เรียนสื่อสารภาษาอังกฤษให้เก่งขึ้นด้วยตัวเอง แค่มุ่งเน้นคำศัพท์และประโยคฮิตที่ใช้บ่อย

ตั้งใจวันนี้จะมาบันทึกวิธีที่ฉันฝึกภาษาอังกฤษแบบบ้านๆ เน้นศัพท์กับประโยคง่ายๆ ที่ใช้บ่อย สุดท้ายมันเวิร์คกว่าที่คิดเลยนะ

เริ่มจากป้ายขี้เกียจ

ตอนแรกนั่งจมอยู่กับตำราแกรมม่ากลุ่มใหญ่ยับ เจอหน้าตา Past Perfect Continuous คืออึ้ง เลยทิ้งหนังสือทันที มานั่งคิดว่าทำไมคนขายผัดไทยปากซอยพูดกับฝรั่งรู้เรื่อง ทั้งๆ ที่ผิดแกรมม่าเป๊ะ

เปลี่ยนแผนใหม่เลย

หยิบสมุดกับปากกาแดงมา: ยกเลิกแผนอ่านหนังสือยาวๆ เลยย้ายมาส่องเน็ตแทน หาคลิปฝรั่งพูดแชทธรรมดาในยูทูปนี่แหละ ฟังไปจดไป ทุกครั้งที่ได้ยินคำฮิตๆ ซ้ำ เช่น:

• “Actually…” (ความจริงคือ)
• “No worries!” (ไม่เป็นไร)
• “That makes sense” (น่าจะใช่)

ใช้ปากกาแดงขีดเส้นใต้ไว้เลย เวลาฝรั่งพูดบ่นอะไรไม่รู้เรื่อง อย่าง “I’m so fed up” (ฉันทนไม่ไหวแล้ว) ไม่เข้าใจก็แค่มาร์คดาวไว้ก่อน

เลียนแบบแบบไม่ต้องอาย

ทุกเช้าหลังตื่นนอน ยืนหน้ากระจกพูดตาม 15 นาที เน้นประโยคง่ายๆ แค่ 5-6 ประโยคที่จดไว้ เริ่มจาก:

• “I’m good, thanks!” (สบายดีจ้า)
• “Could you say that again?” (พูดอีกทีได้ไหม)
• “What do you think?” (คิดว่าไงอะ)

อาบน้ำก็พร่ำเพรือกว่า “It’s raining cats and dogs!” (ฝนตกกระหน่ะ) แบบไม่สนใจว่าเปียกฝักบัวอยู่ เวลาทำงานบ้านก็พยายามบรรยายสดๆ เช่น “Now I’m washing dishes… it smells bad!” ถึงจะพูดออกเสียงเพี้ยนๆ แรกๆ ก็ช่างมัน

เจอของจริงตอนสั่งแซนด์วิช

วันที่ไปร้านอาหารฝรั่ง เจอตัวเป็นๆ ตอนเขาถามว่า “Do you need any cutlery?” (เมี๊ยวตะเกียบมั้ย) ตอนแรกก้มหน้าก้มตาจะบอกว่า yes please! แต่ฉุกคิดได้ว่าเพิ่งจดวลีนี้ไว้ เลยเผลอตอบว่า “Nah, I’m good with hands!” (เออ ใช้มือจับก็ได้) พอพูดจบก็เห็นพนักงานยิ้มแป้น ชัดว่ามันเวิร์คจริง!

สรุปแล้วได้อะไร

ฝึกแค่ 1 เดือนโดยไม่แตะตำรา พอคุยกับฝรั่งในลิฟต์ ประด๊าษเดี๋ยวนี้ไม่มึนแล้ว รู้เลยว่าคนพูดภาษาอังกฤษจริงๆ เค้าไม่สนแกรมม่าหลักร้อย แค่เข้าใจคำฮิต 20% ที่เค้าใช้กัน 80% ของเวลาก็รอดแล้ว ส่วนฉันก็พกสมุดเล่มน้อยนั่นไปทุกที่ – มันคืออาวุธลับน่ะ!