ก็เลยมาเล่าให้ฟังว่าจริงๆแล้วเรื่องปรับพื้นฐานอังกฤษมัธยมต้นเนี่ย ปลุกฉันให้ลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่างเมื่อคืนนี้แหละ นั่งจ้องสมุดภาษาอังกฤษของหลานแล้วรู้สึกโคตรท้อ แต่ไม่ยอมแพ้! เริ่มจากลากสมุดเล่มเก่ามาเปรียบๆ ดู ยอมรับเลยว่าวันแรกนั่งงงไปสิบกว่านาทีเหมือนกัน
อาวุธที่เตรียมไว้ก่อนบุก
- กองคำศัพท์โง่ๆ : ไม่ต้องมหาศาล แค่50คำที่เจอบ่อยสุดในบทเรียน
- สมุดขี้หมู : เอาไว้ลากเส้นโยงตัวอักษรที่มันรูปร่างเหมือนน้องหมู
- เกมทายภาพ : ดาวน์โหลดแอปไว้เล่นตอนเบื่อ แต่จริงๆแล้วมันก็แคปเจอร์หน้าจอมานั่งวาดเองในกระดาษนี่แหละ
- เพื่อนขี้บ่นคู่ใจ : โทรหากันเพื่อนสมัยม.ต้นให้มาบ่นเป็นภาษาอังกฤษคืนละ1.47นาที
สตาร์ทด้วยการแฉสมุดพี่หมู
เอาจริงเริ่มด้วยการลากเส้นต่อจุดคำว่า “apple” ก่อนเลย ตัว p มันบิดไปทางซ้ายทุกทีเลยน๊า พอเขียนเสร็จก็เอามาอวดเพื่อนทางโทรศัพท์ เพื่อนบอกว่ามันเหมือนผลทุเรียนมากกว่าผลแอปเปิ้ล! ฮาไปอีกตั้ง5นาที แต่วิธีนี้ช่วยให้จำรูปคำศัพท์ในหนังสือได้ชัดขึ้นนะ อย่างน้อยเวลาทำข้อสอบก็ลากเส้นสมองได้
เทคนิคที่พังไม่เป็นท่า
จำได้ว่าอาทิตย์ก่อนไปเห็นคลิปเคลมว่า“แค่วันเดียวกดติดเกมจำศัพท์200คำ” เอามาลองใช้กับหลานแล้วเจอสถานการณ์แบบนี้:
- เล่นได้แค่10นาที หลานส่งเสียงร้องบอกว่าไม่สนุก! เกมมันให้ดูรูปแมวแต่ต้องเลือกคำว่า refrigerator ตะหาก!
- พอลองให้ลองเล่นต่อก็ได้ยินเสียงร้องกรี๊ดๆว่าจำไม่ได้แล้วพี่!
- ท้ายสุดได้ผลแค่ได้ยินหลานตะโกนว่า“GAME OVER” ชัดเจนแค่คำเดียว…
ความจริงที่เจ็บปวด: มันโคตรจะโคตรไม่เวิร์ค!
เรื่องที่แทบไม่ได้บอกใคร
อย่าเพิ่งคิดว่ามันมีแต่เรื่องดีๆนะ กลางๆคันก็มีดราม่าเหมือนกัน ตอนนั้นโดนครูที่สถาบันฯแถวบ้านบอก“เสียตังค์มาก็ต้องทนเรียน” ทั้งๆที่ครูคนนั้นเอากิจกรรมเกมศัพท์ในคลิปมาใช้สอนแบบเป๊ะๆ แต่พอเห็นลูกค้า(ก็เราไง)ไม่พอใจเลยให้เปลี่ยนครูใหม่ พอครูคนใหม่มาสอนก็มาดันเป็นบทเรียนไวยากรณ์หนักโคตร! บอกตรงๆว่ารู้สึกเหมือนโดนหลอกสองเด้ง บันเทิงปนอัดฉีดเครียดจัดเต็ม หลานร้องไห้ยกใหญ่ เงินคอร์สที่จ่ายไป7,000บาทก็ไม่สามารถคืนได้
แต่พอย้อนไปดูสัญญาในกระดาษใบจิ๋ว ติดตรงที่เขียนไว้ชัดเจนว่า“ทางสถาบันฯขอสงวนสิทธิ์ในการเปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสม” นั่นไงความเหมาะสมของเค้า มันบ้องตื้นมากๆ…
ทางรอดง่ายๆที่เหลืออยู่
ตอนนี้เหลือไว้ใจแค่2อย่างในชีวิตนี้แล้ว:
- สมุดรูปหมูกับเพื่อนขี้บ่น : โทรศัพท์เครื่องเก่าที่เอาไว้โทรหากันแค่นาทีเศษๆ แต่ฝึกฟังสำเนียงเพื่อนตอนบ่นเรื่องเกรดได้โคตรเพอร์เฟค
- ความบ้าคลั่งของตนเอง : เวลาหลานไม่อยากเรียนก็จะสวมบทเป็นตัวการ์ตูนถามศัพท์โง่ๆแบบ“แค่นี้ก็ทนไม่ได้หรอ?” หลานมักจะฮาแล้วตอบกลับมา
ในที่สุดก็ต้องยอมรับว่า… สุดท้ายไม่ว่าวิธีจะโหดแค่ไหน ถ้าลูกศิษย์ตัวน้อยไม่ยอมเปิดใจก็จบเห่หมดนั่นแหละ ไม่ต่างจากบางอู่ซ่อมรถที่ไหนบอกว่าเครื่องดีแต่เบรกหาย เรียนไวยากรณ์ไปตั้งเกือบปีกลับพูดไม่เป็นประโยค! ส่วนเทคนิคเทพเคลมที่เห็นโฆษณาเต็มเฟส เอามาใช้จริงโคตรจะโคตรเจ๊ง! แถมบางทีมันยังโยนความรับผิดชอบให้เด็กๆอีกต่างหาก
ขอจบด้วยการแชร์ให้ฮา – ตอนนี้ใช้วิธีลุยเดี่ยวด้วยกูเกิlกับคลิปในติ๊k tอkนี่แหละ ได้ผลกว่าอีกนะ ไม่มีใครมาบังคับ จำศัพท์ได้แบบไม่เจ็บตัว เลิกเชื่อสถาบันสอนพิเศษแพงๆได้แล้วจ้า!
