การเตรียมตัวกับปัญหาปวดหัวยามบ่าย
อ้าว… เมื่อเช้าต้องมานั่งจัดเกมส์สำหรับเด็ก ป.4 ซะแล้ว ไอ่ภาษานี่มันนี่เด็กเกลียดสุดๆเลยนะ นึกไม่ออกแล้วว่าจะหาทางไหนสอนดี มีหนังสือเรียนก็เหมือนเดิม เตรียมเอกสารไว้ครบแต่รู้ว่ามันน่าเบื่อ จะรอให้ครูภาษาอังกฤษประจำชั้นสอนก็ไม่ไหว เด็กๆมันไม่สนใจกันอยู่แล้ว เคยได้ยินว่ามีคนเอาบอร์ดเกมไปสอนก็เลยลองไปควานหาในร้านค้าแถวบ้านดูบ้าง สุดท้ายเจอบอร์ดเกมง่ายๆราคาไม่แพงมาได้นิดหน่อย ปัญหามันคือต้องเอามันมาดัดแปลงเพื่อให้เข้ากับการเรียนภาษาอังกฤษอ่ะ
วันลงมือทำกับของแปลกหน้าตาดี
ไปถึงห้องเรียนนี่ยังไม่ต้องสอนเลย ก็เริ่มเซอร์ไพรซ์เด็กๆก่อน ด้วยการวางเกมส์แปลกๆที่มันไม่เคยเห็นบนโต๊ะ มันก็เริ่มรุมดูแล้วถามกันเละเทะว่า “ครู อันนี้เล่นยังไง?” “สีสวยจัง!” เกมหลักที่เราเอาไปวันนี้ก็คือการเอาบัตรคำศัพท์กับรูปภาพที่ทำไว้มาผสมกันน่ะ เอาแบบที่มันต้องหาคู่ให้ถูก ถ้ากล่องเกมส์เราไม่มี ก็เอาบัตรคำพวกนี้ไปแปะบนกระดานให้มันเหมือนเกมส์จับคู่ธรรมดา ทำเป็นสองทีมแข่งกันวิ่งขึ้นมาแปะอีก
- ขั้นที่ 1: แกะเกมส์มากาง เด็กมันตื่นเต้นวิ่งมาดูทันที ก็เลยสัญญาว่าถ้าสนใจฟังวิธีเล่นครูให้เล่นแน่ สงบลงได้นิดหน่อย ก็ค่อยๆอธิบายกติกาง่ายๆเป็นภาษาไทยซะส่วนใหญ่ ปนภาษาอังกฤษนิดๆหน่อยๆ “Find the same! Match words and pictures! Team A, Team B, Ready… Go!”
- ขั้นที่ 2: เจอปัญหาตอนเล่น เด็กมันตื่นเต้นอยากเล่นกันมากไป ทีมตัวเองยังไม่คอยฟังวิธีเล่นชัดเจน ต่างคนต่างตะโกนช่วยทีมตัวเองเละเทะ “ไม่ใช่ๆ! อันนี้ต่าง!” “เร็ว! ตรงนั้น!” เสียงดังวินาทีเดียว ก็เลยต้องควบคุมสถานการณ์ หยุดเกมแล้วตั้งกฏเพิ่มว่า ถ้าตะโกนดังเกิน ไม่ฟังเพื่อนทีมเดียวกัน จะโดนหักคะแนนทันที
- ขั้นที่ 3: ตอนเริ่มเกมจริง ดัดแปลงวิธีการเล่นให้มันต่อเนื่อง เด็กบางคนยังจำคำศัพท์ไม่ได้ก็เปิดโอกาสให้ดูจากเพื่อนๆก่อนได้ มีการสลับคนเล่นในทีมบ่อยๆ ให้ทุกคนได้มีส่วนร่วม ไม่ใช่เล่นเฉพาะคนเก่งภาษาคนเดียว ตอนเด็กเลือกบัตรคำถูกต้องเราก็เสริมแรงด้วยทันที “Yes! Very Good! Cat! Meow!”
รอยยิ้มที่ได้มากกว่าภาษาอังกฤษ
เหนื่อยแทบแย่เลยแหละคุมเด็กมันวุ่นวายจริงๆ แต่พอจบเกมส์เห็นท่าทางพวกเด็กๆนี่มันสนุก ตัวเป็นเกลียวจะเล่นอีกรอบแน่ะ เคยมีเด็กที่ปกติเงียบๆไม่ค่อยกล้าพูดภาษาอังกฤษวันนี้กลับยิ้มกว้างแล้วตะโกนออกมา “Teacher! I win!” ได้ยินแบบนี้ก็ปลื้มใจแหละ แต่ก็ต้องยอมรับว่าการทำเกมส์ให้มันได้ผลเนี่ยไม่ง่ายเลย บางเกมส์มันเล่นไม่ทัน เพราะเด็กส่วนใหญ่ยังอ่านช้า สุดท้ายก็ต้องลดคำศัพท์ลง เน้นคำง่ายๆ รูปภาพชัดเจน ไม่เยอะเกิน
ได้บทเรียนแจ่มๆว่าการปรับเกมเนี่ยสำคัญมาก บางทีก็เสียเวลาเกือบชั่วโมงตอนเตรียมมาแล้วมานั่งแก้อีกที่โรงเรียน เพราะเด็กดันเข้าใจกติกาผิดหมดนี่น่า! ถ้ายังไงจะต้องเอาเกมส์ที่มันง่ายและสนุกกว่านี้มาลองใหม่ ช่วงสั้นๆเนี่ยเด็กๆมันมีความสุขกับการเรียนกว่าเดิมเยอะ ไม่ดูนาฬิกาเหมือนปกติ ตอนบอกว่าเลิกเรียนนี่ทิ้งท้ายเสียงโหวกเหวกหงุดหงิดอยากเล่นต่อกันใหญ่เลย!
