สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้จะมาแบ่งปันสิ่งที่ผมลงมือทำเองเลยกับหัวข้อที่ว่าเรียนภาษาอังกฤษใน 30 วันแบบไม่ต้องท่องจำ คือนั่งคิดดูถ้าเราท่องศัพท์วันละ 30 คำก็ยังพังแน่ๆ เลยเอาจริงละ
อาทิตย์แรก : กุทำลายกำแพงความอาย
เปิดวันแรกกุไปซื้อแอพเรียนภาษาแล้วดันงงเลท เพราะมีศัพท์แปลกๆ เยอะแยะไปหมด พอดีนึกขึ้นได้ว่าตอนเด็กๆ กุยังไม่รู้จักคำว่า “ส้อม” ด้วยซ้ำแต่ยื่นมือชี้แล้วบอกว่า “อันนั้น!” ได้ เลยเปลี่ยนแผนทันที
ตอนตื่นเช้าก็คือ :
- เปิดโทรศัพท์เป็นภาษาอังกฤษซะทุกอย่าง แอพไหนเปลี่ยนได้หมดเลยเปลี่ยน ตั้งแต่แอพธนาคารยันแอปลูกสาว
- ดูหนังฝรั่งแบบไม่มีซับไทย แต่เปิดซับอังกฤษแทน แรกๆ ฟังไม่ออกเลยครับ แต่มันก็คือจะให้หูชินเสียงเค้าพูดอะ
- ทำกับข้าวไปก็พูดไปคนเดียวเลย “I peel potato now… ผมปอกมันฝรั่งนะเว้ย!” นี่คือวิธีขำๆ ที่กุใช้จนบ้านน้องชายถามว่า “พี่บ้าป่าว”
อาทิตย์สอง : เริ่มดักฟังคนข้างบ้านบ้างละ
สัปดาห์นี้กุให้ตัวเองพูดภาษาอังกฤษวันละ 10 เรื่อง ไม่ต้องซับซ้อนก็ได้นะ เช่น ตื่นมาก็บอกตัวเองว่า “Today I woke up late. Shit!” หรือเห็นสุนัขวิ่งก็บ่นว่า “Damn dog running again.” มันช่วยให้รู้สึกว่าไม่ได้ใช้ภาษาแปลกๆ
ช่วงนี้มีเหตุการณ์ฮาๆคือ :
- เดินผ่านนักท่องเที่ยวฝรั่งแล้วตั้งใจฟังบทสนทนาของเค้าแบบเนียนๆ โอ้โหเอาจริงๆ ตอนแรกฟังแทบไม่รู้เรื่องเลยอะ
- แกล้งเดินไปถามทางร้านอาหารฝรั่ง พนักงานพูดเร็วมากกุยืนเหม่อ 5 วินาที สุดท้ายต้องทำท่าประกอบว่า “กิน…อิ่ม…จ่ายตัง!” คนข้างหลังฮาต่อกันเป็นแถว
อาทิตย์สาม : เริ่มชิลๆ เหมือนภาษามันไหลมาเอง
สัปดาห์นี้เล่นใหญ่เข้าแอพหาเพื่อนคุยออนไลน์ กล้าปล่อยไอ้ภาษาอังกฤษไม่เป๊ะให้ชาวต่างชาติฟังแล้ว ตอนแรกพิมพ์ก่อน พอเริ่มชินก็เปิดไมค์พูดสดๆ บทเรียนสำคัญคือฝรั่งเค้าไม่สนแกรมม่านะ ถ้าเราพูดให้เค้าเข้าใจได้ก็พอ!
มีอารมณ์เดือดๆเกิดขึ้นเมื่อ :
- เจอฝรั่งคนนึงพูดเร็วมากกุฟังไม่ออกเลยทนไม่ไหวสวนกลับไปว่า “Sorry, speak like elephant!” (ที่ถูกควรใช้ slowly แต่เผลอพูดไปแบบนั้น) ปรากฏว่าเค้าหัวเราะแล้วพาก็จริงๆ พูดช้าลงมาให้
- จู่ๆ ก็ร้องเพลงฝรั่งในห้องน้ำได้เป็นเพลง นี่มัน…ไสยศาสตร์ป่ะ?! ฟังทุกวันจนซึมเข้าเส้นเลือดจริงๆ
ก่อนครบ 30 วัน : ลองสอบวัดผลด้วยวิธีกุเอง
ลงทุนไปเช่าห้องพักโรงแรมในกทม.ที่เป็นฝรั่งเยอะๆ ไม่ได้เตรียมสคริปต์อะไรทั้งสิ้น แค่เดินไปนั่งกินข้าวแล้วลองชวนฝรั่งคุยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น ชมว่าเสื้อเค้าสวย หรือบอกว่าอาหารเผ็ดจัง เป็นต้น
และนี่คือชัยชนะเล็กๆ :
- พนักงานโรงแรมนึกว่ากุเป็นลูกครวง 555 บอก “You speak very good na!” ทั้งที่กุเพิ่งเริ่มเรียนแบบมั่วๆ มานี่เอง
- ฝรั่งถามว่ากุมาเที่ยวที่นานเท่าไหร่ ตอบได้อัตโนมัติว่า “I live here! 30 years!” โดยไม่ต้องนึกเป็นภาษาไทยก่อน!
สรุปสั้นๆคือ ตลอด 30 วันนี้ ไม่ต้องท่องศัพท์แม้แต่คำเดียว แค่เล่นเกมส์เอาคำที่ฟังได้หรือใช้บ่อยๆ มาโยนในชีวิตประจำวัน อาจจะอายหน่อยๆ ช่วงแรกๆ แต่รับรองว่าพอคล่องแล้ว จะรู้สึกเหมือนเปิดโลกใบใหม่เลยครับเพื่อน!
