โอ้ยยย! รู้สึกว่าถ้าใครได้เห็นหน้าตาซีเรียสของเฮียในหน้าฟีด คงไม่น่าเชื่อว่าเฮียจะไปเรียนอังกฤษทนุถนอมขนาดนี้มาก่อน ตอนมัธยมต้นเนี่ยนะ คะแนนอังกฤษเฮียสวยหรูจนครูถึงกับจัดประชุมผู้ปกครองให้แม่นั่นแหละ ฮึ่ม! เฮียขอเล่าย้อนดีกว่า จะได้เห็นภาพชัดๆ
ต้นเหตุแห่งความฟลุ๊ะๆ ของเฮีย
ยอมรับก่อนเลยว่า เฮียไม่เก่งแกรมม่า มันดูโคตรน่าเบื่อ! ไม่รู้จะจำพวก tense อะไรนั่นไปทำไม สอบทีไร เฮียเดามั่วแบบฟันธง ตอนสอบครั้งแรกๆเนี่ย เฮียลุ้นแบบ คว้าน้ำเหลว เลย ไม่รู้จักพื้นฐานอะไรเลยสักอย่าง พอเจอข้อสอบ โจทย์ที่เราไม่รู้จักแม้แต่นิดเดียว มันเซ็ง! นั่งจ้องข้อสอบจนเหงื่อตก แต่ก็ยังคิดไม่ออก อ่านโจทย์ก็ไม่เข้าใจว่าเค้าถามอะไร ทำให้คะแนนดรอปฮวบฮาบแบบไม่มีสะดุด แล้วพ่อแม่ก็โกรธ ทำเฮียรู้สึกแย่มาก
จุดเปลี่ยนที่ทำให้เฮียโดนตีก้นแรง
แล้ววันนึงเฮียก็ทนไม่ไหว! เห็นเพื่อนที่ได้คะแนนดีๆ แล้วตัวเองดันได้ห่วยขนาดนั้น นี่มันทำร้ายความรู้สึกเฮียมาก ก่อนสอบกลางภาคครั้งใหม่ เฮีย ยัดหนังสือแกรมม่าเข้าไปข้างๆกระเป๋า แล้วเดินไปหาห้องสมุด มานั่งท่องตี๊ดเดียว อ่านไปยืดตัวไป แต่แล้วเฮียก็ค้นพบอะไรบางอย่าง…

- เฮียเลิกท่องจำเดี่ยวๆ มันไม่เข้าหัวสักที แทนที่จะท่อง Present Simple ตามหนังสือล้วนๆ เฮียก็เอาข่าวกีฬาที่ชอบมาเล่นบทน่ะ พยายาม ไล่หาประโยคที่มี V. เติม s ตามข่าว บางข่าวก็เจอแบบไม่ต้องไปยัดหัวให้เมื่อยเปล่าๆ มันทำให้เฮียเห็นภาพขึ้นมานิดนึง
- ยอมลงทุนทำฟลัชการ์ดแบบเละเทะบ้าง อันนี้เพื่อนหัวกะทิมันบอกมา เฮียก็ขีดๆเขียนๆ ออกแบบการ์ดคำศัพท์ของตัวเอง เล็กบ้างใหญ่บ้าง ไม่เนี๊ยบอะไร แต่เฮียวาดรูปเล่นๆข้างๆพวกคำยากที่มันไม่เข้าหัว เช่น คำว่า “ancient” (โบราณ) เฮียก็วาดรูปปิรามิดลงไปเลย มันก็เวิร์กดีนะ พอเปิดเจอรูปปิรามิดเนี่ย เฮียจำได้ทันทีว่า มันแปลว่าโบราณ ไม่ใช่ตัวอื่น
- หาทีมงานกูรูเล็กๆ (คือเพื่อนในห้องนั่นแหละ) อันนี้พลิกชีวิต! ไม่ต้องเรียนพิเศษแพงๆหรอก แค่ชวนเพื่อนที่เก่งกว่ามา นั่งติวกันแบบกลุ่มเล็กๆ สองสามคนหลังเลิกเรียนนี่แหละ เฮียจะได้กล้าถาม ไม่ต้องกลัวว่าคำถามโง่ๆจะโดนเพื่อนหัวเราะเยาะ บางทีเขาก็เล่าด้วยว่า เค้าจดจำ Grammar แบบง่ายๆยังไง เฮียเอามาปรับใช้ได้สบายแฮ
ผลงานชิ้นโบว์แดงวันสอบ
พอถึงวันสอบจริง นี่เซอร์ไพรส์มาก! เฮียอ่านโจทย์แล้วมันพอจะเดาทางออกได้ เพราะพอผ่านการเล่นกับข่าวกีฬา (ข่าวแบบง่ายๆ นะ ไม่ใช่ข่าวระดับโลก) แล้วก็มีเกมส์กลุ่มเล็กๆเนี่ย ทำให้จำพวกกฏ Subject-Verb Agreement ได้อัตโนมัติล่ะ พอเจอโจทย์มันก็เลยเข้าใจได้โดยที่ไม่ต้องคิดมากด้วยซ้ำ ทีนี้ก็เริ่มวิเคราะห์ข้อสอบได้บ้างแล้ว
เคล็ดลับเด็ดในห้องสอบที่เฮียใช้ คือ “การตามล่าซอมบี้” 555+ ไม่ใช่หรอก! มันคือวิธีหาคำใบ้ในข้อสอบนั่นเอง เฮียอ่านคำถามข้อหนึ่ง แล้วรู้สึกว่าเคยเห็นคำถามสไตล์นี้มาก่อน อ้าว! ข้ออื่นๆ ไม่มีโจทย์ลักษณะนี้เลย นี่มันไม่ใช่คำถามที่เราไม่เคยเห็นมาก่อนหรอกหรอ พอเจอประโยคนั้นในข้อสอบอีกที่ ก็เลยรู้ว่ามันอาจเป็นความผิดพลาดที่มักจะเจอได้บ่อย สุดท้ายคะแนนออกมา เฮียรอด! ได้คะแนนผ่านแบบไม่ได้ดราม่ามาก พอดีกับเกณฑ์อย่างมัชฌิม ครูยิ้มให้ทีเดียวละ แม่พ่อก็เลิกด่า!
สรุปแล้ว การ ปรับพื้น ให้ดี ไม่ต้องไปนั่งจำอะไรน่าเบื่อๆ จนปวดหัวหรอก เฮียว่าต้อง หาวิธีที่ตัวเองใช้แล้วสนุก ได้ลองลงมือทำ ได้ร่วมมือกับคนเก่งใกล้ตัว (ไม่ต้องเก่งมาก) แล้วก็ หัดสังเกต โจทย์ในข้อสอบเก่าๆ มันช่วยให้เราเห็นรูปแบบอะไรบางอย่างได้ แค่นี้ก็รอดพ้นจากฟ้าประทานมาได้แล้ว ส่วนใครจะบอกว่าวิธีเฮียมันเละ เทะ เฮียก็ไม่ว่า! เพราะมัน เวิร์ก! สำหรับเฮียเองนี่แหละ 555+