปูพื้นแน่นเป๊ะ ทำคะแนนสอบดี แต่พอเจอหน้าคนฝรั่งนี่…พูดฝรั่งไม่ได้สักที! ปวดหัวจริงๆ
• ช่วงหลังมา บีบตัวเองให้ออกไปเจอคนจริงๆ แม้แต่แค่ไปสั่งกาแฟนั่นแหละ ฝึกบ่อยๆ มันเริ่มขยับ มันเริ่มคุ้นปากนะ
• ฟังเพลง/หนังนี่ช่วยเรื่องสำเนียงได้ค่อยเป็นค่อยไป อย่าเพิ่งท้อถ้าเริ่มฟังไม่ออก มันเป็นแบบนี้ทุกคนแหละ ยอมรับความอ่อนหัดไปก่อน

ตอนนี้เริ่มมองวิชาอังกฤษในโรงเรียนใหม่หมด แก่นมันคือปูพื้นให้เราฉกเอาไปพัฒนาต่อได้ต่างหาก ท่องแต่ในกระดาษสอบผ่านร้อยเปอร์เซ็นต์ก็รอดเท่านั้น! พอจะใช้จริงต้องลงสนามเองอีกที เฮ้อ! ลองดูก่อนนะเพื่อนๆ ถ้ายังมึนๆ อยู่