เฮ้อ! วันนี้ขอแชร์เรื่องฝึกภาษาอังกฤษให้เก่งไวๆ แบบไม่ต้องไปนั่งท่องแกรมม่าน่าเบื่อละกัน เห้อ…แต่ก่อนนี่ยุ่งเลยนะ ปัญหาเดิมๆ ของคนไทยคือไปเรียนคอร์สแพงๆ แล้วก็ไม่กล้าพูดอยู่ดี
เริ่มจากลองนู่นลองนี่ก่อน
ก่อนหน้านี้ฉันนี่ลงคอร์สสดตามสถาบันชื่อดังมาหลายที เข้าไปนั่งฟังอาจารย์สอนเดี่ยว ปากกาจดเสียงดังกริ๊กๆๆ พอกลับบ้านก็ไม่ยอมเปิดปากซักที เงินก็เสียฟรี สุดท้ายก็ลืมอีก เฮอะ! พอดีมาเห็นคลิปฝรั่งในมือถือเค้าบอกว่า “อยากพูดได้ ต้องยัดตัวเองให้อยู่กับภาษาอังกฤษทุกวัน” ก็เลยลองทำตามแบบสุดโต่งหน่อย
แผนง่ายๆ ของฉัน : ทุกอย่างต้องเป็นภาษาอังกฤษ
- มือถือนี่แม่งสำคัญสุด : ลองโหลดแอปฝึกพูดหลายตัวมาเปรียบเทียบ เลือกแอปที่ให้เราอัดเสียงพูดตาม แล้วมันก็จะตรวจให้อัตโนมัติว่าเราออกเสียงคำว่า “water” ถูกไหม จะได้ไม่ต้องอายคนอื่น แอปมันไม่ว่าซักคำวะ!
- เน้นเว็บฟรีก่อน : เจอเว็บฝรั่งเว็บนึงที่เขาให้ฝึกบทสนทนาสั้นๆ ฟังแล้วพูดตามได้ทุกที่ แค่กดฟังแล้วก็อัดเสียงตัวเองซ้ำ ข้อดีคือเปิดได้ทั้งในคอมและโทรศัพท์ แค่มีเน็ตก็พอ
- ทำบ้าๆ : ตื่นเช้าขึ้นมาอาบน้ำที ก็ตั้งใจว่า “วันนี้จะคุยกับตัวเองเป็นภาษาอังกฤษทั้งวัน!” ตอนถูสบู่ก็นึกว่า “I’m washing my body…” เดินไปหาข้าวเช้าก็ “I feel hungry. Let’s find some food.” แรกๆ ก็ขัดเขินนะ แบบตัวเองก็ยังขำตัวเองเลยวะ
- แกะซีรีย์ฝรั่งสุดรัก : หยิบเรื่องที่ชอบดูมาตลอดอย่างเรื่อง Friends นี่แหละ ปกติก็แค่ดูไทยซับ อ่ะ! คราวนี้ให้มันจัดหนัก เสียงอังกฤษซับไทย ฟังไปเรื่อยๆ แล้วพูดตามตอนนางเอกพูด มันเกือบจะบ้าตอนพูดตามเสียง Phoebe ร้องเพลง Smelly Cat อะ เละ! แต่ฝึกไปสักพักเริ่มเก็ทเลยว่าฝรั่งเค้าเว้นจังหวะยังไง
เจอปัญหาอะไรบ้าง?
สัปดาห์แรกทรมานชิบหาย! พูดแล้วคำมันติดขัด คล้ายๆ ถูกแป้งฟูข้าวเหนียวจับคอ ตื่นมาก็สั่งตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ พอพูดจริงปุ๊ป ปากแข็งเหมือนจระเข้แช่แข็ง ท้ออยากเลิกตั้ง 200 ที ไหนจะตอนถามทางฝรั่ง อายว้อยยย! เปิดปากออกเสียงแล้วฝรั่งทำหน้าหน้างง เพราะเราพูด “ไทเก้อร์” แทน “tiger” อีก 5555+
แต่ความเฮลาซ์คือพยายามเปิดแอปทุกครั้งที่ว่าง บางทีก็พกหูฟังไปนั่งฝึกตอนรอคิวข้าว เจอคนมองก็เล่นลอยๆ ไป มันต้องยอมเสียหน้าแต่เนิ่นๆ เนี่ยแหละถึงจะไม่แพ้
สิ่งสำคัญที่เจอ
- ความไม่สมบูรณ์แบบคือเรื่องธรรมดา : เริ่มต้นได้อย่างเดียวคือ เปิดปากก่อน ต่อให้ผิดก็พูดไปเถอะ ชีวิตคงไม่ตายแค่เพราะพูดว่า “I eated” แทน “I ate” มันยังปลิ้นปล้อนอยู่ 555
- ฟังให้เยอะแบบเน้นๆ : ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเนอะ เปิดเสียงฝรั่งให้มันดังๆ ในห้องน้ำตอนแต่งตัว แรกๆ เหมือนเสียงหมาหอน แต่พอนานเข้า มันแยกได้ว่า “This” ไม่ใช่ “Dis”
- หาเพื่อนบอร์ดเดียวกัน : โชคดีไปเจอกลุ่มในแอปฯ ฝากข้อความด้วยเสียงให้กันและกัน พอรู้ว่าคนอื่นก็พังๆ ไม่ชำนาญเหมือนกัน มันก้ออารมณ์ดี เหมือนลอกการบ้านเพื่อนนั่นแหละ!
ตอนนี้ก็ฝึกมาได้สัก 3-4 เดือน ไม่ได้เป๊ะแบบสำเนียงอเมริกันนะ แต่เฮ้ย! พอไปเดินห้างเจอฝรั่งล่ะก้อกล้าฟิวขึ้นมาทันที พูดได้บ้าง ฟังรู้เรื่องกว่าเดิมชัดมาก ไม่ต้องแป้งฟูข้าวเหนียวขังคอแล้ววว ทีสำคัญ เด็กลูกพี่ลูกน้องถามเรื่องการบ้านอังกฤษม่ายยย ตอบได้แบบปึ้กๆ ถูกบ้างผิดบ้าง แต่มันก็ตอบได้แหละ…ดีกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะที่หน้านิ่วคิ้วขมวด ฟังแต่เจี๊ยวจ๊าว ล้านที! ของแบบนี้มันต้องฝึกๆให้ตายไปข้างนึงแหละ