เมื่อวันพุธที่แล้ว กูนั่งจิบกาแฟที่ร้านแกงหลังมหาวิทยาลัย นึกขึ้นได้ว่ามีน้องนักศึกษาคนนึงถีบรถเข็นซาลาเปามาเกาะเติ่งดูนาน มือถือของเธอเปิดเสียงดังฟังชัดเลย อีกแค่เด๊ะๆ พูดภาษาอังกฤษกับไอ้เหี้ยอะไรไม่รู้
แหม แถวนี้มีครบ
แกะเม้าท์ออกมาถามน้องเจ้าของเสียง มันเป็นแอปฝึกพูดอังกฤษฟรีของเด็กมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ พอจ่ายค่าแอปไม่ไหว มันเลยให้กลุ่มเฟสบุ๊คเพื่อนสมาชิกช่วยกันฝึกแทน ไอ้สัส ระบบแม่งก็เข้าท่า
กลับถึงบ้านนี่กูรีบนี๊บนอนนอน ไม่รอช้าลุยเลย:

- ขั้นแรก กวนเกรียนในFacebook ค้นหาคำว่า “ฝึกพูดฟรี” โผล่ฟีดเจอกลุ่มใหญ่ๆเพียบ พอสมัครเสร็จเดี๋ยวเดียวก็มีข้อความเด้งมา “ห้อง A24 หัวข้อ Today’s Meal เจอกัน 2 ทุ่มครึ่ง!”
- เข้าแอปไร้สาระบนYouTube กรองดูแค่ช่องเล็กๆที่ไม่ออกแนวครูสอน ส่องเจอช่องนึงเอาแต่ด่าประโยคในหนังฝรั่ง เล่นแต่อัดหน้าตัวเองเวลาอยู่เวคั่น สนุกกว่าเรียนเยอะ
สัปรดยันดึกดื่น
ตีห้าสารภาพเลย กูติดงอมแงม จนมันเจอว่า มีแอปแชทกากๆ ใช้แค่เบอร์โทรสมัคร พอดันลงทะเบียนเสร็จสิ้นไม่กี่นาทีก็ดีงดังปุ๊บ! แชทจากนศ.มหาลัยขอนแก่นอีสานที่กำลังหาคู่ฝึกเหมือนกันเลยอ่ะ วัย 19 ไม่ห่วย สนทนาได้แท้ๆ
ตอนนี้ตารางฝึกขยายเกือบบานเลยจ่ะ:
- ตีห้า แชทไอ้หนุ่มมหาวิทยาลัยผ่านแอปลูกหาคู่ภาษาก่อนเข้าร้าน
- กลางวัน ว่างเมื่อไหร่แวะเข้า Zoom กลุ่มเฟสฟรี หัวข้อใหม่ทุกอาทิตย์
- ก่อนนอนนึงชั่วโมง ดูยูทูบเบาๆ ไม่ต้องตั้งท่าตั้งใจ
สิ่งที่เคยมองว่าแพงแล้วก็มึนตื๊บ… กลายเป็นแค่ เปิดโทรศัพท์เจอครูแถมสนุกได้ทุกซอกทุกมุมเนี่ยะ หน้าจอสี่เหลี่ยมเดียวเก็บครูอังกฤษฟรีเป็นร้อยคน ที่เคยกลัวค่าเรียนพัง ตอนนี้ดันแฮปปี้เกินคาด คุยลื่นขึ้นทุกทีโดยไม่เจ็บกระเป๋าสักสลึง!