ประหยัดเวลาเรียนภาษาอังกฤษในโรงเรียน แบบฝึกหัดง่ายๆ ทำเองได้สำหรับผู้ใหญ่

เป็นคนทำงานแบบแม่บ้านลูกหนึ่ง ฮา วันนึงมองปฏิทินแล้วสติแตกเลย เพราะลงคอร์สภาษาอังกฤษตอนเย็นของโรงเรียนที่ว่า “สำหรับคนทำงาน” มาเดือนนึง แต่เรียนแล้วมัน… ไม่รู้เรื่อง!

เหตุผลที่บ้าตีน

เวลาเรียนน่ะเหรอ? หัวแทบแตก! คอร์สมันดันตรงกับเวลางานพอดี เราต้องรีบปั่นงานให้เสร็จก่อนหกโมงเย็น พอเลิกงานปุ๊บ ต้องขับรถฝ่ารถติดไปโรงเรียนแบบตาเหลือก ไปถึงก็เหนื่อยหอบเกือบเป็นลม แค่เปิดหนังสือสมองก็ล้าแล้วอะ ครูพูดเร็วเว่อร์ ทำไมการนับเลขหนึ่งถึงร้อย มันต้องมีขั้นตอนซับซ้อนเหมือนสร้างจรวดไปดวงจันทร์เนี่ยยย? พอทำแบบฝึกหัดที่ครูให้ เสาร์อาทิตย์ต้องมานั่งลอกคำตอบทุกรอบ เพราะจำไม่ได้ว่าคลาสก่อนเรียนไรไป!

เลยดิ้นรนเอาตัวรอด

ถ้าอย่างงั้น… ทำไมเราต้องไปพึ่งคอร์สที่เหนื่อยขนาดนั้นวะ? เราสร้างแบบฝึกหัดง่ายๆ ใช้เองที่บ้านเลยไม่ดีกว่าหรอ? เริ่มกูเกิลหาตามนี้แหละ:

• หา “แบบฝึกหัดภาษาอังกฤษพื้นฐาน ผู้เริ่มต้น” ฟรี! แบบไม่ต้องสมัคร! ไม่ยุ่งยาก ไม่ต้องกรอกข้อมูลให้เสียเวลา
• เลือกเฉพาะสิ่งที่เจอบ่อยสุดในชีวิตประจำวัน: คําทักทายง่ายๆ อย่าง “Hello”, “How are you?”, คำพวกนี้แหละที่เราใช้บ่อย และคำศัพท์ในออฟฟิศนิดหน่อย เช่น “meeting”, “email” แค่นี้พอ! ไม่ต้องไปทนเรียนเรื่องที่เรายังไม่เคยใช้แน่ๆ
• เอากระดาษ A4 นี่แหละ มาออกแบบเอง: แบบฝึกหัดที่เจอในเน็ตบางอันมันก็ดูตึงไป แบบเยอะไป เรามาตัดทอน ดัดแปลงตามใจ! อย่างเช่นฝึกเขียนคำ “computer” เราก็ใช้วิธีวาดรูปคอมพิวเตอร์ง่ายๆ ข้างๆ ไปด้วย เอาสีมาระบายคำศัพท์ให้มันสีสัน ทำให้ไม่น่าเบื่อ และที่สำคัญ ไม่ต้องเร่งรีบ!

ลงมือทำแบบบ้านๆ ไม่มีสมอง

ไอเดียหลักคือ ทำน้อย แต่ทำทุกวัน คืนไหนง่วงจริงๆ ก็ทำแค่ 5-10 นาทีก็พอ! ที่ลองไปแล้วเห็นผลชัดเจน:

• การ์ดคำศัพท์หยุมหยิม: ตัดกระดาษสีเป็นสี่เหลี่ยมพอจับถนัดมือ เขียนคำศัพท์อังกฤษไว้ด้านหน้า พอเปิดด้านหลังก็เขียนคำแปลไทย เอามาถือเล่นตอนนั่งรถเมล์ หรือรอคิวซื้อข้าว
• สร้างประโยคง่ายๆ ด้วยตัวเราเอง: เอาคำศัพท์ที่ทำการ์ดไว้ มาประกอบกันเป็นประโยคง่ายๆ เช่น “I drink coffee.” แล้วก็แปะไว้ตรงโต๊ะทำงาน กระจกห้องน้ำ เห็นทุกวัน เดี๋ยวมันก็จำได้เอง
• อ่านออกเสียงดังๆ (ในห้องนึง): เวลาทำงานบ้าน หรืออาบน้ำ ก็ลองพูดพวกประโยคที่เราแปะไว้ ถึงแม้สำเนียงจะฝรั่งเศสแบบไทยๆ ไปหน่อย แต่ช่างมัน! มันได้ฝึกปากเราให้เคยชิน ไม่ต้องอายใคร

พอเห็นชัดเลยว่า… ความชิบหายมันคืออะไร

สรุปๆ คือ แบบฝึกหัดที่ว่า “ยาก” หรือ “ดีเลิศ” ในคอร์สเรียน สำหรับคนอย่างเราเนี่ย… มันไม่ได้ช่วย เสียเวลา เสียน้ำมัน เสียตังค์ค่าเรียน มาเรียนแบบเหนื่อยมากกว่าเดิม! ต่างจากที่เรานั่งจัดเวลาเอง ทําแบบฝึกหัดเละๆ ที่เราตั้งใจสร้างขึ้นมาเนี่ย รู้สึกว่า คืบหน้าชัดกว่าเป็นกิโลเลย แถมไม่ต้องเครียด! คือมันเป็นของเรา วิธ๊ที่เราทำได้ ถือว่าเป็นชัยชนะเล็กๆ ของคน(ทำงาน)ตัวเล็กๆ อย่างเราว่ะ