ประสบการณ์ปูมหลัง
คือเรามันคนวัยทำงานแล้วนะ แต่ดันต้องไปเจองานที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ มันต้องเจอนักท่องเที่ยวฝรั่งบ่อยเข้าให้แล้ว เราก็พยายามเรียนเองตามเน็ต หยิบหนังสือแกรมม่ามาอ่าน รู้มั้ยมันไม่เวิร์กสักที! ยัดเท่าไหร่ก็ไม่ออก เวลาจะพูดนึกคำศัพท์ไม่ออก เหมือนมันติดอยู่ในคอ มึนตึบทุกครั้ง นี่ขนาดแค่ถามทางง่ายๆ ยังพูดไม่ออกเนี่ย
จุดเปลี่ยนที่ไม่อุดอิ่งแล้ว
พอเราไปเห็นคอร์สออนไลน์ตัวนึงเขาโฆษณาว่า “พูดได้ทันทีโดยไม่ต้องท่องแกรมม่า” คือแบบ… มันน่าสงสัยมาก แต่มันตรงจุดปวดเราเป๊ะ เลยคิดว่าเยลองเหอะ ราคาก็ไม่แรง เดี๋ยวไม่เวิร์กก็ด่าลงโซเชียลให้กระจ่างเลย
ทีนี้พอเริ่มเรียนจริง เค้าให้เลิกคิดซะก่อน เค้าไม่ให้เริ่มจากแกรมม่า แบบรื้อสมองเราใหม่เลย:
- ขั้นที่ 1: หยิบกระดาษมากาง ฟังคลิปสนทนาสั้นๆ ในชีวิตจริงที่เค้าให้มา (พวก “สั่งกาแฟยังไง”, “ถามราคาตั๋ว”) แล้วเขียนแต่ประโยคภาษาอังกฤษที่ได้ยิน ไทยนิดเดียวไม่เขียน ไม่ต้องแปล
- ขั้นที่ 2: อัดเสียงตัวเองพูดตาม พูดตามเป๊ะๆ แม้แต่เสียงสูงตํ่า เน้นคำ ตอนแรกมันขัดเขินนะ พูดแล้วเหมือนคนบ้า แต่พอย้อนฟังเสียงตัวเองทีไรขำกลิ้ง 555
- ขั้นที่ 3: เล่นเป็นละคร คือเล่นบทสมมติ 2 ตัวต่อกันเอง! ตอนเช้าก่อนทำงาน อู้วว… แรกๆ อายตัวเองมาก เดี๋ยวลุกเดินไปซักผ้า เดี๋ยวทำหน้าบึ้ง แต่พอไม่กี่วัน มันชินไปเองอะ
สิ่งที่เจอแบบขำไม่ออก
สัปดาห์แรกมันโคตรน่าอาย! เวลาลองจับคู่กับเพื่อนในคลาสออนไลน์ สมองกลวงเป็นบ่อ พูดได้แค่ “Hello!” แล้วก็ยืนงง เหมือนเมาค้าง อยากหนีไปอยู่ใต้โต๊ะ แต่ครูเค้าบอกให้อดทน ฟังซ้ำๆ ก่อน แล้วค่อยพูดตามทีละประโยค อย่าเพิ่งไปซีเรียสความหมาย
เราก็ทำตามแบบยอมแพ้ ขี้เกียจสู้ละ พอ 2 อาทิตย์ผ่านไป คือมันเกิดปาฏิหารย์ย์ วันนึงลูกค้าฝรั่งเดินมาถามว่า “Where can I find taxis?” ไม่รู้ทำไง ประโยคมันพุ่งออกมาเอง แบบไม่ทันคิด “Just cross the street, sir!” คือเราเองยังงง ทำไมพูดได้วะ?
กุญแจสำคัญที่หยิบมาใช้
- เลิกแปล! เลิกคิดแกรมม่า! มันทำให้ช้า เอาเป็นว่าเวลาได้ยิน ประโยคแบบไหนต้องตอบแบบนั้น เหมือนท่องสูตรคูณไปเลย เรียนจากหูแล้วพูดจากปาก อย่ายัดใส่สมองตอนแรก
- เลือกเฉพาะบทสนทนาที่เจอบ่อยสุด พวกทักทาย ถามสารทุกข์สุขดิบ ร้านอาหาร ประมาณนี้ ไม่ต้องเยอะ เอาให้แม่นก่อน เวลาจริงจะได้ไม่มึน
- หัดฟังก่อนอ่าน! แรกๆ อย่าเพิ่งดูซับไตเติ้ล ฟังไม่รู้เรื่องก็ช่าง ฟังซ้ำๆ ให้หูชิน เสียงติดหู แล้วค่อยเปิดดูทีหลังว่าเค้าพูดอะไร
- ทำทุกวันไม่ต้องนาน ยัดแค่วันละ 10-15 นาที เปิดโทรศัพท์ตอนกินข้าวเที่ยงก็ยังได้ แค่ให้ได้ยินสำเนียง ได้พูดตาม
ตอนนี้เป็นยังไง?
ผ่านมา 3 เดือนแล้วนะ คือ ไม่ได้เก่ง หรอก ยังใช้คำผิดๆ ถูกๆ แกรมม่าเละเทะ แต่… ตอนเจอฝรั่ง ไม่อาย ไม่เย็นวูบแล้ว! กล้าอ้าปาก กล้าตอบ กล้าถามกลับแบบไม่กังวล แค่นี้ชีวิตก็ง่ายขึ้นเยอะละนะ
เชื่อไหม… ความมั่นใจที่เพิ่มขึ้นนี่แหละที่ทำให้อยากเรียนต่อ ค่อยๆ ขยับไปเรื่องยากๆ ขึ้นเรื่อยๆ ได้ เหมือนพึ่งคลายปมเชือกเส้นโตได้หนึ่งปมเนี่ย
สรุปง่ายๆ เลย ถ้าอยากพูดได้เร็ว ต้องเน้นฟังและพูดตั้งแต่แรก ฝึกประโยคที่ได้ใช้จริงบ่อยๆ อย่าไปหวังจากหนังสือแกรมม่าหนาๆ กองเท่าตึก มันช่วยคุณแรกๆ ไม่ได้เลยจริงๆ!
