วันนี้กูก็เลยจัดมั้ยล่ะ เรื่องฝึกพูดภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันเนี่ย กูรู้สึกว่าตัวเองพูดภาษาอังกฤษเหมือนคนเงี่ยนแต่เกลาไม่เป็น หาทางให้มันเข้าตัวซักที สุดท้ายก็ตัดสินใจลองฝึกฟรีๆ ดู กูเริ่มต้นตอนเช้าเลย ลองเปิดเน็ตๆ หาบทเรียนฟรี แต่ก็ไม่เอือมระอา
ขั้นตอนการฝึกพูด
กูคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา ปัดๆ หัดเข้าเว็บพวกแอพสอนภาษา ไม่ต้องจ่ายตังค์แม่งซักบาท คลิกดูหัวข้อต่างๆ เห็นเขามีเป็นหมวดชัดๆ กูก็เลยโฟกัสตามชีวิตจริง มันจะได้ใช้ได้เลย เน้นอะไรที่ใกล้ตัวสุด เช่น:
- สั่งอาหารร้านอาหาร ต้องไปเที่ยวบ่อยๆ
- ช็อปปิ้งในห้าง แม่ค้าอาจพูดไม่รู้เรื่อง
- ถามทางเวลาเดินทาง คนเมืองมันยุ่งๆ
กูก็เล่นมันต่อยอด คลิกๆ ลองฟังเสียงตัวอย่าง บางเว็บเขามีบทสนทนาสั้นๆ ให้อ่านตาม ต้องยอมรับว่าตอนแรกกูงงเป็นไก่ตาแตก แต่ลองพยายามฝึกอ่านออกเสียงซ้ำๆ หูฟังแนบสนิท แถมบางทียังอัดเสียงตัวเองด้วย บ้าไปหนึ่ง แต่มันช่วยให้รู้ตัวชัดขึ้น
ปัญหาที่เจอตอนฝึก
ไอ้เรื่องนี้กูบอกตรงๆ แม่งก็เจอปัญหาขึ้นมานิดหน่อย เช่น พอพูดตามเสียงตัวอย่างไป มันติดสำเนียงไทยหนะ เสียงอาร์หรือแอลงงเป็นควาย พูดไม่ตรงเป๊ะ ต้องแก้โดยการฝึกบ่อยๆ โดยเฉพาะหัวข้อที่ใช้บ่อย อย่างการสั่งกาแฟ กูซ้อมไปซ้อมมา พูดออกไปให้เพื่อนฟัง แล้วเขาก็บอกว่า “ได้ใจนะ ไม่ต้องเกรงใจ” กูก็เอามาปรับต่อ ฝึกจนมั่นใจขึ้นเนอะ
สุดท้ายมั้ยล่ะ กูก็ยอมรับว่าได้รู้สึกได้ประโยชน์เลยทีเดียว หัวข้อพวกนี้มันช่วยให้กูพูดได้เลย เช่น ไปร้านอาหารครั้งหน้า กูก็กล้าทักพนักงาน “I want a coffee, please.” ไม่ต้องมึนๆ จิ้มเมนูอีก แม่งลื่นไหล ฝึกเสร็จก็รู้สึกโล่ง บางทีกูก็ฝึกแค่หัวข้อเดียวก่อนนอนสักห้านาที ไปเรื่อยๆ เข้ากันดี
