เมื่อเช้านั่งดูข่าวเจอดาราคนนึงพูดภาษาอังกฤษได้คล่องปรื๋อเลย นึกขึ้นได้ว่าปีที่แล้วสมัครงานโดนเขาตัดเพราะฟังพูดอ่อน แม่ง! เลยตัดสินใจเรียนพิเศษตัวต่อตัวสักที
หาครูครั้งแรกเจ๊งสุดๆ
เปิดกูเกิ้ลหาแค่ไม่กี่นาทีก็เจอสถาบันแถวสยาม (คิดไปเองว่าชื่อดังต้องดี) สมัครไปแบบไม่คิดมาก มีคนโทรมานัดประเมินระดับ ตอนไปเจอห้องแอร์เย็นๆ ครูฝรั่งนั่งรออยู่เลยยิ้มแก้มปริ แต่นี่แม่เจ้า!
- ค่าเรียนชั่วโมงละ 2,000 ตรูตกใจจนผวา – กะว่าจะจ่ายแค่หลักร้อยเองเนี่ย
- ครูฝรั่งพูดเร็วมากจนฟังไม่ทัน – แถมถามชื่อผมยังออกเสียงผิดหลายรอบ
- โดนยัดคอร์สแพงๆ 40 ชม. – พนักงานบอก “ถ้าซื้อเยอะลดให้ 30%” นี่ยังแพงอยู่ดี!
นั่งรถกลับบ้านแทบน้ำตาเล็ด ทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ เดือนนี้ตังค์เหลือแค่ 5,000 หลังจ่ายค่าเช่าบ้าน จะเรียนไงวะเนี่ย!
เพื่อนแถวบ้านนี่แหละพระเจ้า!
สองวันถัดมาไปกินข้าวเย็นที่ร้านก๋วยเตี๋ยวใกล้ซอย บังเอิญเจอเพื่อนสมัยมอปลาย เค้าบอกว่า “มึงลองถามอากิมะสิ แกเปิดร้านข้าวมันไก่ตรงปากซอยนั่นแหละ” เฮ้ย! กินข้าวแกเกือบทุกอาทิตย์ไม่เคยรู้มาก่อน!
- รีบวิ่งไปหาทันทีหลังกินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ – อากิมะยิ้มๆ บอก “น้องจะเรียนเหรอ 800 บาท/ชม.พอไหม?”
- ได้ทดลองเรียนฟรี 30 นาที – แกพูดช้า ชัดมาก แกะประโยคให้ดูทีละคำ
- ปรับบทเรียนตามงานที่ผมทำ (บัญชี) – ไม่ต้องมาเรียนศัพท์ไร้สาระแบบสถาบัน
ตอนนี้เรียนมา 2 อาทิตย์แล้ว รู้เลยว่าถูกหลอก! ครูดีๆ มีใกล้ตัวแท้ๆ:
- ไม่ต้องแต่งตัวดีไปนั่งแอร์ – เรียนหลังร้านแกตอนเลิกงานก็ได้
- ได้ยินคำว่าทดลองเรียนฟรีปุ๊บ อย่าเพิ่งรีบจ่าย! – ฟรีดักคอเพียบ
- บอกงบตรงๆ ไปเลย – ผมอายบอกราคาแรก ก็เลยโดนสถาบันแหกตีน
อยู่ดีๆ เงินเดือนผมก็เหลือเก็บเพิ่มขึ้น เพราะค่าเรียนถูกกว่าครึ่งนึง แถมอากิมะยังให้ข้าวมันไก่เบิ้ลชามหลังเรียนเสร็จทุกครั้ง คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม!